Battlefield 1 to nowy król sieciowych strzelanin - recenzja Spider’s Web

Wszakże rywalem dla gry Battlefield 1 nie będzie przecież nowe Call of Duty. To dwie zupełnie inne gry. Inna skala, inne te możliwości, inny styl rozgrywki. Od czasów Call of Duty 2 seria dokonała radykalnego skrętu w korytarzowe starcia na ciasnych mapach, w których postój oznacza błyskawiczną śmierć. Tymczasem Battlefield 1 to wojna totalna.

To, co posiada Battlefield 1, to przede wszystkim SKALA oraz związane z tym MOŻLIWOŚCI. Tutaj nikt nie zmuszą cię do biegania za fragami. Nikt nie karze ci skakać po ścianach. Nikt nie podaje ci jednego, słusznego modelu rozgrywki, do którego musisz się dostosować.

Chcesz wsiąść do wielkiego działa i ostrzeliwać fortyfikacje wroga przez cały mecz? Proszę bardzo. Chcesz biegać z apteczkami i podnosić poległych? Nie ma problemu. Chcesz nie opuszczać potężnego czołgu? Ależ bardzo proszę. Chcesz rozłożyć się na skalnej półce, z karabinem snajperskim w ręku? Nikt nie widzi przeciwskazań.

Pomimo osadzenia gry w realiach pierwszej wojny światowej, od razu poczujecie, że to stary, dobry Battlefield. Chociaż pozornie zmieniło się wszystko, w praktyce nie zmieniło się nic. Wciąż najważniejszym trybem gry jest dominacja, w której musimy zdobywać punkty kontrolne. Tak jak wcześniej, same fragi nie gwarantują zwycięstwa, a nawet najlepszy wojownik nigdy nie będzie tak cenny, jak zgrana drużyna wykonująca zadania.

Starcia nie stały się znacznie bardziej kontaktowe. Wbrew materiałom reklamowym, gracze nie biegają między sobą z pałkami i saperkami, okładając się niczym jaskiniowcy. W Battlefield 1 bez problemu zdejmiemy przeciwnika z odległości 200 - 500 metrów, podstawowym karabinem wyborowym. Nie trzeba mieć do tego najlepszej broni w grze, ani nawet wyspecjalizowanej klasy.

Artyleria, pojazdy opancerzone, bomby, rakiety, ciężkie działa maszynowe - jest tutaj wszystko, co kojarzymy ze współczesnego pola bitwy. A do tego dochodzi wiele ciekawych urozmaiceń. Walka pośród gazów bojowych „robi klimat” tej grze. Tak samo jazda na koniu, z szablą w ręce. To jednak dodatki, które nie psują ogólnego modelu gry. Ten z kolei jest taki sam, jak w Battlefield 4. Czyli „graj jak chcesz i graj czym chcesz”.

Jedyną naprawdę odczuwalną zmianą jest liczba pojazdów opancerzonych. Czołgów i wozów piechoty jest znacznie, znacznie mniej. Za to jak już się jakiś trafi - dobry Boże, rozpoczyna się pogrom!

O czołgach w Battlefield 1 dyskutowaliśmy już wiele razy, ale pozwolę sobie podkreślić poprzednie wnioski: pancerną bestię pokona tylko zgrana drużyna. Bez klasy poświęconej zwalczaniu pojazdów bojowych, gracze zmuszeni są do kombinowania z uzbrojeniem i wyposażeniem. No i bardzo, bardzo dobrze! Nareszcie walka z tankiem przestaje być pojedynkiem jeden na jednego - żołnierz kontra maszyna.

Jeżeli grałeś na Pustyni Omańskiej z otwartej bety Battlefield 1, trafiła ci się jedna z najgorszych, nudniejszych lokacji. Pozostałe areny prezentują się piekielnie okazale. Można napisać, że zamiast najlepszego, EA pokazało w becie, co ma najgorsze w zanadrzu. Prawdziwe dobro czeka dopiero na posiadaczy pełnej wersji gry.

Przepiękne francuskie miasto Amiens to dziesiątki alejek i mieszkań, z których można prowadzić ostrzał. Przez środek aglomeracji biegnie trakcja kolejowa. To po niej sunie ciężki pociąg z działami, wspierający przegrywającą stronę konfliktu. No i ta katedra! Palce lizać. Właśnie na tego typu widoki czekali fani strzelanin osadzonych w przeszłości.

