miasta

Przystanek autobusowy zamienił się w zatoczkę z automatami paczkowymi. W miejscu, gdzie powinny zatrzymywać się pojazdy komunikacji miejskiej, kurierzy mieli wygodny parking. Jest tylko jeden problem.

Chodniki dla pieszych, a nie elektrycznych rowerów i hulajnóg. Autor petycji skierowanej do Sejmu chciałby nowych przepisów, które miałyby ułatwić życie spacerowiczom.

„Mamy ubrudzone chodniki w parku!” – skarżyli się mieszkańcy Przasnysza. Powód? Gawrony. Miasto chciało przegonić ptaki, ale teraz jest na to za późno.

Już wydawało się, że neony wracają do łask – coraz więcej miejsc decydowało się montować estetyczne, ciekawe, przyciągające oko świetlne symbole. Powstawały nie tylko imponujące konstrukcje porastające duże ściany, ale i mniejsze szyldy, na które stawiali nawet drobni przedsiębiorcy.

Amerykańscy milionerzy obecnie prowadzą negocjacje z Białym Domem w sprawie utworzenia "miast-startupów". W miastach nie obowiązywałoby amerykańskie prawo, a losie decydowałyby firmy fundujące budowy metropolii.

Czy telefon w samochodzie może sprawić, że ulice się odkorkują, a jazda po mieście będzie bardziej płynna? O tym, jak analizą danych mobilnych można wspierać zarządzanie ruchem na drogach, rozmawiamy z Jakubem Wesołowskim, członkiem zarządu Neptis S.A., spółki będącej właścicielem aplikacji Yanosik.

Brama była zamknięta, ale fragment namalowanego na ścianie muralu dało się dostrzec. Grafika przedstawiała sielski krajobraz: wodospad gdzieś w lesie, pośród drzew i trawy. Malunek był absurdalny nie ze względu na jego wykonanie. Obrazek uderzał naiwnością z powodu otoczenia. Znalazł się na niewielkim, betonowym podwórku, a podziwianie go w całości utrudniały zaparkowane auta.

Czy wymiana foteli w pojeździe komunikacji miejskiej może budzić emocje? Okazuje się, że tak - i nie chodzi tylko o wygodę. To jednak też się liczy, o czym niestety bardzo często się zapomina.

Duże remonty, ambitne przedsięwzięcia, spektakularne projekty – może się wydawać, że jeśli chce się, żeby było lepiej, trzeba działać na dużą skalę. Nasze miasta mogą zyskać też dzięki drobnym zmianom, które zrobią różnicę. I to wcale nie kosztuje wiele.

Zabytkowy dworek modrzewiowy został „zrównany z ziemią”.  Bez żalu na śmietnik trafiają ważne dla historii miast elementy. Dlaczego to sobie robimy? Często jest właśnie tak: nie przez przypadek, nie z wieloletniego niedopatrzenia, nie w wyniku niefortunnego wypadku, za to celowo i bez skrupułów.

W nocy uliczne wyścigi i imprezowicze, a za dnia – wadliwe sprzęty. Polskie miasta stają się coraz głośniejsze. Wrocław zwraca uwagę na problem, ale póki co liczy na to, że swoje zachowanie poprawią sami hałasujący.

Najbardziej reprezentatywna ulica w mieście się zazieleni. Pomysł władz Łodzi musi wydawać się strzałem w dziesiątkę, tym bardziej że nasadzenia sfinansuje biznes. Tylko czy w dobie katastrofy klimatycznej powinniśmy być zależni od dobrych gestów prywatnych firm?

Po zawaleniu się części kamienicy praca tarczy drążącej kolejowy tunel w Łodzi została wstrzymana. Mieszkańcy znajdujący się na jej trasie boją się powrotu maszyny. To operacja na żywym organizmie.

Gdy wiele zabytków znika bezpowrotnie lub ze zobojętnieniem patrzy się na niszczenie ciągle dających się odratować budynków, zachowanie każdego elementu dawnego świata jest na wagę złota. I na szczęście coraz częściej to się dzieje. Miasta myślące o przyszłości nie mogą zapomnieć o swojej historii.

Czasami nie trzeba marnować zasobów na dużą skalę, aby uderzyła nieodpowiedzialność. Kiedy patrzę na radośnie tryskające fontanny w miastach zastanawiam się nad brakiem refleksji. Może zamiast się nimi cieszyć należy zastanowić się, czy ich użycie jest… etyczne?

Chociaż niby nie są największym problemem polskich miast, to skupiają w sobie najważniejsze problemy. Stawiane byle gdzie, zaniedbane, utrudniające życie pieszym. Da się inaczej? Da. Tylko trzeba chcieć. A to właśnie tej ochoty brakuje najczęściej.

To absurd, że dla wielu osób stawiających przystanki ważniejsza jest dziś fotowoltaika na dachu i możliwość ładowania telefonu, niż to, by czekający na pojazd mieli jak schronić się przed słońcem czy deszczem. Kolejny raz miejska architektura pokazała mi, że nie jesteśmy gotowi na zmiany klimatu. Lekcja była bolesna i potencjalnie niebezpieczna.

Betonozą, która się przepoczwarzyła. Choć nadal rządzi beton to przykryty jest namiastką zieleni. Nowa, udawana nie-betonoza dobrze się maskuje, ale to tylko pozory.

Rozwalająca się ulica, dziurawy chodnik, rynek, na którym nikogo nie ma. Szyldy starych sklepów i powszechna nuda. W tle głos mówi: co za wspaniałe miejsce, ósmy cud świata, nic tylko przyjeżdżać. Internet ma ubaw. Tak bardzo często wygląda próba oswojenia się z trudną rzeczywistością polskich miast i miasteczek. Śmiech jest, ale co po nim pozostaje?

Niewygodne ławki i kolce na murkach to nie przypadek. Miasta mają swoje sposoby, żeby utrudnić życie niektórym ludziom.