Orbita

To, co się dzieje w sektorze kosmicznym w ostatnich latach to istna rewolucja. Miliarderzy własnymi rakietami latają w kosmos, właściciel księgarni internetowej nosi skrzydła astronauty, Chińczycy mają własną stację kosmiczną, Rosjanie odgruzowują swój przemysł kosmiczny, a teraz jeszcze Porsche.

SpaceX ma już kapsuły załogowe, które mogą wozić ludzi w przestrzeń kosmiczną, ale… tak naprawdę poza starą i zdezelowaną stacją kosmiczną nie ma za bardzo gdzie nimi latać. Nie lękaj się jednak, wkrótce na orbicie zaroi się od hoteli i innych przybytków uciech, do których będzie można latać.

28 kwietnia na orbitę okołoziemską trafił Tianhe, pierwszy moduł chińskiej stacji kosmicznej. W ciągu najbliższych dwóch lat do Tianhe dołączą jeszcze dwa dodatkowe moduły mieszkalne, polecą także 4 misje transportowe i 4 załogowe. Chiny budują zatem własną osadę na orbicie.

Nie ma w ostatnich tygodniach tygodnia, w którym nie pojawiałyby się informacje dotyczące śmieci kosmicznych. Niby orbita okołoziemska to ogrom przestrzeni, ale śmieci też jest tam niemało. Przyjrzymy się zatem temu zjawisku.

Co do zasady, masywnych śmieci kosmicznych jest stosunkowo mało i stosunkowo łatwo śledzić je z Ziemi. Problem jednak pojawia się przy drobnych śmieciach kosmicznych o rozmiarach rzędu kilku centymetrów. Mimo niewielkich rozmiarów, przy swojej prędkości orbitalnej są one niebezpieczne dla satelitów znajdujących się na orbicie czy dla Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Coś trzeba z nimi zrobić.

Kilka dni temu Chiny świętowały wyniesienie na orbitę pierwszego modułu własnej załogowej stacji kosmicznej Tiangong. Moduł Tianhe trafił na swoją orbitę, rozpoczynając zaplanowany na dwa lata proces budowy całej stacji. Gorzej miewa się natomiast rakieta, która wyniosła Tianhe na orbitę.

Firma Northrop Grumman poinformowała o kolejnym sukcesie zrealizowanym w ramach programu MEV. Za pomocą stworzonego przez nią satelity wydłużono właśnie życie innego satelity.

Trójka astronautów znajdujących się obecnie na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej wyskoczy dzisiaj na krótką przejażdżkę wokół stacji kosmicznej.

Odkąd na orbicie pojawiły się pierwsze satelity, wraz z nimi pojawiły się pierwsze śmieci kosmiczne. Orbita jest jednak duża i jeden czy dwa okruchy, porzucone satelity czy człony rakiet początkowo nie robiły na nikim wrażenia. Sytuacja od tego czasu się już znacznie zmieniła.

Jeżeli zdarzyło wam się kiedykolwiek obejrzeć jeden z klasycznych filmów science-fiction, istnieje duża szansa, że choć przez chwile znalazła się w nim rotująca stacja kosmiczna o kształcie pierścienia, w której astronauci mogą korzystać ze sztucznej grawitacji. Być może już za kilka lat ta fikcja literacka zacznie stawać się rzeczywistością. 

Jeszcze w 2021 r. zostanie zakończona budowa pierwszej szklarni, która docelowo zostanie przyłączona jako moduł do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Na jej pokładzie będą hodowane warzywa, z których będą korzystać astronauci. Firma przekonuje, że kosmiczne szklarnie mogą z czasem wyeliminować problem głodu na Ziemi. 

Chyba najciekawszym aspektem współczesnego wyścigu kosmicznego jest fakt, że nie uczestniczą w nim tylko wielkie mocarstwa, ale także wielu mniejszych graczy. Firma Dawn Aerospace z Nowej Zelandii otrzymała właśnie zgodę na realizację lotów samolotu kosmicznego ze zwykłych, konwencjonalnych lotnisk.

Ludzkość co chwilę wysyła coś na orbitę okołoziemską. Rośnie liczba satelitów, ale rośnie też liczba śmieci kosmicznych. Firma Nanoracks chce wejść na rynek recyklingu orbitalnego.

Temat coraz to nowych konstelacji, a nawet megakonstelacji, satelitów, które kolejne firmy chcą wynosić na orbitę, stał się w ostatnich latach normą. NASA wskazuje, że jedna z nich może być niebezpieczna.

Lepiej później niż wcale. Setki astronomów ostrzegają, że rozwój megakonstelacji satelitów takich jak Starlink czy Kuiper mogą mieć ogromny wpływ na całą astronomię i postęp nauki.

8 maja, nad Oceanem Indyjskim doszło do dezintegracji górnego członu rosyjskiej rakiety Fregat-SB. W wyniku zdarzenia powstało 65 nowych śmieci kosmicznych. Najprawdopodobniej nie doszło do żadnego zderzenia na orbicie.

Przyjrzyjmy się faktom. Przede wszystkim żadna planeta nie orbituje wokół Słońca, ani żaden księżyc wokół planety (tak, również Księżyc nie orbituje wokół Ziemi). Tak naprawdę oba (centralny i orbitujący) obiekty krążą wokół wspólnego środka masy. Gdy to zrozumiemy, jasne się stanie, dlaczego orbita Jowisza jest tak „przesunięta”.

Mają to osiągnąć dzięki strojowi, jakiego nie powstydziłby się sam Iron Man. RL Mark VI Diving Suite to nowe przedmiot pożądania łowców najmocniejszych wrażeń.