Architektura

Wychodzisz ze swojego strzeżonego osiedla dla bezdzietnych. Wsiadasz do samochodu szczelnie odgradzającego cię od innych. Zatrzymujesz się w ulubionej restauracji, do której nie można wejść z lodem, psem i pociechą. Zerkając przez okno widzisz malucha, który kładzie się na chodniku i nie chce iść dalej, bo mama nie kupiła mu zabawki. Uśmiechasz się, bo wiesz, że na pokładzie samolotu, którym lecisz, takich scen nie będzie.

Są z nami od tak dawna, że już chyba każdy przywykł do ich nie najlepszego stanu. Albo są pomalowane, albo zniszczone, a zdarza się nawet, że cała zawartość jest na wierzchu. W końcu radny powiedział: trzeba coś z tym zrobić, niech operatorzy czują odpowiedzialność.

Naukowcy z amerykańskiego stanu Kolorado w USA mają nową propozycję jeśli chodzi o zrównoważone rozwiązania w budownictwie. Ich pomysł polega na zupełnie nowej formie cementu. Od tej pory miałby on być nie produkowany, a…hodowany. Zamiast wysokoemisyjnego, przemysłowego procesu produkcji tego surowca, jego źródłem mogłyby być algi.

Szwedzi już wcześniej imponowali swoim podejściem do drewna. To właśnie w tym kraju stanął przecież przeszło 80-metrowy drewniany wieżowiec. Teraz to jednak przesadzili – ich pomysł na całą drewnianą dzielnicę jest naprawdę śmiałą inwestycją. A jak na tym tle prezentujemy się my? Wbrew pozorom lata świetlne nas nie dzielą.

Drewno zdobywa ostatnio coraz większą popularność w świecie architektury jako materiał do budowy obiektów, których do niedawna raczej nikt nie budował z tego surowca. Planowane są np. wieżowce z drewna, a w Helsinkach wiekowy Stadion Olimpijski, który gościł Igrzyska Olimpijskie w 1952 roku, został kilka lat temu odnowiony i zyskał efektowną, drewnianą elewację.

Japońska koncepcja miasta przyszłości to jeszcze jeden przykład na to, że tylko nieliczni znajdą schronienie przed zmianami klimatycznymi i wywołanymi przez nie konsekwencjami. Patrząc na projekt aż chce się zadać pytanie: to jeszcze azyl, czy już więzienie?

Mająca swoją siedzibę w Barcelonie firma architektoniczna Zumo przedstawiła rewolucyjną propozycję: Drapacze chmur, które są… nadmuchiwane.

500 metrów dzieli najwyższy polski budynek od tego najwyższego na całym świecie. Prawdziwy rekordzista od lat trzyma się mocno, ale za jego plecami dzieje się naprawdę sporo.

Habitat 67 był ciekawą wizją przyszłości mieszkalnictwa. Niby w betonie, ale z dostępem do zieleni. Niby jak w bloku, ale bardziej we własnym domu. W realizacji utopii przeszkodziły pieniądze. Jak wyglądałby montrealski projekt, gdyby udało się go zrealizować? Unreal Engine 5 pozwala uzyskać odpowiedź na to pytanie.

W oszacowaniach, komu sztuczna inteligencja zabierze pracę, rzadko kiedy pada zawód architekta. Okazuje się jednak, że przedstawiciele tej profesji mają się czego obawiać. Nowy przykład pokazuje, że algorytmy radzą sobie pod pewnym względem lepiej z zaprojektowaniem przestrzeni niż fachowcy.

Gdy po I wojnie światowej można było jeszcze mieć nadzieję, że świat będzie tylko się rozwijał zostawiając za sobą czasy niepokoju, architekci snuli wizje na temat mieszkania przyszłości. Interesująca koncepcja powstała w Dreźnie. Pierwszy kulisty dom tylko przez kilka lat zachwycał, a jego historię brutalnie zakończył nazizm. Echa idei wybrzmiewają jednak do dziś.

W najwęższym miejscu Cieśnina Mesyńska mierzy 3,1 km - właśnie taka odległość odgradza Sycylię od kontynentalnych Włoch. Niby niewiele, ale symboliczna przepaść pomiędzy wyspą a resztą kraju jest widoczna. Włoski rząd wraca do pomysłu mostu, który ma połączyć Sycylię z Włochami.

Ach, wyjrzeć przez okno i widzieć lasy, łąki, pola - to marzenie niejednego mieszczucha. A gdyby mieć widoki jak w domku na wsi, ale jednocześnie żyć w centrum metropolii? Polski architekt w latach 60. uważał, że to możliwe. Po prostu należało wybudować długie, wąskie bloki ciągnące się przez całą Polskę.

Państwa arabskie powoli stają się istnym centrum dla najbardziej szalonych i wizjonerskich pomysłów architektonicznych. Niemal co kilka miesięcy pojawiają się tam pomysły na zbudowanie budynków, które nie mają swoich odpowiedników w żadnym miejscu na świecie. Więcej, nawet sam Burj Khalifa wydaje się przy nich konwencjonalnym i przewidywalnym wieżowcem. Do kolekcji nowatorskich pomysłów właśnie dołączył kolejny.

Nazwanie go blokiem może jest pewną nieścisłością, ale warto podkreślić, że mówimy tutaj o budynku wielomieszkaniowym. A jak sam przypomina jego architekt, Maciej Franta, to niezwykle rzadko nagradzana w Polsce kategoria. Okazuje się, że można budować dla wielu i porywać świat.

Do widoku UFO na niebie pewnie już wielu przywykło. Obiekt dryfujący po wodzie to jednak już większa sensacja. Historia statku kosmicznego z Dąbrowy Górniczej śmiało mogłaby znaleźć się w odcinku "Nie do wiary". Niekoniecznie z powodu pozaziemskiej tajemnicy. Wręcz przeciwnie: mamy do czynienia z typowo ludzkim absurdem.

Kiedy patrzę na The Line i inne wizje miast przyszłości, raczej nie widzę nadziei na to, że będą to miejsca dla wszystkich, które faktycznie odmienią życie mieszkańców. Być może trudno w to uwierzyć, bo wcześniejsze projekty okazały się klapą. Jednym z nich poniekąd jest Gdynia.

Taką nagrodę przyznano podczas corocznego European Property Awards. Dom wygrał w kategorii Best Architecture Single Residence Poland. Co zachwyciło jurorów? Właśnie ta prostota, z której niektórzy lekko szydzą.

Gdyński "Bankowiec" zachwyca fanów polskiego modernizmu. Wygląd budzący skojarzenia ze statkiem, pełen luksusowych apartamentów, jako jeden z pierwszych w Polsce posiadających w podziemiach garaż. I coś jeszcze. Zamiast zwykłej piwnicy - schron. Tak budowano w okresie międzywojennym, licząc się z tym, że groza wojny światowej może powrócić.

Obserwując budynki czy kamienice z międzywojnia czy okresu PRL-u bardzo często zazdroszczę mieszkańcom, że mają okazję mieszkać w wyjątkowych miejscach, zaprojektowanych przez legendarnych architektów. Proza życia jest jednak inna. Nad blokiem można cmokać, ale co z tego, jeśli źle się w nim żyje. Taki problem mają mieszkańcy Piechotkowa na warszawskich Bielanach.