społeczeństwo

Najnowsze badania pokazują paradoks naszych czasów. Im mniejsza świadomość działania sztucznej inteligencji, tym większa gotowość do jej używania w codziennych zadaniach. Zwykle wraz ze wzrostem wiedzy i świadomości na temat sposobu działania różnych rzeczy oraz prawidłowościami kierującymi różnymi zjawiskami, jesteśmy bardziej chętni wchodzić z nimi w interakcję. Jednak jeżeli chodzi o szeroko pojętą generatywną sztuczną...

Z dziećmi biegniemy do psychologa, gdy zbyt długo patrzą w ekran. Ale kiedy nasi rodzice całymi godzinami chłoną fake newsy z YouTube’a, wzruszamy ramionami. Przełom sierpnia i września to magiczny okres, kiedy jak bumerang do mediów powraca temat bezpieczeństwa dzieci w sieci i ich obcowania z szeroko pojętą elektroniką. Uzależnienie dzieci od smartfonów i negatywny...

Zetki robią to, milenialsi tamto, a Polacy są zgodnie zmęczeni upałami, których w tym roku w zasadzie nie ma. Nieuprawnione generalizacje to choroba czasów internetu. Ilekroć widzę artykuły lub posty w mediach społecznościowych ogłaszające władczym tonem, że zetki, czyli przedstawiciele pokolenia urodzonego po 1995 r., odznaczają się jakąś szczególną cechą, skręca mnie z irytacji. Tendencja,...

W świecie, w którym wszystko mamy na klik – jedzenie, randki, rozrywkę – przyjaźń okazuje się towarem deficytowym. Coraz więcej osób nie szuka partnera, ale... znajomego. Kogoś, z kim można pogadać, pośmiać się, po prostu pobyć. I właśnie z tej potrzeby wyrastają społeczne inicjatywy, które zamiast łączyć romantycznie, łączą towarzysko.

Kiedyś to było! Piątkowy wieczór w barze, sobotnie wyjście na mecz lokalnej drużyny i niedzielne przedpołudnie w kościele. Wszystko z ludźmi, we wspólnocie. Teraz jest życie w subskrypcji, scrollowanie ekranu i płatne aplikacje do poznawania ludzi, które tylko frustrują. Wszystko to skutkuje domową izolacją i epidemią samotności. Czy receptą na nią mogą być tzw. trzecie miejsca? Próbuje udowodnić to jeden z mieszkańców niewielkiego Sulechowa.

T-Mobile uruchamia platformę #BurzymyBariery i zaprasza wszystkich do współudziału. Mnie, ciebie, dziennikarzy, konsumentów czy nawet Dawida Podsiadłę. Pewnie zastanawiacie się, o co dokładnie może chodzić. Tym razem to nie kolejna oferta czy gigabajty. To coś, co może zmienić sposób, w jaki komunikujcie się ze swoim otoczeniem.

Jeśli roboty mają stawać się podobne do nas, na obraz i podobieństwo nasze będą projektowane, to możliwe, że zaczniemy je traktować jak ludzi. Być może kochać jak ludzi. Być może wykorzystywać jak ludzi. Czy będziemy jednak ich pragnąć? Czy nasze zmysły oswoją się ze stucznością? Zastanawia się nad tym Ewa Stusińska, autorka książki "Deus Sex Machina. Czy roboty nas pokochają?".

"Ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół" – mówił Lis do Małego Księcia w kultowej powiastce Antoine'a de Saint-Exupéry'ego. Ale kapitalizm technologiczny stara się nas przekonać, że jest inaczej. Czasem przyjmuje to prostacką wersję wisiorka Friend, czasem wulgarnego targowiska tinderowego, momentami bywa subtelne jak w przypadku aplikacji Timeleft.

Wirtualna partnerka jest zawsze pod ręką. Chętnie wysłucha, poratuje dobrym słowem. A przy okazji zareklamuje ci kilka towarów i pomoże zrobić zamach. Czy na pewno chcemy takich związków?

