Media społecznościowe

Gdy w styczniu Maciek Gajewski opisywał na Spider's Web zamkniętą betę So.cl - serwisu społecznościowego produkcji Microsoftu, zajrzałem do niego na chwilę, by przekonać się, że mimo iż prezentuje się on dobrze pod względem estetycznym, to jednak w ujęciu funkcjonalnym jest jeszcze wiele do zrobienia. Gdy dziś wszedłem tam ponownie po tym, jak Microsoft udostępnił serwis każdemu zainteresowanemu, odniosłem dokładnie takie samo wrażenie. Nie wiadomo do końca jaki jest główny cel serwisu, jakie potrzeby realizuje, a jak tego nie wiadomo na pierwszy rzut oka, to wiadomo jedno - serwis jest do…

Media społecznościowe mają to do siebie, że są bardzo absorbujące. Fetysz powiadomień jest równie często sprawcą chwil przyjemnych, co wkurzających, szczególnie wtedy, gdy całkiem przez przypadek znajdziesz się w środku płomiennej dyskusji wzmiankowany przez przypadkową osobę. Nawet gdy nie jesteś zbytnio zainteresowany czytaniem całej dyskusji, ani kolejnymi powiadomieniami, to serwis społecznościowy nie daje ci łatwo o tym zapomnieć świecąc czerwonymi powiadomieniami z okna przeglądarki lub rozszerzenia.

Google+ to taki dziwny twór, który wciąż wywołuje mnóstwo spekulacji, ostatnio na temat badań zaangażowania użytkowników. Wyniki tych badań są - krótko mówiąc - tragiczne. Wychodzi z nich, że na Google+ użytkownicy prawie nic nie piszą, nie dostają odpowiedzi, a w ogóle spędzają w serwisie tylko 3 minuty miesięcznie wobec 7,5 godziny na Facebooku.

AP-CNBC przeprowadził badanie wśród 1004 amerykanów, spośród których 60% posiada konto na Facebooku. Wyniki są zastanawiające - 59% spośród facebookowiczów nie ufa serwisowi i temu, jak chroni dane. To znacznie więcej niż wśród osób, które nie posiada konta na Facebooku - wśród takich osób tylko 21 procent mu nie ufa. Badanie przynosi też kilka innych ciekawych spostrzeżeń nie analityków, a ludzi, którzy mają codzienną styczność z serwisem jako ci, którzy napędzają jego istnienie. 50% ankietowanych uważa, że Facebook jest przeceniany i jest napompowaną bańką.

General Motors wycofuje się z płatnych działań reklamowych na Facebooku i skupi się jedynie na prowadzeniu własnych stron. Facebook straci budżet reklamowy w wysokości 10 milionów dolarów. General Motors wciąż będzie prowadził strony na Facebooku, które kosztują go 20 milionów dolarów rocznie, jednak nic z tych sum nie trafi do Facebooka, bo przecież fanpejdże nie są płatne. Analitycy rynku, w tym Forrester, ostrzegają, że firmy mają coraz większe wątpliwości odnośnie kampanii reklamowych na Facebooku i ich opłacalności. Decyzja General Motors może więc ponieść za sobą konsekwencje i wycofywanie się kolejnych reklamodawców.

W przeciwieństwie do większości blogerów Spider’s Web do serwisu społecznościowego Google podchodzę z dużą rezerwą. Google+  ma już prawie rok, w tym czasie nie może jednak pochwalić się wielkimi osiągnięciami.  Wydaje się, że twórcy mają lekkie problemy z jego tożsamością - nie posiadają ostatecznej wizji na jego kształt. Da się to zaobserwować chociażby we właśnie zaktualizowanej aplikacji Google+ na iOS.

W Stanach Zjednoczonych dwóch kongresmenów przedstawiło projekt ustawy, która zakaże pracodawcom żądania hasła do sieci społecznościowych, na przykład do Facebooka, swoich pracowników. Całość brzmi dla nas trochę abstrakcyjnie, jednak dla mieszkańców Stanów Zjedoczonych w zeszłym roku stało się to dosyć poważnym problemem: pracownicy coraz powszechniej uznawali hasło do Facebooka swoich pracowników jako część warunku pracy. Mimo, że sam Facebook uznaje wymóg podawania hasła jako naruszenie jego regulaminów, to i tak był to poważny problem. Z ludzkiego, a nie prawniczego punktu widzenia takie żądania to wkroczenie z buciorami w jedną z najintymniejszych sfer życia nowoczesnego człowieka i brutalne wykorzystanie pozycji. Dziwi mnie tylko, że trzeba wprowadzać takie zakazy - taki problem nie powinien w ogóle powstać.

