Zrobił CD Projekt, Wiedźmina i GOG. Teraz robi mały biały telefonik bez internetu za 1500 zł

Moje pierwsze doświadczenia z internetem miałem… sam nie wiem, ile lat temu. Rzecz w tym, że miałem dość późno. Ominęły mnie czasy wydzwanianego internetu w Telekomunikacji Polskiej. Numer 0202122 znam bardziej z opowieści kolegów i wizyt w ich domach pod nieobecność rodziców.

Zacząłem swoją przygodę z siecią od stałego łącza, którego podłączenie do domu kosztowało około 1000 zł. Potem było trzeba płacić drogi abonament. Wi-Fi nie mieliśmy. Jak chcieliśmy mieć internet na drugim komputerze, to przepinaliśmy po prostu kabel.

Do internetu się wtedy wchodziło. Planowało się korzystanie z komputera i planowało się wejście do sieci. Nierzadko uzgadniało jego czas z innymi domownikami.

Ileś lat później pojawiła się technologia 3G i internet mobilny zaczął mieć nieco więcej zastosowań. Nadal nie nadawał się do niczego sensownego, ale można było online sprawdzić rozkład autobusów albo wysłać komuś fotkę mailem.

Potem poszło już szybko. Przyszło LTE, przyszły smartfony i się zaczęło. Jedzenie zamawiane online. Rozmowy online. Relacje międzyludzkie online. Muzyka online. Zakupy online. Filmy online. Randki online. Seks online. Gry online. Znajomi online. Życie online. I to wszystko robimy teraz na urządzeniach, które mamy w kieszeniach. W dowolnym czasie. W dowolnym miejscu.

Zanim jeszcze przejdę do opowiadania o telefonie, to powiedzmy sobie szczerze, dlaczego się tutaj zebraliśmy. Bo na pewno nie dlatego, że ktoś chce sprzedawać mały biały telefonik.

O projekcie Mudita Pure słyszeliście, właśnie słyszycie, a zapewne jeszcze nie raz usłyszycie, bo stoi za nim Polak. Ale nie byle jaki Polak. Projekt Mudita powołał do życia Michał Kiciński - człowiek który zrobił wcześniej CD Projekt, dał światu sagę gier o Wiedźminie, robi Cyberpunka, stworzył GOG.com, itd. Rozumiecie już. Nadczłowiek. Półbóg.

Na stronie firmy Mudita można obejrzeć ładne kilkunastominutowe wideo o Michale Kicińskim. Opowiada o Polsce z dawnych lat i o tym, jak sprzedając pirackie oprogramowanie, zarabiał w weekend więcej niż jego rodzice przez miesiąc. Później mamy krótką historię gier o Wiedźminie przeplataną kadrami, na których widzimy uścisk dłoni prezydenta Bronisława Komorowskiego. Potem mamy już Michała Kicińskiego chodzącego po śniegu, patrzącego na drzewa i medytującego w jakiejś altance.

Oglądając wideo, można odnieść wrażenie i ja właśnie takie trochę odnoszę, że Michał Kiciński osiągnął w życiu już wszystko. Sukces finansowy jest niekwestionowany. Teraz Kiciński odsunął się w cień, zrobił sobie trochę wolnego od CD Projektu i postanowił wyciszyć telefon. Jednak jego iPhone ciągle wibrował i zachęcał go do polubienia zdjęć dziecka kolegi, dlatego postanowił kupić sobie jakiś prosty telefon. Wtedy zorientował się, że te podstawowe telefony to straszna padaka, więc powołał firmę, która zrobi (mu) fajny telefon. Kto bogatemu zabroni. Trochę sobie tu żartuję.

A trochę nie.

Mudita Pure to telefon, który będzie kosztował 369 dol. (1500 zł bez podatków itp.) i zadebiutuje w 2020 r. Byłbym zapomniał - Mudita Pure nie będzie miał internetu.

Co może mieć telefon, który nie ma internetu? Całkiem niewiele/sporo funkcji (niepotrzebne skreślić).

