Droga Mleczna

Naukowcom z Instytutu Astronomii im. Maxa Plancka w Niemczech udało się odkryć jedną z największych struktur w Drodze Mlecznej. Maggie jest tajemniczym włóknem gazu rozciągającym się na taką odległość, że nikt nie podejrzewał, że takie struktury mogą istnieć.

Galaktyki satelitarne to stosunkowo niewielkie galaktyki karłowate krążące wokół dużych galaktyk, takich jak np. nasza Droga Mleczna. Astronomowie zidentyfikowali wiele takich galaktyk krążących wokół nas. Teraz jednak okazuje się, że to wcale nie są satelity.

Nowo powstała supermasywna czarna dziura może zostać wyrzucona z galaktyki wraz z najbliższymi jej gwiazdami siłą odrzutu po emisji fal grawitacyjnych i przemierzać niezauważenie przestrzeń międzygalaktyczną.

Cały Układ Słoneczny położony jest w gigantycznej strukturze magnetycznej mającej długość nawet tysiąca lat świetlnych. To, co wydawało się wieloma obiektami, tworzy jedną większą całość. Naukowcy jeszcze nie wiedzą, jak powstają i jak utrzymują się takie magnetyczne struktury.

Astronomowie od ubiegłego roku obserwują tajemniczy, nieregularnie pojawiający się sygnał radiowy z centrum Drogi Mlecznej. Jak na razie wydaje się, że jego źródłem musi być jakiś nowy rodzaj obiektów kosmicznych. Nic znanego nauce nie powinno emitować takiego sygnału.

W centrum naszej galaktyki - Drogi Mlecznej - coś do nas błyska. Mimo tego, że astronomowie obserwują ten obiekt od dwóch lat, wciąż nie wiedzą czym może być. Nie pasuje do żadnej kategorii znanych obiektów.

Trochę większa niż Ziemia, trochę mniejsza niż Uran. Takich planet we wszechświecie jest mnóstwo. Pytanie, dlaczego ani jednej nie ma w Układzie Słonecznym?

Wyobraźcie sobie, że dwadzieścia metrów za domem odkrywacie potężny statek kosmiczny. Nie widzieliście go wcześniej, bo tuje w ogrodzie go zasłaniały. A teraz wyobraźcie sobie, że to nie 20 metrów a tysiące lat świetlnych, nie za domem, a za Galaktyką i nie statek kosmiczny, a potężny obłok gazowy.

Czy istnieje inteligentne życie we wszechświecie poza Ziemią? W najnowszym artykule naukowcy wskazują, że być może szukamy go nie tam, gdzie potrzeba.

25 000 lat świetlnych od nas w kierunku centrum galaktyki, a więc 2000 lat świetlnych od samego centrum, astronomowie odkryli olbrzymią mrugającą gwiazdę.

Historia nauki wskazuje, że czasami łatwiej jest coś zobaczyć z dużej odległości niż z niewielkiej. Strukturę galaktyk spiralnych w odległym wszechświecie dużo łatwiej dotrzeć niż w naszej Drodze Mlecznej, w której jesteśmy zanurzeni. Po prostu z wnętrza galaktyki bardzo ciężko dostrzec, że jest ona galaktyką spiralną.

W astronomii nic nie jest ani proste, ani oczywiste. Często to, co wydaje się łatwe do zbadania, jest do zbadania trudne, a to, co wydaje się trudne, jest… łatwiejsze. Tak też jest z badaniem centrum naszej własnej galaktyki.

Początki historii naszej galaktyki Drogi Mlecznej wciąż w dużej mierze stanowią dla nas tajemnicę. Nie wiadomo, jak szybko uformowały się pierwsze gwiazdy i jak szybko galaktyka rosła w początkowym etapie swojego istnienia. Naukowcom właśnie udało się jednak potwierdzić, że nasza galaktyka wyglądała tak, jak teraz, stosunkowo wcześnie. Jak udało się to sprawdzić?

Od niemal siedemdziesięciu lat astronomowie poszukują w przestrzeni kosmicznej sygnałów nadawanych przez przedstawicieli obcych cywilizacji zamieszkujących odległe egzoplanety. Właśnie otrzymaliśmy najnowsze wyniki nasłuchu kilkudziesięciu milionów gwiazd.

Wydarzenia, do których doszło tuż po powstaniu wszechświata, doprowadziły do tego, że we wszechświecie zwyciężyła materia nad antymaterią. Naukowcy jednak podejrzewają, że wciąż tu i ówdzie mogło jej przetrwać do czasów obecnych tyle, że powstają z niej całe obiekty kosmiczne. Gdzie one są?

W centrum Drogi Mlecznej występuje nietypowe i nadmiarowe promieniowanie, którego jak dotąd nie udało się wyjaśnić.

Układ Słoneczny, który zamieszkujemy, powstał gdy wszechświat miał już 9 miliardów lat. Od tego czasu minęło kolejne 4,5 miliarda lat. Teraz jednak naukowcy doszli do wniosku, że lepsze warunki na powstanie życia istniały już dawno temu.

Niemal wszystkie duże galaktyki we wszechświecie mają w swoim centrum supermasywna czarną dziurę. Gdy dochodzi do zderzenia takich galaktyk, ich czarne dziury też stają ze sobą oko w oko.

Cygnus X-1, pierwsza odkryta czarna dziura, jest masywniejsza, niż przypuszczano. Więcej, jest na tyle masywna, że jej masa podważa wszystko, co wiedzieliśmy o powstawaniu takich obiektów. 

Pierwsze gwiazdy, które przemierzają Drogę Mleczną z prędkościami dużo większymi od gwiazd otoczenia, odkryto dopiero w 2005 r. Lista takich gwiazd właśnie powiększyła się o 100 procent.