Zmiany klimatyczne

W zachodniej części Stanów Zjednoczonych, w stanie Utah żyje wyjątkowy organizm, który stanowi w istocie cały ekosystem dla rozmaitych gatunków zwierząt i roślin. „Pando”, bo tak został nazwany od łacińskiego terminu oznaczającego „rozprzestrzenianie”, to drzewostan klonów osiki. Znajduje się na zboczu położonym nad brzegiem jeziora, do którego spływają wody z pobliskich źródeł. Cały organizm zajmuje powierzchnię 106 akrów, czyli ponad 80-ciu boisk piłkarskich!

Loty w kosmos są jednocześnie poważnym zagrożeniem dla warstwy ozonowej. Silniki rakietowe, wyrzucają w atmosferę ogromne ilości szkodliwych gazów. Jak wynika z najnowszych badań, rakiety poważnie zagrażają warstwie ozonowej, która jest kluczowa dla ochrony życia na Ziemi. Dziura ozonowa grozi wzrostem poziomu promieniowania UV i poważnymi skutkami dla zdrowia ludzi i zwierząt.

Naukowcom łatwiej wyobrazić sobie zamontowanie na Księżycu wielkich dział, które będą wystrzeliwać pył, by chronić nas przed słońcem, niż to, że na Ziemi zmienimy swoje zwyczaje. Nowy pomysł na walkę ze zmianami klimatu jest szalony, ale kto wie: może tylko to nas uratuje.

O zmianach klimatu i grożących nam z ich powodu skutkach możemy czytać niemal od lat. Naukowcy jednak bezustannie spierają się o to, jak poważne będą konsekwencje zachodzących obecnie zmian. Dzięki temu w literaturze naukowej możemy znaleźć zarówno wizje katastroficzne mówiące o tym, że możemy już porzucić nadzieję na uratowanie środowiska, wizje alarmistyczne wskazujące, że to ostatnia chwila na wprowadzenie jakichkolwiek zmian, jak i wizje łagodne wskazujące, że choć zmiany będą, to nie będzie aż tak źle, jak się wydaje. Gdyby był choć jeden komentator, który pozbawiony by był własnych opinii i preferencji…

W 1947 roku naukowcy z Uniwersytetu w Chicago uruchomili specjalny zegar, który miał ludzkości wskazywać jak blisko znajduje się prawdziwej zagłady. Twórcami pomysłu byli naukowcy zajmujący się energią atomową, bo i to zagrożenie wówczas wydawało się najniebezpieczniejszym dla całej ludzkości.

Jeszcze kilka lat temu naukowcy ostrzegali, że czarny scenariusz dla Ziemi będzie oznaczał jej wielkie problemy w 2100. Dzisiejsze prognozy aż tak dramatyczne nie są. Jak w takim razie świadczy to o badaczach, którzy przestrzegają przed katastrofą klimatyczną?

Od dekad naukowcy ostrzegają o katastrofalnych skutkach emisji gazów cieplarnianych i konieczności jak najszybszego ich ograniczania. W ostatnich latach problem ten obecny jest także elementem codziennej debaty publicznej. Problem w tym, że wiele się o tym mówi, a przemysł - niczym karawana - działa tak, jak działał od zawsze.

Jedna z największych spółek paliwowych na świecie Exxon przez długie lata, a nawet dekady krytykowała badaczy obciążający koncerny paliwowe odpowiedzialnością za ocieplenie klimatu. Teraz okazuje się, że pracujący dla niej naukowcy doskonale wiedzieli, co się dzieje.

"Wymieranie" jest tak absurdalnym i trudno wyobrażalnym pojęciem, że w sumie nic dziwnego, że naukowcy mogą straszyć, a ludzie zajęci są codziennymi problemami. Tylko czy taka ignorancja może zaprowadzić nas do czegoś dobrego? Wierzę, że tak, bo tragedii dłużej nie będzie dało się nie zauważać.

