Media społecznościowe

Niewątpliwie najgorętszym startupem ostatnich miesięcy jest Pinterest, dający możliwość społecznościowego „przypinania” ciekawych, głównie graficznych treści. Swoje konto w tym serwisie otworzył szef największego portalu społecznościowego w historii internetu – Mark Zuckerberg.

Pudelek przemówił “głosem ludu” - tego, który nie bardzo orientuje się w meandrach finansjery, polityki i prawa. Największy polski serwis plotkarski zrobił rzecz genialną, odważną i zarazem bardzo niebezpieczną - serwis postawił się konkurencji i postanowił wykorzystać nastroje społeczne by stać się medium, które stoi po stronie mas.

Na początku tego roku uruchomiony został projekt internetowy o nazwie Artivia.pl. Serwis wyspecjalizowany jest w social reportingu. Czym jest social reporting? Tego pewnie do końca sami twórcy tego serwisu nie wiedzą. W skrócie chodzi o wykorzystanie idei dziennikarstwa obywatelskiego do zapełnienia bazy serwisu zdjęciami, tekstami, plikami audio i innymi tworami autorskimi przesyłanymi przez użytkowników.

Nie będę przesadnie odkrywczy pisząc, że tragiczna sprawa Madzi z Sosnowca po raz kolejny unaocznia jaką potęgą są dziś media, jak bardzo aktorzy biorący udział w medialnych spektaklach kształtują nasze rozumienie rzeczywistości, a media społecznościowe w internecie - najbardziej brutalne, okrutne i bezwzględne - są dziś głównym miejscem społecznego dialogu na wzór dawnych zgromadzeń przed publicznymi egzekucjami złoczyńców. 

Autorem tekstu jest Marcin Żukowski - twórca Stowarzyszenia MłodaRP, które od pięciu lat aktywizuje młodych ludzie na polu gospodarki, polityki i kultury łącząc świat realny ze światem wirtualnym. Współpracuje też z wieloma innymi organizacjami pozarządowymi w zakresie komunikacji w nowych mediach.

Media społeczne są czymś więcej niż tylko narzędziem reklamowym Dominik Kaznowski 

Przemek Pająk napisał, że jedynym realnym zagrożeniem dla Facebooka jest tylko pozycja samego Marka Zuckerberga, a reszta elementów ryzyka ujętych w dokumencie S-1 została wyszczególniona raczej z obowiązku, niż realnych zagrożeń. To nie do końca prawda - Facebook ma się czego bać. Tak, Facebook jest ogromną maszyną, na której konto ma co ósmy człowiek na ziemi. Tak, Facebook wygenerował w 2011 roku 65% więcej przychodów, niż rok wcześniej. To imponujące. Jednak bagatelizowanie zagrożeń na rzecz zachwytów nad tym, że 85% przychodów pochodzi z reklam jest nierozsądne.

Google uruchomił chyba najważniejszą usługę od czasów samej wyszukiwarki i systemu reklamowego. Chodzi o opcję spersonalizowanego, społecznościowego wyszukiwania - Search plus Your World. W branży zawrzało, pojawiły się setki komentarzy popierających i krytykujących. Do tych drugich podłączył się Twitter, który w dość mocnym oświadczeniu stwierdził, że wyszukiwanie oparte o Google+ będzie złe dla wszystkich. Google wykonał bardzo niebezpieczny ruch, dając świetny argument oskarżycielom o monopolistyczne praktyki, jednak z punktu widzenia firmy jedyny rozsądny i nieunikniony. Search plus Your World wcale nie jest takie tragicznie, a wręcz odwrotnie. Wyszukiwanie personalne jest bardzo przyjemne i dopóki Google pozostawi przełącznik między Search plus Your World a “tradycyjnym” wyszukiwaniem” nie powinno być tak problematyczne. A że wyświetla boks z treściami z Google+? Gdy w tym miejscu były reklamy trzecie to nikt nie robił problemów...

Microsoft So.cl był dość długo owiany tajemnicą. Nikt nie wiedział, o co właściwie chodzi gigantowi z Redmond. Tyle przecież mówił o tym, jak to chce współpracować z Facebookiem i Twitterem, ile to Bing im zawdzięcza. Czemu więc So.cl? Jak się okazuje, giganci rynku Web 2.0 mogą spać spokojnie. So.cl jest... specyficzny.

