Kosmos

Długie lata oczekiwania na start największego i najbardziej zaawansowanego obserwatorium kosmicznego w historii, ekscytacja wywołana startem i uruchomieniem teleskopu i w końcu upragnione, pierwsze dane obserwacyjnego. Nic dziwnego, że naukowcom udzieliła się ta ekscytacja i niezwłocznie zabrali się za analizę danych i odkrywanie nowych tajemnic wszechświata. Teraz okazuje się, że można było jednak trochę poczekać.

Planetoida, która uderzyła w Ziemię 65 milionów lat temu i usunęła z powierzchni Ziemi dinozaury, wcale nie była największą, jaka kiedykolwiek uderzyła w Ziemię. Dwa miliardy lat temu mieliśmy do czynienia ze znacznie większym zderzeniem.

To będzie jedna z najbardziej fascynujących misji kosmicznych przyszłej dekady, zarówno ze względu na wykorzystywaną technologię, jak i na badany obiekt. Naukowcy już teraz badają miejsce lądowania na Tytanie.

Pamiętacie miliardera, który w 2021 roku wraz z wybranymi trzema osobami (którym zafundował wyprawę w kosmos) wybrał się na orbitę okołoziemską na pokładzie Crew Dragona? Dokładnie ten sam Jared Isaacman postanowił teraz dokonać w kosmosie czegoś naprawdę wartościowego.

Żyjemy w trzeciej dekadzie XXI wieku. Kiedyś wydawało się, że mniej więcej teraz ludzie będą latali już na Marsa. Tymczasem wciąż mamy ogromne problemy z powrotem na Księżyc. Misje załogowe na Marsa nawet najwięksi optymiści przewidują na lata czterdzieste XXI wieku. Tymczasem w umysłach naukowców pojawia się zupełnie nowy pomysł.

Amerykańska sonda kosmiczna Juno, która od kilku lat krąży wokół Jowisza, w czwartek 29 sierpnia dokonała czegoś niesamowitego. W precyzyjnie zaplanowanym manewrze sonda przeleciała w odległości zaledwie 352 km od powierzchni Europy, jednego z najbardziej fascynujących księżyców w Układzie Słonecznym.

Od kilku lat Chiny, które coraz śmielej rozpychają się na Księżycu, przekonują, że już w latach trzydziestych rozpocznie się budowa międzynarodowej stacji załogowej na powierzchni naszego naturalnego satelity. Dotychczas partnerem w tym przedsięwzięciu miała być Rosja. Miała, ale chyba nie będzie.

Kiedy sto milionów lat po Wielkim Wybuchu z istniejącej wtedy materii - wodoru i helu - zaczęły powstawać pierwsze gwiazdy, pojawiło się także pierwsze światło we wszechświecie. Astrofizycy od wielu lat poszukiwali choć jednej z tych absolutnie pierwszych gwiazd. Poszukiwania jednak były niezwykle trudne.

Dwa najwspanialsze teleskopy kosmiczne w historii nie mogły nie skorzystać z okazji i nie spojrzeć w ten punkt w przestrzeni kosmicznej, w którym w poniedziałek doszło do potężnej eksplozji. Pędząca z prędkością 22 000 km/h sonda DART dosłownie wbiła się w planetoidę Dimorphos. Oba teleskopy to obserwowały.

Ciemna materia to jedna z największych zagadek współczesnej nauki. Nie emituje żadnego światła, nie odbija promieniowania i daje o sobie znać jedynie poprzez grawitację. Naukowcy przekonują, że nie musimy jej szukać w odległym kosmosie, a najprawdopodobniej leży cały czas pod naszymi stopami.

Kiedy w nocy z poniedziałku na wtorek sonda DART uderzyła w planetoidę Dimorphos, mogliśmy zobaczyć tylko zdjęcia z samej sondy. Teraz naukowcy opublikowali pierwsze zdjęcia całego zdarzenia wykonane przez teleskopy naziemne oraz przez włoskiego cubesata znajdującego się w pobliżu. Widok jest zaskakujący.

Podczas gdy dzisiaj w nocy wszyscy spaliśmy, 11 milionów kilometrów od Ziemi, w pustce przestrzeni kosmicznej sonda DART niczym kamikadze, celowo zderzyła się z planetoidą. Google postanowił uczcić sukces misji.

Oficjalne rozpoczęcie programu Artemis, czyli załogowego powrotu na powierzchnię Księżyca bezustannie ulega opóźnieniu. Kiedy NASA poradziła sobie (powiedzmy) z wyciekiem wodoru i zaplanowano trzecią z kolei próbę startu, nad Florydę nadciągnął huragan Ian i pokrzyżował wszystkie plany.

Po blisko dziesięciu miesiącach w przestrzeni kosmicznej wysłana z Ziemi sonda kosmiczna Double Asteroid Redirection Test (DART) rozbiła się o powierzchnię niewielkiej, 160-metrowej planetoidy Dimorphos. Była to pierwsza misja, której celem było przetestowanie techniki zmiany trajektorii lotu innego ciała niebieskiego.

Poszukiwanie sygnałów od pozaziemskich cywilizacji to frustrujące zajęcie, szczególnie że wciąć nie wiemy, czy poza naszą istnieje we wszechświecie jakakolwiek inna cywilizacja. Musimy zatem nasłuchiwać przypadkowych gwiazd w nadziei, że przypadkiem natkniemy się na sygnał od obcych. Naukowcy właśnie wpadli na pomysł, w jaki sposób przeszukać znacznie większą liczbę obiektów w kosmosie.

W nocy z poniedziałku na wtorek czasu polskiego sonda DART uderzy w powierzchnię planetoidy Dimorphos z prędkością ponad 22 000 km/h. Celem eksperymentu NASA jest przetestowanie możliwości zmiany trajektorii lotu planetoid zagrażających Ziemi. Wydarzenie to transmitowane jest na żywo na YouTube.

Wspaniałe to czasy, w których z roku na rok lista państw biorących udział w badaniu przestrzeni kosmicznej rośnie jak na drożdżach. Żeby było jeszcze lepiej, nowi uczestnicy wyścigu dzielnie gonią jego weteranów. Tylko czekać, kiedy przegonią doświadczonych medalistów.

W poniedziałek 26 wrześnie na niebie dojdzie do dość nietypowego wydarzenia. Jowisz znajdzie się w opozycji do Słońca i jednocześnie będzie najbliżej Ziemi od 59 lat. To właśnie dlatego zjawisko to nazywa się wielką opozycją Jowisza. To świetna okazja, żeby obserwować największą planetę Układu Słonecznego i jej księżyce.

Od ponad trzech lat orbita okołoziemska zasiedlana jest przez coraz większą liczbę satelitów. Znaczna większość z nich to satelity Starlink należące do pierwszej prawdziwej megakonstelacji satelitów. Ich głównym zadaniem jest dostarczanie szybkiego internetu w każde miejsce na powierzchni Ziemi. Liczba satelitów bezustannie rośnie, liczba odbiorców nawet ją wyprzedza. To niestety stanowi pewien problem.

Pięć dekad temu chiński przemysł kosmiczny nie istniał. Obecnie nie ma rejonu Układu Słonecznego, do którego Chiny by się właśnie nie wybierały. Najnowszy pomysł Państwa Środka jest naprawdę oryginalny.