Kosmos

Niemal dwa tygodnie minęły już od poprzedniego (piątego) lotu helikoptera Ingenuity nad powierzchnią Marsa. Czas najwyższy rozpocząć przygotowania do następnej wyprawy. NASA planuje kolejny lot na przyszły tydzień.

Amerykańska agencja kosmiczna oficjalnie wciąż utrzymuje, że w ramach programu Artemis ludzie wrócą na Księżyc w 2024 r. Komentatorzy biorą jednak te zapewnienia z przymrużeniem oka, zwracając uwagę na opóźnienia w przygotowaniach. Najnowsze badania wskazują, że lepiej, aby to agencja miała rację.

Od czasu do czasu trafia się takie odkrycie, którego nikt się nie spodziewa. Naukowcy obserwujący komety zawsze bardzo dokładnie badają zarówno lodowo-skaliste jądra kometarne, jak i ich gazowe atmosfery. Mimo to całymi latami nikt w atmosferach komet nie szukał ciężkich metali.

Nie jesteśmy jedynym krajem, który chce być liderem w przestrzeni kosmicznej. Konkurencja nie śpi. Takie przesłanie starał się zaprezentować nowy administrator NASA, Bill Nelson podczas pierwszego przesłuchania w Kongresie.

Tego jeszcze nie było. Jeżeli spoglądasz przez okno na swój ogródek i podskórnie czujesz, że brakuje w nim jakiegoś wyraźnego akcentu, jakiejś ozdoby, którą mógłbyś pokazać swoim gościom, to rosyjska agencja kosmiczna ma coś idealnego właśnie dla ciebie.

Kolejka nieastronautów do lotu na pokład Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ostatnio rośnie co kilka dni. Wkrótce na Discovery Channel zobaczymy nowy reality show, którego zwycięzca w nagrodę spędzi osiem dni w orbitalnym laboratorium.

Niezidentyfikowane obiekty latające stanowią istotną część popkultury. Wszystkie mniej lub bardziej fantastyczne doniesienia o spotkaniach z UFO zawsze brane są z lekkim przymrużeniem oka. Zupełnie innym ciężarem charakteryzują się wypowiedzi o UFO padające z ust np. byłego prezydenta Stanów Zjednoczonych.

Wszelkie wątpliwości co do powodzenia misji Tianwen-1 właśnie zostały rozwiane. Po kilku dniach oczekiwania właśnie dzisiaj na Ziemię dotarły pierwsze zdjęcia z powierzchni Marsa wykonane przez pierwszy w historii chiński łazik marsjański.

Na przestrzeni ostatniego wieku naukowcy bardzo dobrze poznali planety skaliste w Układzie Słonecznym. Choć wielu rzeczy jeszcze o nich nie wiemy, to w porównaniu do Urana i Neptuna, o Marsie i o Wenus wiemy zasadniczo wszystko.

Choć proces powstawania gwiazd z rozległych obłoków gazowo-pyłowych znany jest od wielu lat, to jego wiarygodne odtworzenie w symulacji komputerowej stanowiło do niedawna ogromne wyzwanie. Rozmiary obłoku, wielość procesów w nim zachodzących oraz interakcje między poszczególnymi zagęszczeniami pyłu, jak i samymi dopiero powstającymi gwiazdami wymagały nie lada sprzętu.

Początki historii naszej galaktyki Drogi Mlecznej wciąż w dużej mierze stanowią dla nas tajemnicę. Nie wiadomo, jak szybko uformowały się pierwsze gwiazdy i jak szybko galaktyka rosła w początkowym etapie swojego istnienia. Naukowcom właśnie udało się jednak potwierdzić, że nasza galaktyka wyglądała tak, jak teraz, stosunkowo wcześnie. Jak udało się to sprawdzić?

Już 26 maja w niecodzienną podróż wybiorą się klienci australijskiej linii lotniczej Qantas. Podczas „wyprawy na Księżyc” mogą liczyć także na kosmiczne koktajle i ciasto z superksiężyca.

Kilka dni temu na równinie Utopia Planitia na Marsie wylądował pierwszy w historii chiński lądownik marsjański, na którego pokładzie znajduje się pierwszy chiński łazik. Od tego czasu jednak o misji nic nie usłyszeliśmy. Czy lądowanie na pewno było udane?

28 kwietnia na orbitę okołoziemską trafił Tianhe, pierwszy moduł chińskiej stacji kosmicznej. W ciągu najbliższych dwóch lat do Tianhe dołączą jeszcze dwa dodatkowe moduły mieszkalne, polecą także 4 misje transportowe i 4 załogowe. Chiny budują zatem własną osadę na orbicie.

Nie ma w ostatnich tygodniach tygodnia, w którym nie pojawiałyby się informacje dotyczące śmieci kosmicznych. Niby orbita okołoziemska to ogrom przestrzeni, ale śmieci też jest tam niemało. Przyjrzymy się zatem temu zjawisku.

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba to taki teleskop, o którym od dekady mówi się, że za chwilę zostanie wyniesiony w kosmos, a on wciąż stoi na Ziemi. Niektórzy redaktorzy na Spider’s Web mówią nawet, aby już o nim nie pisać, bo na pewno i tak nie wystartuje. A więc piszemy.

Pod koniec 2020 roku Chiny odhaczyły na liście kosmicznych osiągnięć kolejny punkt: sonda Chang’e-5 przywiozła na Ziemię próbki gruntu księżycowego. Na tym jednak misja się nie zakończyła.

Dopóki ludzie nie wyjrzeli poza Układ Słoneczny, nie mieli pojęcia, że istnieją planety gazowe krążące tak blisko swoich gwiazd, że okrążają je w ciągu zaledwie kilku dni. Teraz okazuje się, że wszędzie wokół jest ich mnóstwo.

Co do zasady, masywnych śmieci kosmicznych jest stosunkowo mało i stosunkowo łatwo śledzić je z Ziemi. Problem jednak pojawia się przy drobnych śmieciach kosmicznych o rozmiarach rzędu kilku centymetrów. Mimo niewielkich rozmiarów, przy swojej prędkości orbitalnej są one niebezpieczne dla satelitów znajdujących się na orbicie czy dla Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Coś trzeba z nimi zrobić.

Nowozelandzka firma Rocket Lab podjęła w sobotę próbę wyniesienia dwóch satelitów na orbitę, a następnie odzyskania pierwszego stopnia rakiety. Niestety, po raz drugi w ciągu roku misja zakończyła się porażką.