miasto przyszłości

Wydawać by się mogło, że nie ma nic bardziej oczywistego i potrzebnego, a tymczasem zwykła ławka w 2025 r. staje się dla wielu mieszkańców luksusem.

Plac Centralny ma stać się „zielonym sercem Warszawy”, ale na finiszu prac pojawiły się niepokojące betonowe akcenty. Miasto wyjaśnia i tłumaczy, jakie technologie pomogą chronić rośliny.

Architekci mówią, że to nie przebudowa, a architektoniczna próba ocalenia pamięci. Zniszczone podczas wojny kamienice, które znajdowały się na terenie warszawskiego getta, mają być „widocznymi ranami historii”.

Odgłosy startujących i lądujących samolotów są uciążliwe, ale sąsiedzi lotnisk nie są zostawieni sami sobie. A co z resztą, która musi zmagać się z mniej spektakularnym, ale jednak wpływającym na codzienne życie hałasem?

Nie trzeba było ruszać się z miasta, żeby zobaczyć inny, zdecydowanie lepszy świat. Ta przedziwna podróż niewymagająca wyjazdu była odświeżająca jak prawdziwa wyprawa. I po niej również pozostanie uczucie tęsknoty za tym, co się zobaczyło, gdy wróci się do szarej rzeczywistości.

Mam nowe, małe hobby – obserwowanie balkonów. Może wydawać się dziwne, ale jest naprawdę fascynujące.

Dzikie tereny stały się nieprzyjazne, bo niedostępne i niebezpieczne dla zwierząt i roślin. Miasta są więc ostatnią deską ratunku i szansą na to, by bioróżnorodność zachować.

Kamienice okazały się zbyt dużą przeszkodą dla ogromnej tarczy drążącej tunel, którym w przyszłości pojadą pociągi. Wiele z nich może nie wytrzymać podziemnych prac. Potwierdziły się najgorsze przypuszczenia.

Przed modernistycznym budynkiem, na ulicy będącej wizytówką miasta, jak gdyby nic stanął kontener. Czemu? Bo może. Ta odpowiedź wciąż niestety tłumaczy wszystko.

„Mamy ubrudzone chodniki w parku!” – skarżyli się mieszkańcy Przasnysza. Powód? Gawrony. Miasto chciało przegonić ptaki, ale teraz jest na to za późno.