Gwiazdy

Japońscy naukowcy odkryli właśnie niezwykle silny wiatr w galaktyce odległej od nas o rekordowe 13,1 mld lat świetlnych. Jeżeli weźmiemy pod uwagę fakt, że wszechświat ma 13,7 mld lat, to wyjdzie na to, że były one naturalnym procesem obecnym przy powstawaniu wszystkich galaktyk.

25 000 lat świetlnych od nas w kierunku centrum galaktyki, a więc 2000 lat świetlnych od samego centrum, astronomowie odkryli olbrzymią mrugającą gwiazdę.

W ostatnich momentach swojego życia, Słońce będące w stadium czerwonego olbrzyma, zacznie zrzucać z siebie zewnętrzne warstwy, odsłaniając przy tym niezwykle gorące jądro. Pozostałość po gwieździe stanie się białym karłem, natomiast odrzucone powłoki utworzą jasną, aczkolwiek krótkotrwałą mgławicę planetarną.

Historia nauki wskazuje, że czasami łatwiej jest coś zobaczyć z dużej odległości niż z niewielkiej. Strukturę galaktyk spiralnych w odległym wszechświecie dużo łatwiej dotrzeć niż w naszej Drodze Mlecznej, w której jesteśmy zanurzeni. Po prostu z wnętrza galaktyki bardzo ciężko dostrzec, że jest ona galaktyką spiralną.

Pod względem budowy astronomowie dzielą galaktyki na spiralne, soczewkowate, eliptyczne i nieregularne. Nasza galaktyka - Droga Mleczna - jest na przykład galaktyką spiralną. Zwykle takie galaktyki są najbardziej uporządkowane: wyraźne centrum i ułożone w dysk otaczające je ramiona spiralne. Zwykle, ale nie zawsze.

Jednym z pierwszych obiektów astronomicznych, o których człowiek słyszy w swoim życiu, jest spadająca gwiazda, widoczna jedynie chwilę świetlna smuga na niebie, przy której należy zamknąć oczy i pomyśleć życzenie. Szkoda jedynie, że ani życzenie się zazwyczaj nie spełnia, ani to nie jest gwiazda.

Choć proces powstawania gwiazd z rozległych obłoków gazowo-pyłowych znany jest od wielu lat, to jego wiarygodne odtworzenie w symulacji komputerowej stanowiło do niedawna ogromne wyzwanie. Rozmiary obłoku, wielość procesów w nim zachodzących oraz interakcje między poszczególnymi zagęszczeniami pyłu, jak i samymi dopiero powstającymi gwiazdami wymagały nie lada sprzętu.

Napisały pierwszy algorytm, odkryły lek na białaczkę i z czego zbudowane są gwiazdy. Kobiety były i są pionierkami w wielu dziedzinach, więc dziwić może, że do dziś zdecydowanie rzadziej niż mężczyźni doceniają swoje osiągnięcia zawodowe.

Co można znaleźć na dnie oceanu? Wiadomo, głębinowe ryby, których nie spotkamy w wodach powierzchniowych, wraki statków, które okazały się za mało odporne na żywioły oraz tony śmieci i mikroplastików. Okazuje się jednak, że szukając, można trafić na coś jeszcze.

Poszukiwanie ciemnej materii to naprawdę frustrujące zajęcie. Z jednej strony wiemy, że jest jej mnóstwo, a z drugiej ani razu nie udało się jej zobaczyć czy złapać choć jednej cząstki ją tworzącej. Tymczasem, jak wskazują najnowsze badania, tuż nad dyskiem Drogi Mlecznej unosi się sporych rozmiarów bańka ciemnej materii.

Pod koniec kwietnia w odległości 10 mln km od Słońca przeleciała sonda Parker Solar Probe. Jak nakazują stare dobre prawa fizyki, przelatując przez najbliższy punkt orbity wokół masywnego ciała, sonda osiągnęła rekordowo wysoką prędkość. A gdyby tak wielokrotnie powiększyć oba te elementy?

Nawet jeżeli macie bardzo dobry wzrok, jest ciemno, na niebie nie ma Księżyca i warunki atmosferyczne są idealne, na niebie możecie zobaczyć najwyżej kilka tysięcy gwiazd. Tymczasem sama nasza galaktyka, Droga Mleczna składa się z obłędnych 200-400 miliardów gwiazd. Skąd się one wszystkie biorą?

Wydarzenia, do których doszło tuż po powstaniu wszechświata, doprowadziły do tego, że we wszechświecie zwyciężyła materia nad antymaterią. Naukowcy jednak podejrzewają, że wciąż tu i ówdzie mogło jej przetrwać do czasów obecnych tyle, że powstają z niej całe obiekty kosmiczne. Gdzie one są?

Kosmiczny Teleskop Hubble'a właśnie ukończył 31 rok służby na orbicie okołoziemskiej. Z okazji rocznicy, jak co roku, teleskop zwrócił swoje oko w stronę jednego z bardziej spektakularnych obiektów nocnego nieba. Tym razem trafiło na jedną z najjaśniejszych gwiazd w naszej galaktyce.

Ciemnej materii podobno we wszechświecie jest więcej niż normalnej materii. Pytanie zatem: gdzie ona jest? Badacze wysunęli właśnie hipotezę, że może ona powstawać w masywnych gwiazdach.

Po kilku miesiącach całkowitej ciszy, na nocne niebo powoli wracają meteory. Już za kilka dni będziemy mogli podziwiać rój Lirydów. Oczywiście, o ile nam na to pozwoli pogoda. Póki co się jednak na to nie zanosi.

Planety planetami, galaktyki galaktykami, jednak nocne niebo od tysiącleci fascynuje ludzi dzięki gwiazdom. Te jaśniejsze łączone są w gwiazdozbiory, ciemniejsz widzimy na niebie raczej jako tło dla tych pierwszych. Dlatego dzisiaj na tapetę wybraliśmy właśnie gwiazdy.

Brązowe karły to obiekty niewystarczająco masywne, aby stać się gwiazdami, a jednocześnie zbyt masywne, aby być planetami. Naukowcy odkryli właśnie trzy wyjątkowo szybko rotujące obiekty tego typu. Być może uda się ustalić ich… prędkość maksymalną.

Z czarnymi dziurami to jest tak, że najczęściej odkrywamy te małe i te duże. Te znajdujące się między nimi wciąż wymykają się astronomom. Teraz przy okazji zupełnie innego niezwykle ciekawego zdarzenia w przestrzeni kosmicznej, udało się właśnie odkryć jedną z nich.

Najnowsze dane zebrane przez teleskop Gaia wskazują, że Hiady - pobliska gromada gwiazd - jest właśnie rozszarpywana grawitacyjnie przez jakąś masywną, ale jednocześnie niewidoczną, strukturę znajdującą się w naszej galaktyce.