Klout to takie narzędzie do mierzenia swojego wpływu w internecie. Jak działają jego algorytmy tego nie wie do dzisiaj nikt prócz twórców. Klouta kochają niektórzy Amerykanie, bo dzięki wysokim wskaźnikom mogą dostawać darmowe prezenty od firm i marek; kochają go też twórcy imprez i inni usługodawcy, bo na podstawie punktcji z Klouta mogą prowadzić pseudoselekcję. Klout pokazuje świetnie jak media społecznościowe wkradły się do świata rzeczywistego i jak bardzo ludzie potrzebują mierzalnego wyznacznika swojej popularności. Klout to idealny przykład internetowego społecznościowego narcyzmu. To nic - jest Klouchebag! Klouchebag, czyli karykatura Klouta, która w zasadzie ma tyle samo sensu co oryginał.

Uważni Czytelnicy naszego serwisu zapewne zauważyli, że ogłaszając nasze linki w mediach społecznościowych skracamy je za pomocą internetowego serwisu bit.ly. To ciekawe narzędzie pozwala na analizę klikalności zarówno pod względem liczbowym, jak i jakościowym. Postanowiliśmy podzielić się z Wami krótką analizą Waszej klikalności.

Sytuacja: widz Igrzysk Olimpijskich 2012, który zapłacił za bilet, robi zdjęcie swoim smartfonem. Na zdjęciu jest powiedzmy Usain Bold przebiegający właśnie linię mety i zdobywający kolejny olimpijski medal. Na zdjęciu widać jednak butelkę Pepsi, którą ktoś “przemycił” na stadion i w ekscytacji wygraną Bolta podniósł do góry i wepchnął w kadr zdjęcia. Pierwszy widz błyskawicznie wysyła zdjęcie na Twittera, a jako że złapał świetny moment, to zdjęcie momentalnie obiega świat - tak to bywa z sieciami społecznościowymi. Autor zdjęcia, nieświadomy do końca popełnionej właśnie ogromnej zbrodni, tak naprawdę nie dba o to, czy fotka zostanie użyta na blogach, czy amatorskich serwisach sportowych. On tylko chciał podzielić się ze znajomymi świetnym momentem, którego był świadkiem. No i klapa: przypadkowy autor hitowego zdjęcia musi potem zmierzyć się z konsekwencjami prawnymi swojej nieopatrznej ekscytacji i chęci podzielenia się z nią na Twitterze. Pepsi, która wkradła się w kadr nie jest przecież oficjalnym sponsorem Igrzysk. Coca-Cola będzie wściekła!

Zapraszamy do przeczytania gościnnego wpisu Mikołaja „Pobe” Łukasika, twórcy strony Hogsmeade.pl. Mikołaj jest fanem Harrego Pottera i już zdążył dokładnie przetestować oficjalny serwis dla fanów nastoletniego czarodzieja.

Wczoraj narzekałam na białą przestrzeń, która zajmuje w zasadzie prawie połowę ekranu na nowym Google+. Nie tylko mi, bo szybko, w zasadzie już w kilka godzin po zmianie layoutu, pojawiły się rozszerzenia do przeglądarek poszerzające miejsce wyświetlania postów. Jedno to GExtend, a drugie Whitespace Remover, dostępne dla Chrome i Firefoksa, jest jeszcze G+ Whitespace Fix... I o ile tymczasowo możemy użyć takiego rozwiązania, to z “Whitespace” sprawa ma się trochę inaczej. To białe miejsce zrobiono celowo, by wyzwolić kreatywność użytkowników Google+ i pokazać, że potrafią podchodzić do niedogodności w sposób ironiczny, przekształcający wszystko w całkiem niezłą zabawę!

