miasta

Duże remonty, ambitne przedsięwzięcia, spektakularne projekty – może się wydawać, że jeśli chce się, żeby było lepiej, trzeba działać na dużą skalę. Nasze miasta mogą zyskać też dzięki drobnym zmianom, które zrobią różnicę. I to wcale nie kosztuje wiele.

Zabytkowy dworek modrzewiowy został „zrównany z ziemią”.  Bez żalu na śmietnik trafiają ważne dla historii miast elementy. Dlaczego to sobie robimy? Często jest właśnie tak: nie przez przypadek, nie z wieloletniego niedopatrzenia, nie w wyniku niefortunnego wypadku, za to celowo i bez skrupułów.

W nocy uliczne wyścigi i imprezowicze, a za dnia – wadliwe sprzęty. Polskie miasta stają się coraz głośniejsze. Wrocław zwraca uwagę na problem, ale póki co liczy na to, że swoje zachowanie poprawią sami hałasujący.

Najbardziej reprezentatywna ulica w mieście się zazieleni. Pomysł władz Łodzi musi wydawać się strzałem w dziesiątkę, tym bardziej że nasadzenia sfinansuje biznes. Tylko czy w dobie katastrofy klimatycznej powinniśmy być zależni od dobrych gestów prywatnych firm?

Po zawaleniu się części kamienicy praca tarczy drążącej kolejowy tunel w Łodzi została wstrzymana. Mieszkańcy znajdujący się na jej trasie boją się powrotu maszyny. To operacja na żywym organizmie.

Gdy wiele zabytków znika bezpowrotnie lub ze zobojętnieniem patrzy się na niszczenie ciągle dających się odratować budynków, zachowanie każdego elementu dawnego świata jest na wagę złota. I na szczęście coraz częściej to się dzieje. Miasta myślące o przyszłości nie mogą zapomnieć o swojej historii.

Czasami nie trzeba marnować zasobów na dużą skalę, aby uderzyła nieodpowiedzialność. Kiedy patrzę na radośnie tryskające fontanny w miastach zastanawiam się nad brakiem refleksji. Może zamiast się nimi cieszyć należy zastanowić się, czy ich użycie jest… etyczne?

Chociaż niby nie są największym problemem polskich miast, to skupiają w sobie najważniejsze problemy. Stawiane byle gdzie, zaniedbane, utrudniające życie pieszym. Da się inaczej? Da. Tylko trzeba chcieć. A to właśnie tej ochoty brakuje najczęściej.

To absurd, że dla wielu osób stawiających przystanki ważniejsza jest dziś fotowoltaika na dachu i możliwość ładowania telefonu, niż to, by czekający na pojazd mieli jak schronić się przed słońcem czy deszczem. Kolejny raz miejska architektura pokazała mi, że nie jesteśmy gotowi na zmiany klimatu. Lekcja była bolesna i potencjalnie niebezpieczna.

Betonozą, która się przepoczwarzyła. Choć nadal rządzi beton to przykryty jest namiastką zieleni. Nowa, udawana nie-betonoza dobrze się maskuje, ale to tylko pozory.

Rozwalająca się ulica, dziurawy chodnik, rynek, na którym nikogo nie ma. Szyldy starych sklepów i powszechna nuda. W tle głos mówi: co za wspaniałe miejsce, ósmy cud świata, nic tylko przyjeżdżać. Internet ma ubaw. Tak bardzo często wygląda próba oswojenia się z trudną rzeczywistością polskich miast i miasteczek. Śmiech jest, ale co po nim pozostaje?

Niewygodne ławki i kolce na murkach to nie przypadek. Miasta mają swoje sposoby, żeby utrudnić życie niektórym ludziom.

Kiedyś przeczytałem, że tam, gdzie kończy się logika, zaczyna się urzędnicza jazda bez trzymanki. Przeczytałem rewelacyjne wieści z Krakowa i wiem, że to bohaterskie rozwiązanie problemów, które samemu się stworzyło.

Malowanie dachów na biało lub pokrywanie ich powłoką odblaskową byłoby skuteczniejsze w chłodzeniu dużych miast niż "zielone dachy" pokryte roślinnością, roślinność na poziomie ulic lub panele słoneczne - wynika z nowego badania przeprowadzonego przez brytyjskich naukowców.

Woonerf szybko stał się jeszcze jedną wizytówką Łodzi, bo wcześniej żadne polskie miasto nie zdecydowało się tak przerobić ulicy. 10 urodziny koncepcji to jednak słodko-gorzka rocznica.

Miałem marzenie: śniłem o wydzielonym w mieście kawałku terenu, na którym będą rośliny, ławeczki, a nawet kosze na śmieci.

Trochę to dziwne, ale w sercu Europy najbardziej urzekły mnie… drewniane płotki. Dowód na to, że piękno tkwi w prostocie, a Bruksela jest tego najlepszym przykładem.

Koncepcja 15-minutowego miasta, czyli zapewniania mieszkańcom najważniejszych dóbr i usług w pobliżu ich miejsca zamieszkania ma bardzo wielu zwolenników, ale także rzeszę przeciwników. Jak się porusza, przebywa i mieszka w takiej enklawie? Miałem niedawno okazję się przekonać.

Wszędobylskie bilbordy dzisiaj męczą, ale był moment, kiedy w ulicznej reklamie byliśmy mistrzami. Neony rozświetlały polskie miasta. Potem zgasły, ale wielu walczy, żeby rozbłysły na nowo.

Przepiękna okolica nad Morzem Śródziemnym, w wymarzonym dla dewelopera miejscu. Ras el-Hekma w najbliższych latach ma jednak stać się czymś dużo ciekawszym. Nie tylko z punktu widzenia najnowszych technologii.