Kosmos

Kilka tygodni temu naukowcy monitorujący dane spływające na Ziemię ze znajdującej się od 10 lat w przestrzeni międzygwiezdnej sondy Voyager 1 poinformowali, że wiekowe już urządzenie zaczęło przesyłać na Ziemię niezrozumiałe dane. Przyczyna usterki okazała się co najmniej zaskakująca.

Od wczesnych godzin rannych na przylądku Canaveral trwają przygotowania do historycznego pierwszego lotu programu Artemis. Zbiorniki ciekłego tlenu i ciekłego wodoru są już zapełnione i wszystko wygląda na to, że dzisiaj rakieta wystartuje. Jak zatem będzie wyglądał początek misji?

Już w poniedziałek, 29 sierpnia o godzinie 14:33 polskiego czasu z Przylądka Canaveral na Florydzie w pierwszą misję programu Artemis poleci rakieta SLS oraz statek Orion. To zdecydowanie najważniejsze wydarzenie sektora kosmicznego 2022 roku.

Warunki na powierzchni Księżyca w niczym nie przypominają warunków na powierzchni Ziemi. Brak jakiejkolwiek atmosfery sprawia, że w ciągu dnia jest tam gorąco, a nocą jest zimno. Nie pomaga również fakt, że zarówno dzień jak i noc trwają po 14 dni ziemskich. Powiedzieć, że elektronika tego nie lubi, to jak nic nie powiedzieć.

Sonda kosmiczna Voyager 1, która wystartowała w podróż po Układzie Słonecznym w 1977 roku już od dziesięciu lat znajduje się w przestrzeni międzygwiezdnej. Równą dekadę temu wyleciała z obszaru zdominowanego przez emitowany przez Słońce wiatr słoneczny i wleciała w obszar, w którym główną rolę odgrywa promieniowanie kosmiczne. To dobra okazja, żeby porozmawiać o prędkościach i odległościach podczas podróży po Układzie Słonecznym.

Niewiele rzeczy, które NASA robi, może mnie zdziwić, ale po katastrofie promu Challenger oraz Columbia tego się nie spodziewałem. Okazuje się bowiem, że pierwszy od pół wieku załogowy lot na Księżyc będzie misją dla ryzykantów.

TOI-1452 b - taką niepozorną nazwę nosi planeta pozasłoneczna odkryta za pomocą kosmicznego teleskopu TESS. Ten świat jest absolutnie wyjątkowy z kilku różnych powodów.

Plama słoneczna o oznaczeniu AR3085 w ciągu zaledwie 48 godzin obszar zamieniła się w parę dwóch plam, z których każda ma rozmiary Ziemi.

65 milionów lat temu w Ziemię uderzyła planetoida o średnicy dziesięciu kilometrów. Po milionach lat rozwoju zupełnie nowych form życia Ziemia już za miesiąc weźmie odwet na kosmosie.

To już szesnaście lat odkąd 24 sierpnia 2006 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna w głosowaniu podjęła decyzję o wyrzuceniu Plutona ze spisu planet Układu Słonecznego i włączeniu go do nowo powstałej kategorii planet karłowatych. Nic zatem dziwnego, że od tego czasu co roku, 24 sierpnia obchodzi się Dzień Degradacji Plutona.

Planetoid rozmiarów wszelakich w Układzie Słonecznym znajdziemy całe miliardy. Mimo to zaledwie dwa lata temu naukowcy odkryli nietypową kategorię planetoid, która jak na razie ma tylko jedną przedstawicielkę. To się nazywa unikat. Jak na unikat przystało, obiekt ten nawet nazwę ma unikalną: Ayló’chaxnim.

Głównym zadaniem Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba ma być zajrzenie tam, gdzie jeszcze nikt nigdy nie zaglądał, tj. w najodleglejsze rejony wszechświata. Jednak gdy patrzy na planety, które ma pod nosem, też potrafi zachwycić.

Przedstawiciele amerykańskiej agencji kosmicznej poinformowali na specjalnej telekonferencji zorganizowanej w piątek wieczorem, gdzie wyląduje pierwsza załoga, która po ponad pięćdziesięciu latach w 2025 roku wyląduje na Księżycu. Mówiąc najprościej będzie to zupełnie inny Księżyc niż ten oglądany przez uczestników misji Apollo na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku.

Niemal dwa lata temu w atmosferę Ziemi wpadł niewielki metalowy zasobnik zawierający z pozoru wyglądające na normalne drobiny pyłu. Został zrzucony na Ziemię przez japońską sondę Hayabusa 2, która w 2019 r. odwiedziła planetoidę Ryugu. W zasobniku natomiast znajdowały się drobiny pyłu pobranego z planetoidy. Naukowcy właśnie poinformowali o czymś zaskakującym.

Sondy kosmiczne rozwijają niewiarygodne prędkości, jeżeli spójrzmy na nie przez pryzmat obiektów stworzonych przez człowieka i poruszających się na Ziemi lub kilka kilometrów nad nią. W porównaniu z najważniejszą prędkością osiągalną w kosmosie, prędkością światła, to zaledwie powolne żółwie. Jesteśmy jednak ludźmi, którzy mają własny punkt odniesienia, dlatego przyjrzyjmy się najszybszym sondom kosmicznym w historii ludzkości.

Wyobraź sobie, że prywatna firma chce zbudować potężną szklarnię na orbicie okołoziemskiej, ponad granicami państw. Co można byłoby w niej hodować? Jeżeli odpowiedziałeś konopie, to oczywiście masz rację.

Od zawsze w internecie można było „nazwać gwiazdę lub planetę” i otrzymać pamiątkowy certyfikat. Problem jednak w tym, że poza osobą, która za to zapłaciła nikt o tej nazwie nie wiedział. Teraz jednak pojawia się okazja na nadanie prawdziwej nazwy prawdziwej planecie pozasłonecznej. Aż szkoda nie skorzystać.

Już za osiem lat człowiek wyląduje na powierzchni Czerwonej Planety - tak niedawno mówiła jeszcze Gwynne Shotwell, prezes SpaceX. Naukowcy jednak nie podzielają jej optymizmu i nie chodzi im bynajmniej o przedział czasowy. Najnowsze badania wskazują, że wycieczka na Marsa może być po prostu zabójcza.

Rosyjska agencja kosmiczna zaprezentowała dziś dziennikarzom model rosyjskiej stacji, która ma być w niedalekiej przyszłości zbudowana na orbicie. Przedsięwzięcie, co na dziś już nikogo nie powinno dziwić, jest firmowane jako operacja wojskowa.

Już pod koniec sierpnia tuż przed wschodem Słońca nad wschodnim horyzontem będzie unosił się gwiazdozbiór Oriona, który już kilka miesięcy później będzie dominował zimowe niebo. Tak się akurat składa, że zupełnie niedawno w kierunku Oriona spoglądał Kosmiczny Teleskop Hubble’a.