Kosmos

Dla osób niezainteresowanych przesadnie eksploracją przestrzeni kosmicznej obecnie realizowane misje mogą wydawać się nieco nudne. Na Marsa trafiają kolejne łaziki, do planetoid poleciały kolejne sondy, wokół Jowisza krąży kolejny orbiter. Nic nowego. A nie, na Marsie lata jeszcze niewielki helikopter. Ogólnie jednak można odnieść wrażenie, że nic nowego się nie dzieje. Tymczasem w laboratoriach Cornell trwają już intensywne przygotowania do misji, która naprawdę spowoduje opad szczęki.

Poszukiwanie obcych cywilizacji jak na razie nie przyniosło żadnych ciekawych wyników. Może zatem powinniśmy poszukać robotów stworzonych przez te cywilizacje?

Astronomowie zazwyczaj obserwują skutki jakiegoś wydarzenia. Wybuchła gwiazda? Przyjrzyjmy się jej pozostałościom. Czarna dziura rozerwała gwiazdę? Popatrzmy na jej szczątki. Sonda uderzyła w Merkurego? Poszukajmy krateru. W końcu mają jednak pomysł, by obejrzeć, jak coś dopiero powstaje. Tylko... potrzeba na to kilkudziesięciu lat.

W sobotę w przestrzeń kosmiczną w dwunastoletnią podróż do planetoid trojańskich wystartowała sonda Lucy. Nie wszystko jednak poszło zgodnie z planem.

Cały Układ Słoneczny położony jest w gigantycznej strukturze magnetycznej mającej długość nawet tysiąca lat świetlnych. To, co wydawało się wieloma obiektami, tworzy jedną większą całość. Naukowcy jeszcze nie wiedzą, jak powstają i jak utrzymują się takie magnetyczne struktury.

Fizycy od stuleci zastanawiają się, czy wszechświat miał początek, a jeżeli tak jak on wyglądał. Powszechnie przyjmowana obecnie teoria mówi, że wszechświat powstał w Wielkim Wybuchu, do którego doszło 13,7 mld lat temu. Co było przed tym wybuchem? Czy ktoś go sprowokował? Naukowiec z Harvardu ma pewną hipotezę.

To chyba jakaś nowa tradycja. Rosyjskie statki kosmiczne ewidentnie lubią droczyć się ze starzejącą się już stacją kosmiczną. Po raz drugi w ciągu trzech miesięcy rosyjski statek postanowił zatańczyć z orbitalnym laboratorium.

Przerażający efekt cieplarniany na powierzchni Wenus, może pokazywać co czeka Ziemię w odległej przyszłości, gdy temperatura Słońca wzrośnie. Naukowcy jednak odkrywają, że nie oznacza, że kiedykolwiek Wenus była podobna do dzisiejszej Ziemi.

Czas najwyższy. Za kilkanaście godzin startuje pierwsza w historii sonda kosmiczna, której celem nie będzie żadna planeta, ani żaden księżyc. Tym razem rozpoczyna się wyprawa, w której poznamy planetoidy trojańskie, obiekty, o których nie wiemy prawie nic.

Już w piątek, 15 października 2021 r. o godzinie 18:23 polskiego czasu z kosmodromu Jiuquan na obrzeżach pustyni Gobi w północnych Chinach wystartuje rakieta Długi Marsz-2F, na której szczycie znajdzie się statek Shenzhou-13. Na pokładzie statku znajdzie się trójka astronautów, która pobije rekord długości chińskiego lotu załogowego.

Szybkie błyski radiowe, czyli FRB, ciągle fascynują naukowców. Od kilkunastu lat próbują odkryć pochodzenie tego tajemniczego zjawiska. Jednak wszystkie dotychczasowe próby nie przyniosły efektów. Obserwacja bardzo aktywnego źródła szybkich błysków radiowych pokazuje, że nadal niewiele na ten temat wiemy.

Europa to jeden z najbardziej fascynujących obiektów w Układzie Słonecznym. Korzystając z archiwalnych danych obserwacyjnych zebranych za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a naukowcy odkryli właśnie, że nad połową księżyca unosi się para wodna. Skąd ona się tam wzięła?

Miliarderzy spędzają lata na tworzeniu swoich rakiet i statków kosmicznych, aby choć na chwilę polecieć w przestrzeń kosmiczną. Ruth Hamilton z Kanady nie musi lecieć w kosmos. To kosmos przyleciał do niej.

Czy w układzie planetarnym obserwowanym przez astronomów też była cywilizacja przekonana o swojej wyjątkowości? Tego nie dowiemy się nigdy. Za to nasz Układ Słoneczny skończy podobnie, jak on.

Kiedy za 5 mld lat Słońce zakończy swoje życie, nie dojdzie do spektakularnej eksplozji. Nasza gwiazda dzienna jest zbyt mała, aby eksplodować jako supernowa. Zamiast tego najpierw powiększy swoje rozmiary i przejdzie w stadium czerwonego olbrzyma, a następnie odrzuci swoje zewnętrzne warstwy, które utworzą piękną, lecz krótkotrwałą mgławicę planetarną, i stanie się białym karłem, który będzie stygnął przez kolejne miliardy lat.

Jako kpt. James Tiberius Kirk w pierwszym serialu z serii Star Trek William Shatner na co dzień odwiedzał obce światy, na których każdy problem dało się rozwiązać w ciągu zaledwie kilku godzin. Dzisiaj jednak Shatner dotknie prawdziwego kosmosu. Zupełnie przy okazji stanie się najstarszą osobą, która kiedykolwiek poleciała w przestrzeń kosmiczną.

Po raz kolejny naukowcy rzucają kłody pod nogi wszystkim osobom oczekującym na swój pierwszy lot kosmiczny, kiedy to już ludzkość stanie się gatunkiem międzyplanetarnym, który będzie żył nie tylko na powierzchni Ziemi, ale także w stacjach kosmicznych na orbicie, w bazach na Księżycu i na Marsie, bezustannie przemierzając pustkę przestrzeni międzyplanetarnej. Co tym razem stoi nam na drodze?

Astronomowie od ubiegłego roku obserwują tajemniczy, nieregularnie pojawiający się sygnał radiowy z centrum Drogi Mlecznej. Jak na razie wydaje się, że jego źródłem musi być jakiś nowy rodzaj obiektów kosmicznych. Nic znanego nauce nie powinno emitować takiego sygnału.

Większość z przeanalizowanych największych planetoid ma średnice ponad 100 km. Wśród nich znajduje się ponadto aż 20 z 23 planetoid o średnicy ponad 200 km

Tuż nieopodal, za rogiem (w kosmicznej skali) naukowcy odkryli właśnie bardzo nietypowe sygnały radiowe. Na pierwszy rzut oka pochodzą one z czterech czerwonych karłów, gwiazd znacznie mniejszych od Słońca. Problem w tym, że w zakresie radiowym czerwone karły powinny być ciche, a nie są.