Miałam nie narzekać. Czytelnicy tego nie lubią, właściciel Spider’s Web tego nie lubi, a ja powinnam pisać pozytywnie. Próbuję, naprawdę. Widząc jednak odświeżone Google+ nie mogę nie zauważyć, że Google cały czas traktuje masowe, popularne już przecież usługi jako poletko do eksperymentów i sprawdzania reakcji. Tak jest z Google+. Serwis doczekał się poważnych zmian i kompletnego odświeżenia, jednak nie jest jeszcze gotowy. Google+ straszy pustą, białą przestrzenią, która wygląda okropnie, na panoramicznych monitorach jest wręcz absurdalna, a według Vica Gundotry, człowieka odpowiedzialnego za zmiany, została wprowadzona celowo. Bo w tym miejscu w przyszłości dostaniemy nowe dodatki, usługi, czy co tam Google wymyśli.

Instagram nie pasuje do Facebooka. Wiem, dlaczego Facebook kupił mobilny serwis społecznościowy, uważam to za rosądną decyzję i jak pisałam wczoraj Facebook z biznesowego punktu widzenia takie przejęcie ma sens. Nie trzyma się jednak całości z perspektywy profilu użytkowników i tego, jak postrzegany jest Facebook, a jak Instagram. Nie ma co ukrywać: Instagram jest atraktycyjny i nowoczesny, a Facebook.... Facebook jest tym złym gigantem. Gigantem, od którego uciekało się na Instagram i inne serwisy. Zuckerberg będzie miał teraz twardy orzech do zgryzienia: jak poprowadzic Instagram i czerpać z niego korzyści, nie zaburzając delikatnej przeciwwagi, którą Instagram był dla Facebooka. To nie jest chyba możliwe.

Filmaster, czyli zaawansowany serwis filmowy radzi sobie całkiem nieźle szczególnie jeśli chodzi o zagraniczną ekspansję. W Polsce od Filmastera bardziej rozpoznawalny jest magazyn tworzony przy jego współudziale, czyli FilmRadar. Jeśli chodzi o filmowe portale w naszym kraju prym wciąż bezwzględnie wiedzie Filmweb. Od dwóch lat rozwija swój znacznie bardziej społecznościowy serwis. W ostatnich dniach poszerzył  się on o nową ciekawą funkcjonalność.

Zapraszam do przeczytania wpisu gościnnego autorstwa Moniki Loryńskiej, właścicielki agencji interaktywnej Pixel PR (www.pixelpr.net).

Sieci społecznościowe są hurraoptymstyczne. Polub, podziel się, tweetnij, daj +1 - z założenia mamy reagować tylko pozytywnie. Jedyne negatywne aktywności możemy podejmować sami; napisać krytyczny lub niemiły komentarz lub wyrzucić kogoś ze znajomych/ kręgów/ obserwowanych, ewentualnie zgłosić do moderacji lub zablokować. Zazwyczaj na stronach nie ma przycisków pozwalających wyrazić dezaprobatę. To celowe działanie serwisów, ale nikt nie powiedział, że jako użytkownicy chcemy pokazywać tylko to, co nam się podoba. Chcemy - stąd aplikacja EnemyGraph dla Facebooka. Odnajdźmy się nie po wspólnych zainteresowaniach, a po tym, czego nie cierpimy.

Wszyscy wiemy jak się ma sprawa z serwisami społecznościowymi w Polsce - Facebook jest na nieprawdopodobnie szybkiej fali wzrostu z miesiąca na miesiąc dopisując co najmniej kilkaset tysięcy nowych użytkowników, a NK.pl… - do niedawna polski lider społeczności w Polsce - skazywany jest na nieuchronną spektakularną porażkę. Jak na żywego trupa, była Nasza-Klasa, a teraz portal Nk.pl radzi sobie nadzwyczaj dobrze - właśnie zwiększył o pół miliona zysk netto, z niemałych 16,6 mln zł w 2010 r. do 17,3 mln zł!

Po ostatniej aktualizacji postanowiłem się nieco bliżej przyjrzeć aplikacji TweetDeck - w końcu to jedna z dwóch oficjalnych desktopowych aplikacji serwisu Twitter, po tym, jak została przejęta przez właścicieli tego największego serwisu mikroblogowego świata. Zachęcał mnie również fakt, że rozwój innej oficjalnej aplikacji Twittera nieco spoczął na laurach, szczególnie po odejściu z Twittera twórcy legendarnej aplikacji Tweetie, na bazie której stworzona została aplikacja Twitter. Po kilku dniach używania TweetDecka wiem jedno - zostanę z nim na dłużej.