Tak zwany zwrot ludowy w literaturze i sztuce kończy się. Gdy każdy powiedział to, co wiedział, dwa razy wysłuchał własnych słów, czas przejść do konkretów, bo mody przemijają, gniją i śmierdzą banałem.

Postęp ma swoje krwawe oblicze. Nie chcemy go widzieć, żyjąc tysiące kilometrów dalej w bogatej Warszawie. Nie potrafimy zmusić gigantów technologii do poszanowania praw człowieka i zadbania o środowisko naturalne, bo tak naprawdę nam na tym nie zależy. Nie obchodzi nas los tych, którzy płacą za to, że nie umiemy sobie odmówić nowego iPhone’a.

Mając naście lat usłyszałam, że "w życiu sobie nie poradzę, jak będę tyle przed komputerem siedzieć". Grubo ponad dekadę później role się odwróciły i okazuje się, że dom staje na głowie, bo mnie już nie ma i nie wiemy, gdzie kliknąć.

Pamiętacie film "Her" (Ona) z Joaquinem Phoenixem w roli głównej? Dla wielu z nas była to fantastyka, ale dla pokolenia Z i Alfa może być rzeczywistością. Miłość do robota może być łatwa, a nawet przyjemna. Tak, jakby ktoś ją dla nas specjalnie zaprogramował. 

Kilkadziesiąt lat temu do awansu społecznego wystarczył jeden duży krok, dziś coraz częściej drobimy w miejscu, bo furtka promocji się domyka. Maciej Jakubowiak, niczym "polski Didier Eribon", wyjaśnia, co dziś znaczy kapitał kulturowy i czy znajomość "Pana Tadeusza" wystarczy by nie stać się cyfrową biomasą. 

Polacy przez wiele lat znajdowali się w czołówce niechlubnych rankingów śmiertelności na drogach. Podobnie w pracowaniu ponad normę i braniu nadgodzin. Do tego stres, ciągły pośpiech i szef drący się nad uchem: szybciej, szybciej. Śpieszymy się więc i wciskamy pedał gazu tworząc tzw. kulturę zapierdalania, która jest dzieckiem kultury zapierdolu. Czy zwolnimy w drodze na święta? O tym rozmawiamy z Bartkiem Józefiakiem, autorem książki "Wszyscy tak jeżdżą". 

Myślisz, że potrafisz korzystać z komputera i dobrodziejstw internetu? W przyszłym roku będzie okazja, żeby to zweryfikować – nadchodzi test kompetencji cyfrowych dla Polaków.

W latach 60. XX wieku stosunek wynagrodzenia prezesa w porównaniu do zarobków robotnika wynosił około 20 do 1. Dziś to ponad 300 do 1. - Wyrosła nowa klasa wyższa prezesów, menadżerów i inżynierów z Doliny Krzemowej i nowa underclass. Złożona z ludzi, których pracę wielkie korporacje zaczęły automatyzować i traktować jako jednorazową — mówi Jessica Bruder, autorka reportażu „Nomadland", która właśnie dostała Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego.

'- Potrzebne nam krytyczne spojrzenie, zadawanie pytań i szukanie punktów zapalnych tak, by jednak spróbować wyprzedzić to, co złego może się wydarzyć - Natalia Hatalska zachęca byśmy wszyscy zaczęli wnikliwie patrzeć na technologie i ich wpływ na świat. 

Z boku, w miejscu łydki jest wtyczka. Protezę można podłączyć do kontaktu, ale można też ją ładować, podłączając do gniazdka w samochodzie. – Nie można jednak wtedy prowadzić, względy bezpieczeństwa – tłumaczy Rafał, od niemal ćwierć wieku korzystający z coraz bardziej nowoczesnych protez. – Mówię na nią, że to moja noga, chyba nawet częściej niż na tę drugą. 

Uzależnienie? Przecież to tylko porno. – Orgazm nie był najważniejszy, ale kolejne filmy, sceny, obrazy, które miałem przed oczami. To mnie luzowało. To było naturalne, jak jedzenie posiłków czy korzystanie z toalety – mówi Artur. Codziennie tylko do Pornhuba, RedTube i YouPorn trafia 15 terabajtów porno nagrań.