Zmiany klimatyczne

Co roku, przez całą wiosnę i lato, w okolicach północnego bieguna Ziemi zmniejsza się obszar, na którym występuje lód morski. Co roku także kurczenie tego obszaru jest uważnie śledzone przez sondy kosmiczne znajdujące się na orbitach biegunowych.

W latach pięćdziesiątych XX wieku na świecie było dwa razy więcej rafy koralowej niż obecnie. Czy sto lat później korale będą już tylko historią?

Zachodzące w ziemskiej atmosferze zmiany klimatyczne powodują nie tylko zmianę średnich temperatur na powierzchni Ziemi, ale także odpowiadają za rosnącą częstotliwość gwałtownych zjawisk meteorologicznych. Powodzie czy huragany stały się częstsze oraz pojawiają się w miejscach, w których dotychczas ich nie doświadczano.

Jak powstrzymać wzrost średnich temperatur na powierzchni Ziemi? Wiadomo. Drastycznie ograniczyć emisję gazów cieplarnianych. Problem w tym, że szanse na to są niewielkie. Od wielu lat ekolodzy przekonują, że trzeba podjąć drastyczne działania, a przemysł jak emitował tak emituje.

Bardzo często z pewną pogardą podchodzi się do młodych aktywistów, którzy protestują i domagają się od rządów działań w sprawie walki z katastrofą klimatyczną. Nowe badania pokazują, że mają powód – nie tylko dlatego, że to one będą żyć w świecie pogrążonym w skutkach kryzysu.

Lodowce Grenlandii topnieją, lodowce na Antarktydzie topnieją, Rosjanie budują całoroczny szlak żeglugowy przez Arktykę, w której coraz mniej jest lodu. Takie zmiany zawsze zachodziły w historii Ziemi. Ślady po tych zmianach naukowcy właśnie znaleźli głęboko pod dnem Morza Północnego.

Jeżeli kluczem do sukcesu jest stawianie sobie ambitnych celów, to można stwierdzić, że Stany Zjednoczone za trzy dekady będą absolutnym liderem w wykorzystywaniu odnawialnych źródeł energii.

W krajobrazie Engelberga w Szwajcarii dominuje wspaniały ośnieżony szczyt Titlis o wysokości 3238 m n.p.m. Niby dominuje, ale jednak z roku na rok coraz mniej. Szwajcarzy nie zamierzają jednak na to bezczynnie patrzeć.

Susze w Europie nie są niczym nowym. Mieszkańcy naszego kontynentu musieli mierzyć się z nimi już w 2003, 2010 i 2018 r. Problem jednak w tym, że to, co teraz jest klęską, może stać się wkrótce normą. Wtedy będziemy pamiętali jedynie te lata, kiedy suszy nie było.

Jeszcze do niedawna mówiło się, z czym będziemy musieli się zmierzyć w przyszłości, jeżeli nie zatrzymamy zmian klimatycznych. Cóż, nie zatrzymaliśmy, a na skutki nie musimy już czekać. One już tu są.

Zjawisko o rekordowej, historycznej skali – tak o powodzi w Nowym Jorku mówi burmistrz miasta Bill de Blasio. Mamy tragiczny przykład kolejnej metropolii, która jest bezradna wobec postępujących zmian klimatu.

Naukowcy znowu mogą założyć ręce i stwierdzić: a nie mówiliśmy? Liczba nagłych i ekstremalnych opadów deszczu miała wzrosnąć, no i wzrosła. A to dopiero początek, bo szacunki nie dają nam wielu szans na to, aby od tego typu opadów odpocząć.

Mieszkaj w bloku w środku miasta. Przejdź na weganizm, zrezygnuj z latania, kupuj ciuchy głównie w secondhandach. Pozbądź się samochodu, nie kupuj egzotycznych owoców z drugiego końca świata, zapomnij o plastikowych słomkach. A i tak niewiele pomożesz na katastrofę klimatyczną.

Ocieplanie klimatu, coraz wyższe temperatury sprawiają, że coraz częściej musimy korzystać z klimatyzacji. Klimatyzacja z kolei prowadzi do ocieplania klimatu. To błędne koło. Naukowcy właśnie opracowali sposób na obejście klimatyzacji.

Postępujące i przyspieszające zmiany klimatu niemal co chwile prowadzą do nowych anomalii pogodowych, których wcześniej nigdy nie obserwowaliśmy. Najnowszym i bardzo dobitnym przykładem są opady deszczu na Grenlandii.

Gdyby zapytać teraz młodych ludzi o dziurę ozonową, część z nich nie wiedziałaby, o czym mowa. W latach osiemdziesiątych jednak walka z tym zjawiskiem była równie gorącym tematem co dzisiaj zmiany klimatu. Wtedy jednak poradziliśmy sobie z tym problemem.

Minister Czarnek chciał pokazać, że polska szkoła – wbrew opinii przeciwników jego działalności – może być nowoczesna i zwracać uwagę na globalne, współczesne problemy. Ale słuchając jego wypowiedzi, mógłbym zamienić się w pingwina z memów, który mówi: teraz to już nie chcę lekcji o edukacji w polskich szkołach.

Widzicie, jak zamierają drzewa? – zapytała na swoim facebookowym profilu edukatorka przyrodnicza Marta Jermaczek-Sitak. Okazuje się, że sytuacja jest bardzo nieciekawa. To nie fakty na temat roślin, ale reakcje na post pokazują, dlaczego nie poradzimy sobie z kryzysem klimatycznym.

Sadzenie lasów na średnich szerokościach geograficznych może wspomóc walkę z niekorzystnymi zmianami klimatycznymi. Do teraz nie było to takie jasne.

Według Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu, mamy raptem około 10 lat na natychmiastowe zmiany funkcjonowania przemysłu i energetyki. Inaczej czeka nas rzeczywistość rodem z filmów postapokaliptycznych.