Ochrona prywatności

Zainwestowali 500 tys. złotych i pracowali nad serwisem 3 lata - dużo i długo. Ale już ruszyli i plany mają ambitne - 500 tys. użytkowników w ciągu pierwszego roku i 5 milionów w ciągu 3 lat. Privacy Protector - tak nazywa się polski start-up, który chce ochronić nasze dane w sieci (nie za darmo oczywiście). Po to by nikt bez naszej wiedzy z nich komercyjnie i niekomercyjnie nie korzystał.

Ruchy Facebooka, z racji coraz większego zasięgu i obecności praktycznie wszędzie, stają się coraz głośniej komentowane. Wokół samego serwisu coraz częściej tworzy się negatywna atmosfera braku prywatności i myślenia za użytkownika. Świetnie widać to na przykładzie niedawno wprowadzonej w Europie funkcji rozpoznawania twarzy - szum, jaki powstał wokół niej jest niepokojący dla samego Facebooka. Co ciekawe ta sama funkcja działa w Stanach Zjednoczonych już od pół roku i nie było tam aż takich kontrowersji. Prawdopodobnie nie chodzi o samo rozpoznawanie twarzy, tylko o sposób wprowadzenia i nie wyjaśnienie użytkownikom o co chodzi. Tu Facebook popełnił błąd.

Kiedy niecałe dwa miesiące temu wyraziłem swoje oburzenie w związku z publikacją na Facebooku mojego prywatnego e-maila do pewnej osoby, posypały się na mnie gromy (bardzo łagodnie mówiąc). Mało kto zwrócił wtedy uwagę na coś dla mnie najważniejszego - zachowanie podstawowego prawa, jakim jest prywatność korespondencji. Nieposzanowanie tego prawa może bowiem skutkować bardzo nieprzyjemnymi konsekwencjami (które i mnie wtedy dosięgnęły).

Dynamiczny rozwój internetu sprawia, że coraz więcej firm zaczyna interesować się jego użytkownikami. Najcenniejszym środkiem jest informacja. Dzięki niej wiele firm zajmujących się handlem w sieci, ale także zwykli spamerzy mogą dotrzeć do nas z wyselekcjonowaną treścią, która wzbudzi nasze zainteresowanie. Odpowiednio dobrana treść i reklamowane produkty, które trafiają w nasz gust decydują o powodzeniu lub porażce kampanii marketingowej firmy.

Przykra sprawa. Wysłałem e-maila do pewnej osoby. E-mail miał charakter prywatno-biznesowy. Osoba ta opublikowała pełną treść tej korespondencji z podaniem mojego imienia i nazwiska oraz wytłumaczeniem kontekstowym kim jestem w co najmniej dwóch mediach społecznościowych (o których wiem), przy okazji okraszając ją niewybrednym, ośmieszającym mnie komentarzem. Nie trudno się domyśleć, że wywołało to kolejne negatywne komentarze na mój temat.

To będzie rok tabletu! To będzie rok Androida! To będzie rok Apple! Wszytko prawda, ale to już mniej więcej wiemy. Ciekawe są rzeczy, których jeszcze nie wiemy. Oto lista trendów, które będę śledził w przyszłym roku.

Wall Street Journal wywołał niemałą dyskusję na temat przesyłania i zbierania danych osobistych. Media rozpisują się na temat przesyłania informacji zewnętrznym firmom, dzieniikarze wywołują panikę lub sprowadzają na ziemię. Jednak gdzie leży problem? Nie w samych aplikacjach, problem leży w użytkownikach.*

Witamy amerykańską dyplomację w świecie Facebooka i Google. W internecie wszyscy wiedzą, że jesteś psem.

Za mocny tytuł? Nie, bo dobrze obrazuje napiętą sytuację pomiędzy dwoma gigantami internetu. Już nie chodzi o żadne dyplomatyczne konwenanse - obie firmy banują i hakują się nawzajem, w jawny i otwarty sposób publicznie oskarżając o łamanie reguł. Trudno nawet precyzyjnie wskazać kto zaczął.

Mamy przyjemność gościć dziś Piotra Chylińskiego z wpisem gościnnym na Spider's Web. Tekst Piotra jest odpowiedzią na wcześniejszy tekst Michała Młynarczyka pt. "Przyszłość prywatności, prywatność przyszłości". Myślę, że nie trzeba zbytnio przedstawiać Piotra, znanego w sieci bardziej jako Heidi, który od lat stanowi o sile polskiego światka skupionego wokół Maka. W związku z tym, bez większych ceregieli zapraszamy do przeczytania jego polemicznego do naszego tekstu o prywatności w internecie.

Nigdy dotąd nie istniało tak dużo danych opisujących zachowanie poszczególnych osób, i nigdy jeszcze te dane nie były tak łatwo dostępne. Czy to koniec prywatności?