Nowy Rok zaskoczył nas ciepłą pogodą. Spacery były faktycznie przyjemne, ale takie temperatury powinny mrozić krew. Jest zima, a można poczuć się jak w środku wiosny. Albo podczas chłodnego lata.

Trudno uwierzyć, że mogą istnieć jakiekolwiek problemy z wodą na planecie, która nawet z kosmosu wygląda na istny wodny świat. Jakby nie patrzeć ponad 70 proc. powierzchni naszego globu pokrywa woda. Pozostałe 30 proc. to lądy, na których mieszka cała ludzkość. Problem jednak w tym, że większość tej błękitnej wody nie nadaje się do picia czy do wykorzystania w rolnictwie.

Latem 2020 roku naukowcy rozłożyli dziewięciokilometrowej długości światłowód na całej długości lodowca Rhone w szwajcarskich Alpach. Przez kolejny miesiąc kabel rejestrował wibracje zarówno dźwiękowe, jak i sejsmiczne, rejestrując w ten sposób zmiany zachodzące w lodowcu.

Na wielkie firmy technologiczne wylano już morze pomyj za toksyczną kulturę pracy, inwigilowanie użytkowników i niszczenie demokracji. Teraz do tej długiej listy zarzutów dochodzi jeszcze jeden. Zdaniem autorów opublikowanego niedawno raportu Big Techy mocno przyczyniają się do zmian klimatycznych. Ba, pozwalają użytkownikom publikować na temat globalnego ocieplenia dowolne bzdury, by podgrzewać emocje, przyciągać uwagę, a potem ją… monetyzować.

Przeniesienie państwa do metaverse - taki właśnie plan ma rząd Tuvalu. Jak tłumaczy minister spraw zagranicznych niewielkiego państwa wyspiarskiego na Oceanie Spokojnym, to jedyny sposób, aby kraj zachował jeden z filarów państwowości, jakim jest terytorium. Bowiem w ciągu najbliższych kilku dekad Tuvalu może zniknąć z mapy świata.

U północnych wybrzeży Morza Śródziemnego dzieje się coś wyjątkowego. Z powierzchni wody widać znajdujące się na dnie fascynujące obiekty. Nic dziwnego, że przyciągają uwagę swoim wyglądem. To w końcu „Ogrody Nemo”.

Znikający z roku na rok coraz bardziej lód morski w Arktyce jest jednym z najwyraźniejszych skutków zachodzących w atmosferze Ziemi zmian klimatycznych. W 2018 r. naukowcy stwierdzili, że gdyby ów lód pokryć mikroskopijnymi szklanymi kulkami, to będzie można spowolnić zachodzące zmiany. Teraz jednak inny zespół badaczy przekonuje, że skutki mogłyby być odwrotne.

Od lat naukowcy alarmują, że na skutek zachodzących w atmosferze zmian klimatycznych na potęgę zmniejsza się ilość lodu morskiego występującego w okresie letnim w Arktyce. Szkopuł w tym, że jak zauważają naukowcy, odpowiadają za to nie tylko rosnące temperatury.

Mimo wiedzy o zgubnych skutkach takiego działania ludzkość wciąż emituje do atmosfery olbrzymie ilości dwutlenku węgla, który z kolei powoduje globalny wzrost średnich temperatur. W walce z nadmiarem dwutlenku węgla pomagają nam lasy, które pochłaniają przynajmniej część CO2 i zamieniają go z powrotem na tlen. Naukowcy odkryli właśnie jeszcze jedną ciekawą zależność.

Kolejny dowód na to, jakie zaskakujące skutki mogą mieć zmiany klimatu. Obecnie deszcz pada rzadziej, ale za to intensywniej. To zaś idealne warunki, by tworzyły się osuwiska. Powodując straty środowiskowe i ludzkie.

Obserwacje satelitarne wskazują, że osiemnastego września ilość lodu morskiego pływającego po wodach Arktyki osiągnęła poziom minimalny w tym roku. Wbrew pozorom to problem znacznie większej części Ziemi.