Supernowe

12 marca 2020 r. kosmiczny teleskop Swift zarejestrował rozbłysk promieniowania w odległości kilkudziesięciu tysięcy lat świetlnych. Kilka dni później było już wiadomo, że J1818.0-1607 to bardzo nietypowy magnetar.

Astronomowie mają nieco inne spojrzenie na czas niż wszyscy ludzie wokół. Nic w tym dziwnego, skoro na co dzień bada się obiekty w wieku miliardów lat czy zjawiska, do których doszło setki milionów lat temu.

Najpierw astronomowie dostrzegli na niebie „krowę". Teraz znalazła się także i „koala”. I nie mówimy tutaj wbrew pozorom o gwiazdozbiorach.

Błyski promieniowania gamma to jedne z najsilniejszych eksplozji we wszechświecie. Naukowcy od dawna zastanawiali się, co jest źródłem energii dla tak potężnych wybuchów. Teraz jednak udało się wyjaśnić tę zagadkę.

Supernowa, która eksplodowała w jednej z pobliskich galaktyk, mogła oznaczać koniec niebieskiego nadolbrzyma, który powstał z połączenia się dwóch gwiazd. Według astrofizyków z RIKEN, asymetryczność eksplozji może wskazać nam miejsce, w którym powinniśmy poszukiwać gwiazdy neutronowej powstałej w eksplozji.

Od kilku miesięcy środowisko astronomów i miłośników astronomii uważnie przygląda się Betelgezie, jednej z gwiazd zimowego gwiazdozbioru Oriona, która w ciągu zaledwie kilku tygodni znacząco zmieniła swoją jasność. Astronomowie z Uniwersytetu Waszyngtońskiego mają jednak sensowne wyjaśnienie tego osobliwego zjawiska.

Wybuchy supernowych to wydarzenia spektakularne, ale i twórcze. Naukowcy na podstawie danych z Teleskopu Kosmicznego Chandra stworzyli mapę pierwiastków powstałych w wyniku takiej kosmicznej eksplozji.

W mediach zyskała miano gwiazdy-zombie. Supernowa oznaczona jako iPTF14hls od ponad 60 lat nie może dokończyć żywota. Zamiast tego raczy astronomów kolejnymi wybuchami.

Astronomom udało się wykryć najsilniejszą supernową w historii obserwacji kosmosu. Ta eksplodowała w galaktyce oddalonej od nas o miliardy lat świetlnych, emitując 20-krotnie więcej światła, niż wszystkie gwiazdy naszej Mlecznej Drogi… razem wzięte.

Niestety, nie dostrzeżemy go ani gołym okiem, ani za pomocą amatorskiego teleskopu. Daje on jednak poczucie jak wielki jest nasz wszechświat. To, co udało się zaobserwować astronomom, wydarzyło się zanim nasz świat zaczął istnieć.