prasa

Ale że Bravo w ogóle dożyło do 2018 roku? To samo w sobie jest niesamowite! 

Żeby nie zostać posądzonym o autoerotyzm, nie będę wam opowiadał jak pracuje Marcin Maj czy Marek Krześnicki z Bezprawnika. Opowiem wam, jak wygląda praca Patryka Słowika z Dziennika Gazety Prawnej. 

Manipulacja medialna niejedno ma imię i tak oto zamienienie TVP w tubę propagandową to tylko etap zdominowania opinii publicznej. Kolejna armia walczy w internecie. 

Okładki prasowe potrafią razić z siłą znacznie większą niż niejeden tekst dziennikarski. Wiele z nich przeszło do historii. Sama historia okładek trwa i dzieje się na naszych oczach. Mogą o tym świadczyć ostatnie przykłady świetnych pierwszych stron gazet.

Nie wiem, czy redaktor prowadzący zostawi mi oryginalny nagłówek przy tym tekście, ale mam nadzieję, że tak. Bo to najbardziej intrygująca rzecz, jaką stworzyłem w swoim życiu od czasu, gdy na całą ryzę papieru rozlał mi się kartridż z drukarki i wmówiłem moim znajomym, że to bardzo droga sztuka nowoczesna, którą właśnie zacząłem kolekcjonować.

Jak tak dalej pójdzie, niebawem w kioskach nie znajdziemy żadnego pisma na temat nowych technologii. Sprzedaż praktycznie wszystkich tego typu magazynów spada od wielu lat.

Taki jest teraz trend w polskim internecie, a mianowicie internauci na nowo odkryli słowo "clickbait". 

Jakkolwiek zdarza mi się być czasem krytycznym wobec środowiska Gazety Wyborczej (czy też może bardziej linii politycznej portalu Gazeta.pl, która zamiast preferować normalność, bije się z prawicą na radykalizm), chyba nikt z czytelników nie ma wątpliwości, że mimo wszystko bardziej cenię media z tej strony sporu, niż konkurencyjne wSieci, Niezależną czy TVP. Ale słowa Adama Michnika mnie oburzyły.

Niestety nie mam aż tyle czasu żeby przekopywać się przez wszystkie filmy Maxa Kolonko (choć byłoby to bardzo przyjemne przeżycie z gatunku czasem trafnej diagnozy politycznej, a czasem jednak już tylko political fiction), ale jeśli to nie Max swego czasu trąbił na swoim kanale – zresztą słusznie - że autoryzacja jest PRL-owskim reliktem będącym narzędziem cenzury, to już nie wiem, kto to był.

Jeszcze do niedawna prominentni przedstawiciele Agory z dumą opowiadali o serwisie Foch.pl, który miał być wizytówką wszystkich online’owych starań polskiego koncernu. Tymczasem wczoraj szef wydawniczy Gazeta.pl, Paweł Stremski, ogłosił jego zamknięcie.

Miała być rewolucja, mocna odpowiedź prasy na czasy smartfonów, największa zmiana w historii i… prawdopodobnie nic to nie dało. Playboy, w którym w ostatnim czasie zrezygnowano z publikacji nagich zdjęć, może trafić w najbliższym czasie pod młotek.

Czy można jeszcze uratować prasę drukowaną? Czy można skłonić ludzi, przyzwyczajonych do “darmowości” treści w Sieci, by płacili za artykułu? Twórcy Blendle tak twierdzą, ale ja po pierwszych chwilach spędzonych z amerykańską wersją ich usługi nie potrafię patrzeć tak optymistycznie.

Playboy przegrał ze smartfonami. W czasach, gdy każdy z nas ma nagie fotki zawsze pod ręką, zanika sens wydawania magazynu z drukowaną golizną. Playboy, na razie tylko ten amerykański, pogodził się z przegraną i wprowadził zmiany. Stop nagości - to nowe motto. Jednak od nowych technologii Playboy nie zamierza uciekać, czego dowodzi nowa okładka, która będzie zdobiła pierwszy w historii numer, w którym nie uświadczymy nagich zdjęć.

Prasa drukowana nie potrafi sobie znaleźć miejsca w Internecie. Pomijając nieliczne wyjątki, jedynym, co wydawnictwa prasowe potrafią zaoferować czytelnikowi to e-magazyny i paywalle, a te nie dość, że są nieprzyjazne użytkownikom, to jeszcze nie przynoszą dostatecznych zysków. Patrzę więc na startup Blendle i zastanawiam się… czy to może być rozwiązanie?

Temat prasy cyfrowej i rzekomej „śmierci” prasy drukowanej to temat rzeka. Niby od premiery pierwszego iPada, który miał zrewolucjonizować ten rynek, minęło już ponad 5 lat, lecz rewolucji, której się wtedy spodziewaliśmy, jakoś nie widać. Mimo to kolejni wydawcy właśnie w prasie elektronicznej widzą swoją przyszłość. Szkoda tylko, że nie każdy z nich wkracza w nią tak dobrze, jak kanadyjski dziennik La Presse.

Szczerze współczuję internautom, którzy aktywnie korzystają z poczty w Gazecie. Wielu z nich zostało zapewne skuszonych Gmailem, polską domeną i łatwym do zapamiętania adresem, jednak to, co od jakiegoś czasu wyprawia Gazeta woła o pomstę do nieba.

Jeśli w ciągu ostatnich kilkudziesięciu godzin przy korzystaniu z mobilnej strony Gazeta.pl spotkaliście się z dziwnymi przekierowaniami, nie szukajcie problemów po stronie swojego dostawcy internetowego lub urządzenia mobilnego. Wszystko wskazuje na to, że problem dotyczy samego serwisu i to on powinien go rozwiązać.

Gazeta.pl nie zdała egzaminu na dostawcę usług pocztowych. Portal daje użytkownikom dwa tygodnie na kliknięcie w link. W przeciwnym razie skasuje konto pocztowe.

Cashless.pl to ciekawy, ambitny projekt dwóch dziennikarzy „Dziennika Gazety Prawnej”, Piotra Dziubaka i Jacka Uryniuka, opisujący nowoczesne technologie w finansach. Projekt prywatny, prowadzony po godzinach, o którym pracodawca wiedział.

Myślałem, że już wiele widziałem w internetach, ale jak się okazuje, chyba nie. Dziennik.pl odpalił właśnie… drugi serwis oznaczony logo, marką i adresem Dziennik.pl, który wygląda identycznie jak ten pierwszy. Na co komu dwie różne strony główne? Ekipa Dziennik.pl przekonuje, że to ich „autorski projekt”.