Europejskie pola bitew to sama radość dla oczu. Liczba detali i szczegółów jest przytłaczająca. Klimat aż wylewa się z ekranu. Trzeba miski stawiać pod telewizorem, żeby mieszkania nie zalało. Miejscami warto przystać na moment i po prostu rozejrzeć się dookoła. Jako graczowi znudzonemu shooterami w teraźniejszości i przyszłości, aż chce się krzyczeć - NO NARESZCIE!

Gorzej prezentują się rejony konfliktu w bardziej egzotycznych krainach. Tutaj miejscami ciężko odróżnić Battlefield 1 od Battlefield 4. Jest sucho, jest sterylnie, miejscami jest odczuwalnie brzydziej. Wiem, że pierwsze kilkanaście poziomów doświadczenia chcę wbić w Europie, zbierając szczękę z podłogi. Dopiero potem wrócę na Bliski Wschód.

Przede wszystkim, ekran odrodzenia nareszcie jest czytelny i zrozumiały. Dokładnie wiemy, kiedy ponownie wrócimy na pole bitwy, w którym miejscu i w jakim pojeździe. Czas do tak zwanego respawnu jest wyraźnie odliczany za pomocą sekund, a gdy z jakiegoś powodu nie możemy pojawić się w określonym miejscu mapy, dostajemy wyczerpującą odpowiedź, dlaczego tak się dzieje.

Po przeprowadzonych beta-testach producenci obiecali, że specjalne zestawy uzbrojenia, takie jak miotacz płomieni czy pancerz bojowy, zostaną lepiej oznaczone. Tak jest w istocie. Będąc w pobliżu skrzyni z tego typu dobrami, na ekranie pojawia się o tym wielki, niemożliwy do przeoczenia napis.

Kolejną zmianą na plus jest czytelność interfejsu medycznego. Gdy padniemy od strzałów, pojawia się lista medyków znajdujących się dookoła, wraz z dokładną odległością od naszego ciała. Dzięki temu mamy większe szanse przewidzieć, czy zostaniemy podniesieni. Medycy mogą być natomiast bardziej spokojni o to, że polegli kompani są świadomi ich obecności.

Tego typu zmian na plus jest znacznie, znacznie więcej. DICE naprawdę wzięło sobie do serca porady beta-testerów i odpowiednio zamieszało w kodzie. Inną wytrzymałość posiadają wierzchowce, inne obrażenia zadaje amunicja przeciwpancerna, inaczej wygląda część interfejsu. Lubię, gdy producenci pokazują, że im zależy.

Po każdej rozgrywce online miałem dokładnie tę samą myśl - „Boże, ile jeszcze jest do zrobienia! Ile mam broni do odblokowania! Ile gadżetów! Ile poziomów do wbicia!” To bardzo przyjemna perspektywa, którą gwarantują jedynie najlepsi producenci gier, takich jak Skyrim, GTA czy Wiedźmin. W Battlefield 1 po prostu zawsze jest co robić.

Syndrom „jeszcze jednego meczu” złapał mnie od razu. A warto dodać, że Battlefieldowi 4 w ogóle się to nie udało. Grając w "czwórkę", niemal od początku miałem wrażenie obcowania z odgrzewanym kotletem. Przy Battlefield 1 zapach świeżości uderza w moje nozdrza, a rewelacyjna otoczka i wspaniała grafika rekompensują długą posuchę w obszarze historycznych strzelanin.

Co jest świetne?

Co świetne nie jest?

Jestem przekonany, że Battlefield 1 będzie z nami przez kilkanaście kolejnych miesięcy. Nowa gra DICE na pewno nie podzieli losu rozczarowującego Hardline’a. To nowy król, do którego będę wracał w każdy wolny weekend, razem z paczką znajomych.

Chociaż poprzeczka zawieszona przez niesamowicie grywalne Bad Company 2 nie została przeskoczona, Battlefield 1 to najlepsza odsłona od kilku ostatnich lat.

PS Recenzja kampanii dla jednego gracza pojawi się w oddzielnym tekście.

PS 2 Zrzuty ekranu pochodzą z trybów multiplayer dla Xboksa One.