Media społecznościowe

Ostatnio poukrywałam prawie wszystkich znajomych na fejsie, pousuwałam część obserwowanych kont na Twitterze i Instagramie i wywaliłam Snapchata z jednego prostego powodu - w mojej głowie co chwilę pojawiała się jedna myśl: “You All Look The Same To Me”.

Automatyczny upload zdjęć ze smartfona to zmora, która była częścią Facebooka od 2012 roku. Przerabialiśmy różne wariacje tej opcji, lecz na szczęście Facebook postanowił ją wyłączyć. Całkowicie i u wszystkich.

Od dawna marzyłem, aby stworzyć własną aplikację na telefony, która da mi sławę, pieniądze i wielką karierę. Tylu już było takich cwaniaków, którym to się udało. Czemu mi miałoby się nie udać. Zwłaszcza że wpadłem na świetny pomysł: przejąć rynek 60+, o którym dziwnym trafem wszyscy jakby zapomnieli. Nie wiedziałem czemu. Ale teraz już wiem.

YouTube już dawno przestał być nośnikiem filmów ze śmiesznymi kotkami i vlogów kręconych z ręki, a stał się miejscem, dla którego tworzy się dedykowane produkcje filmowe w wysokiej jakości oraz kampanie reklamowe, które nieraz prześcigają jakością te w telewizji. Oto kilka przykładów reklam na YouTube, zrealizowanych w roku 2015, które aż chce się oglądać.

Żyjemy w coraz to ciekawszych czasach. Urzędnicy, by wykazać się przed swoimi zwierzchnikami, produkują coraz to nowsze, coraz bardziej absurdalne regulacje. Najnowsza chce dobra naszych dzieci, więc owe dobro trzeba przed nimi jak najszybciej ukryć.

Fascynacja mediami społecznościowymi nie chce minąć. Kolejne rekordy liczbowe, zasięgowe, finansowe, ale gdzie w tym wszystkim sens? Mam wrażenie, że gdzieś, lecz nie wiadomo gdzie, został zatracony.

Oglądacie nowy sezon South Parku? (tak, wiem, jestem dorosła i oglądam głupie bajki, o zła ja). Oprócz genialnego ostatniego odcinka o reklamach - must see - cały sezon traktuje o zjawisku politycznej poprawności, ale rozumianej jako poprawność przeniesiona na nowy poziom szaleństwa, do miejsca w którym ukrywamy się przed wszystkim, co nas może zaboleć. Sorry, ale nie chcę żyć w takim świecie, w którym nawet Facebook próbuje uchronić mnie przed trudnościami związanymi ze złamanym sercem.

Fani serwisu społecznościowego Google+ mają swoje święto. A może wręcz przeciwnie? Google+ po raz kolejny przechodzi gruntowne zmiany i po raz kolejny zmienia się koncepcja na ten serwis.

Media społecznościowe we współczesnym Internecie to siła, z którą zdecydowanie trzeba się liczyć. Zdanie internautów, ich opinie często stanowią o „być, albo nie być” dla firm, ich produktów i usług. Nic więc dziwnego, że powstają narzędzia mające monitorować te opinie i dostarczać bezcennych danych o tym, co mówi o nas Internet.

Od kilku dni chodzi za mną tekst, w którym miałbym odtrąbić, jak to internet przejął od telewizji kontrolę nad wielkim widowiskiem, jakim są wybory parlamentarne, ale dziś trochę mnie przystopowała informacja, że Piotr VaGla Waglowski, „internetowy” kandydat na senatora, uzyskał jedynie 22 tys. głosów, no i oczywiście z kretesem przegrał. Jak to więc jest z tym internetem?

Mimo że pracuję w Internecie i spędzam tam codziennie mnóstwo czasu, cały czas uczę się zachowania w Sieci. Swojego i innych. Przez długi czas byłam przekonana, że o niektórych sprawach nie powinno się pisać na Facebooku, że niektórymi rzeczami w Internecie nie powinno się dzielić. Cały czas twierdzę, że jest sfera, którą należy pozostawić w tym zapomnianym, analogowym świecie, ale ta granica nieustannie się dla mnie przesuwa.

Nie wiem, jak często widuję w Sieci śmierć. Mam wrażenie, że codziennie - mam wrażenie, że codziennie ginie ktoś w strzelaninie w Stanach, zastrzelony przez wariata z bronią, terrorystę czy policję. Rzadziej w ataku terrorystycznym na różnych krańcach świata, wojnach i i konfliktach zbrojnych kilka tysięcy kilometrów ode mnie, czasem w wypadku. Śmierć - moment, w którym ktoś ginie, w którym znikają jego myśli, nadzieje, marzenia, troski i przyszłość - widuję w praktycznie każdym newsfeedzie. Czasem obok postu o kosmosie, czasem obok zdjęcia z imprezy znajomych.

W serwisie społecznościowym Goolge+ wiele osób pokładało spore nadzieje. Google z racji swojej silnej pozycji miał możliwość wprowadzić plany w życie i na różne sposoby zachęcić użytkowników, do korzystania z usługi. Dzisiaj projekt ten można już podsumować i z pełnym przekonaniem ogłosić, że był niewypałem. Oto pięć dowodów, że Google+ się kończy.

Serwis społecznościowy, w którym społeczność decyduje, co jest wartościowe, a co nie? Mrzonka. Nowa afera na Wykopie pokazała, jak i kto steruje głosami.

Nowy projekt Twittera idzie jak burza? Periscope, bo o nim mowa, zdobył pierwszy milion użytkowników w zaledwie 10 dni od momentu premiery. Teraz przyszła pora na podsumowanie okresu od końca marca.

Co łączy Yelpa, Zyngę, Groupona i Twittera? To, że są to spółki notowane na giełdzie oraz to, że większość z nich jest nierentowna lub ma wielkie problemy z generowaniem zysków dla inwestorów. Co jeszcze? To, że są to podmioty z tzw. sektora serwisów społecznościowych, które wchodziły na giełdę z miliardowymi wycenami.

Zakończył się tegoroczny Przystanek Woodstock, czyli 21. edycja największego festiwalu muzycznego w naszej części świata. Chociaż sam jeżdżę do Kostrzyna nad Odrą aby na kilka dni w roku odsapnąć od Internetu, cyfrowych kalendarzy i powiadomień, to organizatorzy zadbali o to, by użytkownicy uzależnieni od sieci nie doświadczyli syndromu odstawienia.

Znak Polski Walczącej zna doskonale każdy Polak. Jednak dla osób mieszkających za granicą specyficzne połączenie litery P i W nie jest już tak wymowne. Dlatego zespół Paperwater zaliczył małą wpadkę, ale przyznaję, że wyszedł z niej z twarzą.

Co jakiś czas na Facebooku, Twitterze i innych podobnych serwisach, społeczność organizuje się w błyskawicznym tempie i działa wspólnie w imię wyższego celu. Czasem jest to obrona słabszych, a czasem bunt przeciwko ideałom. Tym razem kolej przyszła na kobiece sutki.

Większość osób w ogóle nie zastanawia się nad tym, co wrzuca do Sieci. Być może wydaje im się, że są dobrymi autocenzorami, ale wtedy nie wiedziałabym o nich tych wszystkich rzeczy. Problem polega na tym, że jak się dobrze zastanowię, wcale nie jestem lepsza. Bo nie chodzi mi wcale o dzielenie się z obcymi ludźmi najintymniejszymi momentami swojego życia, czego ja akurat nie robię, ale o to, że w Internecie po prostu zostawiamy o sobie bardzo dużo informacji, z czego nie do końca zdajemy sobie sprawę.