Media społecznościowe

Do 2014 roku 10-15% recenzji i opinii zamieszczanych w internecie o produktach i usługach będzie opłacone, tak twierdzi Gartner. Mocna rzecz - co najmniej jedna na dziesięć recenzji ma być fałszywa, opłacona pieniędzmi, kuponami czy innymi barterowymi dobrami. Gartner jednak zauważa, że dla firm i zleceniodawców nie będzie tak różowo: część z nich spotka się z zarzutami od regulatorów. Co z tego wyniknie? Według Gartnera większe zaufanie do tego typu społecznościowych recenzji i świadomość, że takie grzeszki nie popłacają. Jednak czy na pewno?

Serwisy społecznościowe nie zachwycają wyglądem ani nowatorskością, a wręcz wiele z nich jest po prostu brzydkich. Czy zjawiskowo piękny serwis ma szanse na sukces, zwłaszcza, że jest jednym z tych, którzy kiedyś byli na fali, a potem spadli bardzo nisko? Kto wie. MySpace zapowiada całkowicie odświeżoną szatę graficzną, o której można powiedzieć tylko “łał, to tak będzie naprawdę?”. Mam nadzieję, że zakocham się w MySpace na nowo.

Ostatnie zmiany na Twitterze oceniam bardzo pozytywnie. Nowy wygląd strony profilowej jest świeży i nadal bardzo czytelny. Przeprojektowanie strony głównej wpłynęło również na zwiększenie nacisku na zdjęcia i filmy publikowane przez użytkowników. Czy Twitter będzie rzeczywiście lepszym Facebookiem? A może jednak właściciele tego serwisu mikroblogowego celują znacznie wyżej?

Z kimkolwiek bym nie rozmawiał, każdy twierdzi, że Facebook to moda, która minie tak, jak MySpace. Gigant najwyraźniej nie zdaje sobie z tego sprawy, bo właśnie zdobył kolejny przyczółek, wraz z aktualizacją systemu OS X. Właściwie już ostatni.

Twitter chce być lepszym Facebookiem. Dążenia te widoczne są już od dłuższego czasu, a potwierdzają się kolejnymi, z pozoru drobnymi, ale całościowo ważnymi zmianami. Twitter Cards mają być lepszym podglądem linków, możliwość dodawania widżetów w czasie rzeczywistym i obserwowania ze stron lepszym “lubię to”, a widok profilu lepszą osią czasu.

YouTube znalazł się w sytuacji, której mu serdecznie współczuję. Na jego łamach znalazł się film, który w żaden sposób nie narusza jego regulaminu, a który wywołał prawdziwą burzę w niektórych krajach, grożącą realną przemocą na ulicach. Tu nie ma dobrych decyzji. Są te mniej lub bardziej złe. YouTube podjął jedną z nich.

Po powrocie z urlopu przedstawiłem Wam moje spostrzeżenia odnośnie popularności kodów QR poza granicami Polski. Przemierzając hiszpańskie ulice dokonałem również innego spostrzeżenia, mianowicie dotyczyło one popularności i umiejętności wykorzystania mediów społecznościowych przez lokalnych sklepikarzy i usługodawców.

Dzięki najnowszemu zestawieniu, przygotowanemu przez Socialbakers oraz FaceAddicted, otrzymujemy garść ciekawych informacji o polskiej społeczności użytkowników Facebooka, a w szczególności na temat polskich fan page’y. Jak się okazuje w trójce profili, mogących pochwalić się największym średnim wskaźnikiem zaangażowania, znalazły się dwie organizacje pozarządowe.

Zespół Linkin Park to ciekawy przypadek na scenie muzycznej. To jedna z niewielu gwiazdek wykreowanych przez komercyjne rozgłośnie, która nie tylko nie zniknęła po dwóch sezonach, ale się usamodzielniła, wyrobiła własny styl i nie obawia się eksperymentować, nawet kosztem utraty dotychczasowych fanów. Tym razem zespół postanowił sprawdzić moc mediów społecznościowych. Pomysł był dobry, ale wyszło dużo gorzej.

Diaspora była onegdaj piękną ideą stworzenia open-source’owego serwisu społecznościowego, który mógłby konkurować z Facebookiem i dać użytkownikom pełną kontrolę nad prywatnością. Wszystko to działo się jeszcze w czasach, gdy nie było Google+, a Facebook był już gigantem, jednak o wiele, wiele mniejszym, niż jest teraz. Teraz Diaspora się już nie liczy. Wczoraj przesłała do dotychczasowych użytkowników informację, że będzie rozwijana przez społeczność - czyli tak naprawdę, że będzie narzędziem dla zapaleńców i że jej żywot się skończył.