Mudita Pure potrafi obsługiwać rozmowy głosowe i wysłać wiadomości tekstowe. Ma notatki, kalendarz, budzik, odtwarzacz muzyki, bluetooth i dual SIM. No dobra, ale to ma każdy telefon z elektromarketu za jakieś 200 zł maksymalnie.

Mudita Pure wyróżnia się bardzo niskim współczynnikiem SAR (opatentowana antena), własnym systemem operacyjnym (lekki, prosty w obsłudze), minutnikiem do medytacji (jakby zwykły minutnik nie był do tego odpowiedni). Jest też ekran E Ink. To dość spory wyróżnik, ale też zapewne wada - poruszanie się po menu telefonu, pisanie wiadomości, przewijanie rozmów, itp. nie będzie się odbywało płynnie. Godząc się na te ustępstwa, dostaniemy akumulator pozwalający na 14 dni czuwania lub 5 dni normalnego użytkowania.

Z ciekawych funkcji jest jeszcze fizyczny suwak, który przełącza między trybami:

No i z tym brakiem internetu w telefonie Mudita Pure to jest tak trochę dziwnie. Telefon nie pozwala korzystać z internetu, żeby nie rozpraszać użytkownika. Ale urządzenie korzysta z sieci, żeby pobierać aktualizacje bezpieczeństwa i tę sieć można bezprzewodowo podpiąć do laptopa. Wtedy Mudita Pure działa w trybie modemu.

Mudita Pure wyceniono na 369 dol., ale teraz trwa zbiórka na Kickstarterze i można go kupić za 258 dol. Czyli za trochę ponad 1000 zł.

Pisząc ten tekst, mam w głowie masę pytań. Dlaczego tak drogo? Kto to kupi? Czy to ma sens? Czy nie lepiej po prostu odinstalować Facebooka, Instagrama i inne aplikacje, które sprawiają, że nie potrafimy „cieszyć się życiem”.

Na niektóre pytania odpowiedzi przychodzą same. Już teraz na koncie zbiórki na Kickstarterze, w trakcie której planowano zebrać 100 tys. dol., jest ponad 180 tys. dol. Znaczy, że ktoś kupi.

Bardzo doceniam fakt, że Michał Kiciński - ktoś, kto ma pieniądze i możliwości -  wkłada wysiłek w to, żeby ujarzmić technologię. Aby sprawić, że ludzie zaczną z niej właściwie korzystać. Że przestaniemy być zakładnikami smartfonów, których możliwościami się zachłysnęliśmy. Że odzyskamy kontrolę nad życiem i zastanowimy się nad tym, co w życiu jest ważne.

Kluczowe jest tutaj, iż taki projekt powołał właśnie Michał Kiciński. Człowiek, który sprawił, że dziesiątki milionów ludzi na całym świecie zmarnowało/wykorzystało (niepotrzebne skreślić) dziesiątki lub setki godzin na graniu w gry. Kiciński opowiada w swoim wideo o tym, jak medytacja zmieniła jego życie. Mówi, że stał się nowym człowiekiem. I teraz ten nowy człowiek, próbuje dać nam wskazówki, jak być może powinniśmy żyć. To piękna historia.

Nie można jednak zapominać, że Wiedźmin zarobił olbrzymie pieniądze. Nie chcę zaglądać Michałowi Kicińskiemu do portfela, ale na potrzeby tego teksu zakładam, że jest wielce prawdopodobne, że nie będzie musiał pracować do końca życia. Jego rodzina również. Będąc w takiej sytuacji, łatwo jest wyrzucić smartfona i powiedzieć bliskim, żeby od teraz tylko pisali lub dzwonili. Tymczasem zwykli ludzie potrzebują smartfona, bo mail od szefa, bo komunikator, bo Pyszne.pl, bo Tinder, bo zdjęcia dziecka, bo rozkład autobusów, bo Uber, bo coś. Sami wiecie.

Ile trzeba sprzedać takich telefoników, żeby lata pracy nad produktem się zwróciły? Czy konieczna była tak wysoka cena? Dla kogo właściwie jest to telefon?

Na te pytania postaramy się już niebawem uzyskać odpowiedzi od osób odpowiedzialnych za projekt. Jesteśmy umówieni na wywiad.