Kosmos

Po ponad dziesięciu latach prac, opóźnień i problemów powstał pierwszy egzemplarz rakiety Space Launch System. NASA poszukuje teraz firmy, która zechce budować takie rakiety przez najbliższe trzydzieści lat. Wymóg? Trzeba budować ją dwa razy taniej.

Koniec wszechświata będzie stopniowy i potrwa bardzo długo. Wszystkie obiekty oddalą się od siebie na tyle, że z powierzchni jednego nie będzie widać żadnego innego. Jak zatem będzie wyglądał koniec wszechświata? Naukowiec ma swoją teorię.

Po półrocznym locie wylądowałeś na Marsie, wychodzisz z rakiety, widzisz rdzawy krajobraz, na którym lśni twój habitat, wybudowany i przygotowany przez roboty. Wspaniale! No dobrze, to skąd tu wziąć paliwo rakietowe, aby wrócić na Ziemię?

Po dwóch tygodniach ciszy, kiedy to Mars znajdował się za Słońcem, znów mamy kontakt z Czerwoną Planetą. Od razu po odzyskaniu łączności z Ziemią, na Marsie ruszyły prace. Ingenuity ponownie wzbił się w powietrze.

Supermasywna czarna dziura w galaktyce spiralnej znajdującej się w gwiazdozbiorze Erydanu rozerwała gwiazdę. Po rozerwaniu szczątki materii zmierzając ku czarnej dziurze uformowały bardzo długi strumień. W literaturze popularno-naukowej mówi się o procesie spaghettifikacji.

Dotychczas podczas rozmów o niszczeniu wrogich satelitów na myśl przychodziły rakiety zamieniające satelitę w pył lub po prostu zagłuszanie odbiorników na pokładzie satelity. Najnowsze doniesienia mówią jednak o zupełnie nowej broni, jaką dysponują Chiny.

A niech to! To już któryś raz z kolei sami zrobiliśmy się w konia. Naukowcy z projektu Breakthrough Listen potwierdzili właśnie, że to, co uważaliśmy za osobliwy sygnał z Proximy Centauri, najbliższego układu planetarnego, jest w rzeczywistości naszym własnym wytworem.

Żadna z dotychczas odkrytych egzoplanet nie znajduje się tak daleko, jak źródło sygnału, które odkryli naukowcy.

Międzynarodowa Stacja Kosmiczna szybko się starzeje. Tu przecieka, tam skrzypi. Jej koniec zbliża się szybkimi krokami. Na białym koniu właśnie przybył Jeff Bezos ze swoją Orbitalną Rafą.

Niezidentyfikowane obiekty latające to jeden z najbardziej kuszących, a jednocześnie przereklamowanych tematów związanych w jakikolwiek sposób z astronomią i przestrzenią kosmiczną. Wypowiedzi ekspertów w tym temacie zawsze należą do powściągliwych, ale najnowsza wypowiedź aktualnego administratora NASA może sprawić, że brwi powędrują wam tak wysoko, jak w kreskówkach, poza obrys głowy.

Czy w Ziemię uderzy planetoida? Czy ludzkości grozi niebezpieczeństwo możliwą katastrofą? A jeśli tak, to czy istnieje sposób na ratunek?

W ramach pierwszego lotu rakieta Space Launch System wyniesie w kosmos statek kosmiczny Orion, który według planu okrąży Księżyc i wróci na Ziemię. Od tego wszystko się zacznie. Albo nie.

26 października 1960 r. Radzieckich gazety publikują komunikat Komitetu Centralnego Partii Komunistycznej ZSRR: marszałek Mitrofan Niedielin zginął w katastrofie lotniczej. O szczegółach wypadku sprzed dwóch dni nikt nie miał się dowiedzieć przez kolejne prawie trzydzieści lat.

Jeden z ośrodków NASA właśnie opublikował bardzo ciekawe nagranie, na którym kusi "wizją przyszłości". Szkoda, że ta wizja nie ma nic wspólnego z rzeczywistym podbojem kosmosu. To czysta fantastyka.

Zawsze miło zobaczyć spadającą gwiazdę. Ale nie tego się spodziewali Amerykanie, którzy 20 października o poranku zobaczyli na niebie niezwykle jasny bolid. Tym razem jednak nie był to meteoroid, który za bardzo zbliżył się do ziemskiej atmosfery i spłonął w niej kończąc w ten sposób swoją międzyplanetarną podróż.

Naukowcom być może właśnie udało się odkryć jedną z najstarszych istniejących gwiazd we wszechświecie. Może mieć ona istotny związek z gwiazdami, które jako pierwsze rozświetliły wszechświat po jego powstaniu 13,7 mld lat temu.

Koło się zatrzymuje, sonda zaczyna obracać, brak energii ze Słońca, brak kontaktu z satelitą. Alarm w kosmosie! - Mam trzy godziny na reakcję, inaczej cała misja jak krew w piach — mówi pod nosem kierownik zespołu ESA, jadąc właśnie pociągiem. Kilkanaście dni temu pracownicy agencji zmagali się z wyjątkowym kosmicznym wyzwaniem.

Brak jakiegokolwiek sygnału od obcych cywilizacji może wskazywać na to, że większości z nich już nie ma, ponieważ wyginęły. Jeżeli tak naprawdę jest, to prawdopodobnie i nasza cywilizacja zbyt długo nie przetrwa.

Jakże często mówi się o etyce pracy Toma Cruise’a na planie filmowym: aktor skacze z budynku na budynek, wisi na linie przy ścianie najwyższych budynków na świecie, czy w końcu zwisa u boku wznoszącego się samolotu. Godne podziwu. Po drugiej stronie świata od kilku dni jest jednak godny konkurent, a właściwie konkurentka Toma Cruise’a. Właśnie wróciła z kosmosu, nie wychodząc ze swojej roli.

Dla osób niezainteresowanych przesadnie eksploracją przestrzeni kosmicznej obecnie realizowane misje mogą wydawać się nieco nudne. Na Marsa trafiają kolejne łaziki, do planetoid poleciały kolejne sondy, wokół Jowisza krąży kolejny orbiter. Nic nowego. A nie, na Marsie lata jeszcze niewielki helikopter. Ogólnie jednak można odnieść wrażenie, że nic nowego się nie dzieje. Tymczasem w laboratoriach Cornell trwają już intensywne przygotowania do misji, która naprawdę spowoduje opad szczęki.