Zmarł jeden z twórców kodu kreskowego - jednego z ważniejszych wynalazków XX wieku

A wszystko to zawdzięczamy m.in. George'owi Laurerowi, który - jak podała stacja BBC - zmarł dziś, mając 94 lata. Nie był on jedyną osobą, która przyczyniła się do powstania dzisiejszego systemu kodów kreskowych.

Sama idea została zaproponowana przez Normana Woodlanda, który - tak jak Laurer - pracował w firmie IBM. Woodland proponował jednak, żeby zamiast dzisiejszych pasków, kody produktowe drukowane były w formie okręgów przez co przypominałyby mini tarcze strzelnicze.

Za kolejnego ojca dzisiejszych kodów kreskowych, który działał jeszcze przed Woodlandem, można uznać również Wallace'a Flinta z Uniwersytetu Harwarda, który chciał, aby do każdego produktu dołączana była perforowana karta z kodem produktu. Woodland chciał zaprojektować system, który automatycznie wprowadzałby zmiany w ewidencji. Pomysł ten jednak się nie przyjął.

Dopiero Laurer, po przeanalizowaniu wszystkich wcześniejszych pomysłów, zaproponował koncepcję, z której do dziś korzysta się na całym świecie. Oprócz doprowadzenia idei kodów kreskowych do końca, Laurer stworzył też pierwszy skaner, dzięki czemu cała koncepcja nabrała sensu.

Wprowadzenie Uniwersalnego Kod Produktowego, czyli UPC (Universal Product Code) zrewolucjonizowało każdą gałąź przemysłu na świecie. Dla nas - konsumentów - największa zmiana dokonała się w sklepach.

Wyobraźcie sobie, że dzisiaj, stojąc w przydługiej kolejce do kasy w supermarkecie, czekacie aż kasjerka wprowadzi ręcznie cenę każdego produktu? Tak zapewne wygląda piekło. Na szczęście dzięki kodom kreskowym, proces ten przebiega w miarę sprawnie i bez pomyłek.

Pierwszym zeskanowanym produktem z UPC była paczka gum Wirgley's, sprzedana w Ohio, w 1974 r. Jak głosi legenda, był to losowo wybrany przez anonimowego sprzedawcę sklepu produkt, który zapisał się w historii i trafił do Narodowego Muzeum Historii Amerykańskiej Smithsonian w Waszyngtonie.

Zainteresowanie kodem UPC szybko wyszło poza granice Stanów Zjednoczonych. Dziś zresztą sposób kodowania produktów jest nieco bardziej rozwinięty. Najczęściej stosowane kody w Europie to EAN-13, EAN-8, Code 39 i Code 128.

EAN-13 i EAN-8 to Europejskie Kody Towarowe, utworzone w 1977 r. czyli niedługo po zaprezentowaniu UPC. EAN-13 składa się z 12 cyfr odpowiadających za dane i jednej cyfry kontrolnej. EAN-8 z kolei, jak sama nazwa wskazuje, to 7 cyfr na dane plus cyfra kontrolna. Pierwsze oznaczenie stosuje się na dużych opakowaniach, EAN-8 z kolei pasuje lepiej do mniejszych produktów.

Code 39 to z kolei jeden z najbardziej uniwersalnych kodów, gdzie informacje zapisane są na 9 paskach (5 czarnych i 4 białych). Trzy paski są szersze względem innych, przez co właśnie kod ten nazywa się Kodem 39 (3 z 9). Jego uniwersalność polega na tym, że dzięki małej gęstości zapisu danych, Code 39 można odczytać większością czytników kodów kreskowych.

Code 128 składa się z 11 czarnych i białych kresek. Jego największą zaletą jest możliwość zapisu dużej ilości informacji na niewielkim obszarze. Z rodziny kodu Code 128 wywodzi się GS1-128, wykorzystywany w transporcie i pakowaniu produktów. Jeśli macie styczność z przesyłkami kurierskimi, na pewno się z nim spotkaliście.

Oczywiście rodzajów kodów kreskowych jest znacznie więcej. O ich standaryzację i przestrzeganie norm dba organizacja GS1 (i kilka innych), dzięki której oznaczenia z wykorzystaniem odpowiednich kodów kreskowych są czytelne na całym świecie.

Obecnie szacuje się, że dzięki czytnikom kodów kreskowych, codziennie rejestrowanych jest ok. 5 mld produktów wszelkiego rodzaju. Gdyby nie starania George'a Laurera, całkiem możliwe że dzisiaj korzystalibyśmy z o wiele mniej wygodnego systemu oznaczeń.