Oglądam kolejną reklamę kolejnego narzędzia do obsługi sieci społecznościowych. Oczywiście, oprócz pięknego obrazka szczęścia rodzinnego, który ma poruszyć emocje, drugim najważniejszym motywem jest łatwość dzielenia się. Podziel się swoimi wspomnieniami. Podziel się zdjęciami. Podziel się ze znajomymi informacją, gdzie jesteś, z kim jesteś i jak świetnie spędzasz czas. Pokaż się światu. Włącz się w coraz widoczniejszy trend narcystycznego, skupionego z każdym dniem bardziej na sobie społeczeństwa.

RedItLater, Readability, Flipboard czy dziesiątki innych aplikacji i usług służą do segregowania, filtrowania i układania informacji spływających z całego internetu, czyli kanałów RSS, sieci społecznościowych czy wybranej tematyki. Mają odciążać odbiorców i sprawiać, że informacje i treści są przystępniejsze, łatwiej do nich dotrzeć czy zachować na później. Idea jest świetna, a zainteresowani tematem od jakiegoś czasu twierdzą, że takie formy dystrybucji treści będą przyszłością. I wszystko byłoby prawdą, gdyby nie to, że to wciąż usługi dla geeków i pasjonatów technologii, a nie dla przeciętnego użytkownika, który i tak ginie w szumie informacyjnym. I nic obie z tego nie robi.

Media społecznościowe zacierają granicę między życiem prywatnym a zawodowym. Który użytkownik Facebooka czy Twittera nie spotkał się z wpisami na temat pracy? To bardzo niebezpieczne, bo niestety rozsądek nie jest mocną stroną części społeczeństwa. Kiedyś głośna była sprawa pracownicy która rzekomo miała problemy zdrowotne a firma ubezpieczeniowa przyłapała ją na przebywaniu na wakacjach - wszystko dzięki zdjęciom na Facebooku, które kobieta wrzucała sama. Wiadomo też, że część pracodawców przy przyjmowaniu kogoś do pracy sprawdza jego profile w społecznościówkach, a coraz więcej firm określa zasady zachowania w internecie (np. Apple). To konieczne, bo jak się okazuje ludzie nie traktują jeszcze internetu jako poważnego medium, które może narobić szkód.

Kolejne badania popularności przynoszę przeróżne wnioski i liczby, a nawet jak Google poda coś sam, to i tak nie wiadomo, czy ma rację i jak liczy użytkowników aktywnych. Mimo wszystko każde badanie wzbudza zainteresowanie i jest komentowane z prostego powodu - Google+ się liczy. Wszystkie wróżby “czy Plus odniesie sukces? Czy ma szanse konkurować z Facebookiem?” i im podobne są bez sensu i udowadniają, że Google+ już jest konkurencyjne i zarazem nie do końca chce celować akurat w sektor Facebooka. Google+ rośnie i będzie rosnąć, i czy posiada teraz 60 czy 150 milionów użytkowników to nieważne - Plus jest wszędzie i niedługo niebyt na nim będzie dotkliwy.

“Zastanawiałeś się kiedyś, jak Facebook zarabia? Zobacz szczegóły”. Taka informacja wita od wczoraj część użytkowników Facebooka. Po kliknięciu w link mogą przeczytać, że Facebook jest bezpłatny dzięki reklamom, że nie udostępnia danych firmom trzecim, tylko że dostaje pieniądze za to, żeby dostarczyć reklamy odpowiednim osobom. Użytkownik może obejrzeć też filmik, w którym dowiaduje się, że system reklamowy kosztował w ciągu roku około miliarda dolarów i w końcu, że w odróżnieniu od telewizji w reklamę na Facebooku można wejść w interakcję i zamknąć ją jednym kliknięciem krzyżyka. To piękne przygotowanie do wprowadzenia reklam, a raczej “historii sponsorowanych” w głównych kanałach (czy jak kto woli) strumieniach użytkowników.