Zawsze, gdy okazuje się, że internet to przestrzeń publiczna taka sama, jak “real”, znajdą się osoby krzyczące wszem i wobec “CENZURA! Cenzurują jak za PRLu!”. Temat nośny, a sprawa rzekomych zaleceń odnośnie zachowania w mediach społecznościowych dziennikarzy TVN się przyjęła. Są kliki, jest impreza. Z prostej sprawy jaką jest wyczucie co wypada a co nie, robi się krucjatę na wolność słowa. Jeśli ktoś myślał, że dziennikarze są bezstronni i trzymają się zasad etycznych, to oto ma dowód - to wszystko bajka.

Na Twitterze obserwuje mnie aktualnie 6129 innych kont. Specjalnie nie piszę 'osób' w kontekście tego, co za chwilę chcę napisać. 6,1 tys. to całkiem sporo jak na polskiego Twittera. Szczerze mówiąc nie znam zbyt wielu Polaków z większym licznikiem obserwujących. Niestety - mam złą wiadomość dla siebie i większości z nich - duży odsetek z nich to albo konta fake'owe albo nieaktywne. Przynajmniej jeśli wierzyć narzędziu od StatusPeople.

Dla niektórych osób dekada to krótka chwila na przestrzeni całego życia. W historii internetu 10 lat to bardzo duża perspektywa czasowa. Dlatego też warto przyjrzeć się temu, jak zmieniła się sieć oraz zwrócić uwagę na na to jak z niej korzystamy obecnie w porównaniu z tym, jak korzystaliśmy 10 lat temu. Kilka dni temu Ewa Lalik przybliżyła nam wszystkim Internet oraz świat nowych technologii, w którym żyliśmy 5 lat temu. Udowadniając, że okres 5-ciu lat to wieczność w sieci. Dziś wybierzemy się w podróż w czasie aż do roku 2002 roku, czym jest aż 10 lat w historii internetu?

“Media społecznościowe, społeczności są przyszłością!”. Tak co najmniej od dwóch latach mówią wszelcy eksperci od internetu. Obok tego modny stał się slogan “płatne treści przyszłością sieci, nie ma od nich ucieczki”. Tylko, że płatne treści nie idą specjalnie w parze z mediami społecznościowymi. Te pierwsze zakładają intymne, wręcz wyizolowane obcowanie z treścią, te drugie opierają się na dzieleniu praktycznie wszystkim. Co za sens dzielić się płatną treścią w społeczniościówce, skoro znajomi i tak po kliknięciu jej nie zobaczą, bo nie zapłacili?

Lata 90' w sieci wygrało chyba mimo wszystko Yahoo!, pierwsza dekada XXI wieku niekwestionowanie należy do Google'a, zaś Facebook ma spore szanse by "zwyciężyć" drugą. Ten serwis, fenomen, wydarzenie, jako pierwszy na świecie połączył tak gigantyczną bazę osób, odsyłając nieco do lamusa e-mail, komunikatory czy podstawowe funkcje telefonów komórkowych. Na całym świecie korzysta z niego kilkaset milionów osób, jednak wielu internautów nie szczędzi mu także krytyki.

Narzędzia do zarządzania mediami społecznościowymi, tak zwane agregatory, istnieją od dłuższego czasu i mają się dobrze, bo pozwalają na śledzenie aktywności z wielu stron w jednym miejscu. Ułatwiają śledzenie treści, publikowanie, odpowiadanie. Jednak dziś na Twitterze po raz kolejny został poruszony temat, który męczy mnie od dawna: agregatory, zwłaszcza te profesjonalne, to rozbudowane narzędzia, czasem płatne, z mnóstwem funkcji i opcji. Ja marzę (i wiem, że nie tylko ja) o prostym narzędziu służącemu jednemu celowi - śledzeniu wątków i komentarzy spod wpisów z różnych miejsc.

„API Twittera zawiera więcej zasad niż Korea Północna” – te dość ostre w swoim wydźwięku oraz zaskakujące słowa na łamach, nomen omen, Twittera wypowiedział Aaron Levie. Czy zmiany, jakie wprowadza Twitter są na tyle restrykcyjne, że czeka nas niemała rewolucja? Wydaje się, iż tak. Przyczyna jest bardzo prosta – pieniądze.