Czarna dziura

Kilka tygodni temu zobaczyliśmy zdjęcie supermasywnej czarnej dziury znajdującej się w centrum naszej galaktyki. Owszem jest fascynująca, ale czarnych dziur jest znacznie więcej i wielu z nich zasadniczo nie da się zobaczyć. Hubble właśnie przyjrzał się jednej z nich.

Zaledwie kilka dni temu po raz pierwszy w historii zobaczyliśmy, jak wygląda bezpośrednie otoczenie supermasywnej czarnej dziury Sgr A* w centrum Drogi Mlecznej, naszej galaktyki. Jej zdjęcie jest bardzo podobne do czarnej dziury położonej w centrum galaktyki M87. Naukowcy już teraz wskazują, że to niepozorne zdjęcie pozwoliło potwierdzić jedno z przewidywań opracowanej przez Alberta Einsteina ogólnej teorii względności.

W licznych komentarzach po wczorajszej konferencji, na której przedstawiono zdjęcie supermasywnej czarnej dziury w centrum Drogi Mlecznej, co i rusz przewijało się zdanie "to zdjęcie to lata już po sieci od kilku lat, nic nowego". Faktycznie, na pierwszy rzut oka można pomylić zdjęcie czarnej dziury w naszej galaktyce ze zdjęciem czarnej dziury w galaktyce M87 opublikowany w 2019 roku.

Po latach pracy zespołu składającego się z ponad 350 naukowców w czwartek opublikowano pierwsze zdjęcie przedstawiające supermasywną czarną dziurę Sagittarius A* w centrum Drogi Mlecznej.

Supermasywna czarna dziura Sagittarius A* została pokazana na zdjęciu. Sgr A* leży w centrum naszej galaktyki, czyli Drogi Mlecznej i pochłania każdą materię, która znajdzie się za horyzontem zdarzeń. Jej zdjęcie uważa się za przełomowe.

Konsorcjum Teleskopu Horyzontu Zdarzeń zapowiada na czwartek przełomową konferencję prasową. Czarne dziury znowu mają być na ustach wszystkich. Na co liczymy? O jakie badania naukowe chodzi tym razem?

Niemal dwie dekady temu w centrum gromady galaktyk w Perseuszu naukowcy zidentyfikowali czarną dziurę. Emitowane przez nią fale ciśnienia powodują powstawanie zmarszczek na gorącym gazie wypełniającym cała gromadę galaktyk. Owe zmarszczki można zamienić także na dźwięk.

W momencie połączenia się dwóch czarnych dziur wyemitowane zostały fale grawitacyjne. Zważając na to, że fale wyemitowane zostały silniej w jednym kierunku, czarna dziura została wystrzelona w kierunku przeciwnym.

Naukowcy poszukujący czarnych dziur w celu ich lepszego poznania wszędzie widzą potencjalne kandydatki na czarne dziury. Czasami nawet tam, gdzie ich w ogóle nie ma.

Za każdym razem kiedy astronomowie odkrywają zderzenie dwóch czarnych dziur z danych wychodzi, że zderzają się one krążąc wokół siebie po nietypowych orbitach. Teraz zespół z Kopenhagi postanowił sprawdzić dlaczego tak się dzieje.

Zaledwie dwa lata temu astronomowie poinformowali o odkryciu w odległości zaledwie 1000 lat świetlnych najbliższej nam czarnej dziury. Obiekt ten oznaczony numerem HR 6819 wzbudził jednak wiele podejrzeń w świecie astronomii. Nic dziwnego, że naukowcy zabrali się za sprawdzanie tego odkrycia. Dzisiaj międzynarodowy zespół naukowców z Belgii opublikował wyniki swojego śledztwa.

Wszystko wskazuje, że naukowcy odkryli w odległych rejonach wszechświata dwie supermasywne czarne dziury, które są już tak blisko siebie, że wkrótce zleją się w jedną jeszcze większą supermasywną czarną dziurę.

Na przestrzeni lat naukowcy zidentyfikowali setki czarnych dziur, tych małych i tych dużych, w centrach galaktyk i w centrach gromad gwiazd. Czasami czarne dziury pojawiały się też w pobliżu innych gwiazd jako elementy układu podwójnego. Jednak takiej czarnej dziury jak ta jeszcze nikt nigdy nie widział.

Podróże przez tunele czasoprzestrzenne z prędkością większą niż prędkość światła? Teoretycznie jest to możliwe.

Astronomowie obserwujący wszechświat za pomocą kosmicznego obserwatorium rentgenowskiego Chandra odkryli ostatnią stosunkowo małą supermasywną czarną dziurę, która skrywa się w galaktyce karłowatej, gdzie jej nie powinno być. Wyjaśnienie jej powstania może powiedzieć nam wiele o największych czarnych dziurach we wszechświecie.

Tunele czasoprzestrzenne (gdyby na pewno istniały) mogą z zewnątrz przypominać czarne dziury. Jednak różnią się od nich tym, że gdy jakiś obiekt wpada do takiej, to już w niej zostaje. Gdy coś zaś wpadnie do tunelu, może przelecieć przez niego na drugą stronę. A gdyby to była czarna dziura? Takie zjawisko mogłyby wykryć detektory fal grawitacyjnych.

Czy po drugiej stronie czarnej dziury znajdują się tylne drzwi i materia może przedostać się przez nie nietknięta? Taką teorię wysnuli włoscy naukowcy. To oznacza, że możemy opuścić czarną dziurę i kontynuować podróż przez tunel czasoprzestrzenny. Jest jedno ale. Szerokość tunelu jest mniejsza jądro atomu.

Einstein w grobie się nie przewraca, wręcz przeciwnie - mógłby znów zakrzyknąć "a nie mówiłem!?". Naukowcy zbadali czarną dziurę tak dokładnie, jak nigdy dotąd, i znów okazało się, że genialny naukowiec miał rację.

W 2018 roku astronomowie dostrzegli na niebie niezwykłą eksplozję supernowej. Nie dość, że była niezwykle krótka, to była nawet 100 razy jaśniejsza od typowej supernowej. Jej oznaczenie katalogowe AT2018cow sprawiło, że bardzo szybko zaczęto ją w mediach nazywać krową. Teraz naukowcom udało się ustalić, co zostało po tej eksplozji.

W 2014 roku w pobliżu supermasywnej czarnej dziury w centrum Drogi Mlecznej przeleciał tajemniczy obiekt oznaczony przez astronomów mianem G2. Teraz, po wielu latach, naukowcy w końcu ustalili czym on był.