Tłumaczenia anglojęzycznych, specyficznych serwisów społecznościowych są zdradliwe. Wątpliwości takie dotyczyły zwłaszcza Twittera z racji wytworzenia własnych określeń na czynności i aktywności. Jednak od dziś polskojęzyczna wersja serwisu jest już ogólnodostępna. Choć nie obyło się bez błędów i czasem niejasnych sformułowań, to jednak trzeba przyznać, że w końcu Twitter będzie miał szanse na zaistnienie w Polsce, bo tłumaczenie rozjaśnia sens istnienia serwisu dla Polaków, którzy nie radzą sobie z angielskim lub z powodów ideologicznych nie korzystają z anglojęzycznych stron. Twórców tłumaczeń czeka jeszcze wiele pracy, ale już teraz należą im się gratulacje - w ramach bezpłatnej pomocy wykonali kawał dobrej roboty.

Bycie stalkerem wcale nie jest łatwe i rządy, regulatorzy i różne organizacje wcale tego nie ułatwiają. Wprowadzają jakieś restrykcje, chcą chronić użytkowników, których mało albo wcale nie obchodzi prywatność i ogólnie mają plany rzucania stalkerom kłód pod nogi. Ale to nic - dobry i doświadczony stalker wie, że żadne prawo nie powstrzyma użytkowników od publikowania informacji w sieci. Bo przecież oni sami mają dużą potrzebę dzielenia się szczegółami swojego życia wszem i wobec, co każdy stalker docenia. Kiedyś trzeba było obserwować, dziś wystarczy internet i trochę podstawowych umiejętności, by o potencjalnym pracowniku, randkowiczu czy kimkolwiek dowiedzieć się bardzo dużo. Cudne czasy!

Facebook w końcu na globalną skalę wprowadza Timeline, czy jak kto woli, Oś Czasu.Trwają dyskusje nad tym, czy taka forma wyświetlania profilu nie spowoduje zamieszania, spadku przejrzystości i łatwiejszego wyłudzania danych, a tymczasem Google w swoim tempie ulepsza Google+ i coraz bardziej rozmija się z kierunkiem rozwoju Facebooka mimo, że wprowadza podobne w gruncie rzeczy zmiany. Dzisiejsze “podrasowanie” Plusa udowadnia, że Google słucha użytkowników i jednocześnie stawia na zachowanie przejrzystości serwisu tak, by argument “Plus to taki Facebook, tylko lepszy” był wciąż aktualny. I mimo, że Google to gigant i niektórzy lubią straszyć jego wszeobecnością, to jego strategia prowadzenia serwisu społecznościowego ma bardziej ludzką twarz.

Zapewne jak wielu z naszych czytelników jestem stałym czytelnikiem Forbes’a. Od czasu do czasu pojawią się tam teksty opisujące historie polskich firm odnoszących międzynarodowe sukcesy. Jedną z nich jest Citronex, która zaopatruje w owoce połowę Polski. W artykule czytamy: “w ubiegłym roku spółka miała 345 mln zł przychodów i 20 mln zł zysku. Polski oddział amerykańskiego koncernu Chiquita zarobił na czysto 1 mln zł, przy 171 mln zł przychodów na naszym rynku.”. Nieźle jak na polski biznes, prawda? Ok, ale ja wcale nie o tym chciałem pisać. Do rzeczy.

Twitter przechodzi właśnie najpoważniejsze zmiany chyba nawet od początku istnienia. Od praktycznie początku istnienia Twitter zmieniał się powoli - wciąż podstawowym widokiem był widok wiadomości oraz zakładem ze wzmiankami, a reszta była tylko dodatkiem. Jednak wprowadzane od niedawna powolne uaktualnienia podpowiadały, w jakim kierunku zmierza ten najpopularniejszy serwis mikroblogowy - teraz już jest pewne, że ma ambicje zostać agregatorem informacji z różnych źródeł i jeszcze mocniej podkreślać rolę, jaką odgrywa w natychmiastowym przepływie informacji.

Przetłumaczmy sobie Twittera, bo warto - pisaliśmy niedawno piórem (a bardziej konkretnie palcami) Ewy Lalik. - Może w końcu Twitter przestanie być w Polsce serwisem "tylko dla wtajemniczonych" oraz dla polityków przed wyborami - kończyła tamten wywód Ewa. Dziś już wiemy, że jest na to duża szansa jeszcze w tym roku, bo Twitter po polsku wystartuje 20 grudnia. Na początku polski interfejs Twittera ma być dostępny jedynie z poziomu www. Następnie język polski zadebiutuje w jego wersji mobilnej, potem w aplikacji Tweetdeck na przeglądarce Chrome, a potem w całej reszcie ekosystemu. Dotarliśmy do Polaków, którzy tłumaczą Twittera na polski.