Linux

Ekipa Dropboxa zaprezentowała dzisiaj kolejną wersję klienta swojej chmury dla komputerów stacjonarnych. Oznaczona została jako eksperymentalna, ale możemy spodziewać się rychłego wdrożenia nowej funkcji w stabilnej aplikacji. Od teraz kliknięcie na ikonie Dropboxa na pasku zadań wywołuje okienko pop-up, które pozwala na znacznie szybszą i wygodniejszą interakcję z plikami.

W zeszłym tygodniu pojawiły się informacje jakoby Intela Atom „Clover Trail” nie był wspierany przez Linux ponieważ gigant zaprojektował go wyłącznie z myślą o Windows 8 ( www.spidersweb.pl/2012/09/procesory-intel-clover-trail-nie-beda-obslugiwaly-systemu-linux.html )

Linux jest królem wszędzie, tylko nie pod strzechami Kowalskiego. Intelowi najwyraźniej znudziło się już czekanie, aż „coś z tego będzie”. Najnowsze procesory Clover Trail są zaprojektowane z myślą o systemie Microsoftu. Linux na nich zadziała, ale będą problemy.

Linux i gry do niedawna nie szły ze sobą w parze. Jednak tworzenie przez Valve klienta Steam tworzonego dla Ubuntu sprawiło, że podniosła się publiczna debata na temat tego, czy jest to działanie słuszne. Po Valve i Richardzie Stallmanie głos w tej sprawie zajął John Carmack.

Jedna z najważniejszych osób w świecie otwartego oprogramowania, współtwórca licencji GNU GPL oraz założyciel fundacji Free Software Foundation, czyli Richard Stallman, wypowiedział się dosyć nieprzychylnie na temat planowanego stworzenia platformy Steam współpracującej z Linuksem.

Steam to jedna z największych platform sprzedaży gier na rynku komputerów osobistych. Początkowo klient tego sklepu był dostępny tylko na urządzenia z systemem Windows. Dopiero po kilku latach twórcy zauważyli potencjał drzemiący w innych systemach operacyjnych i zaprezentowali Steam współpracujący z MacOS X. Jednak to nie wszystko. Teraz Valve przypomniało sobie o użytkownikach Linuksa i ogłosiło tworzenie aplikacji dla Ubuntu. Oprócz tego firma postanowiła przeportować na ten system stworzone przez siebie gry.

Przeglądając internet trafiłam na cudeńko o nazwie WOW! Computer. Ten sprzęt, choć drogi, stworzony jest z myślą o starszych ludziach i osobach, które nie znają się na technologii i raczej nigdy nie miały styczności z komputerem. Wow! Computer to bardzo ciekawy sprzęt, i gdyby nie cena 999 dolarów i przeznaczenie na rynek Stanów Zjednoczonych, to z chęcią sprawdziłabym WOW! Computer w działaniu.

Wydział PR Nvidii w swojej odpowiedzi napisał, że sterowniki linuksowe są pisane tak samo szybko jak te do Windowsa. Oprócz tego firma pochwaliła się swoim zaangażowaniem w rozwój Linuksa dla platformy Tegra. Odpowiedziała też, że co prawda nie wspiera autorskiej technologii Optimus na Linuksie, ale pomaga społeczności w rozwoju Bumblebee – jej open source’owego odpowiednika. Firma przerobiła sterowniki do swoich produktów tak, by lepiej współpracowały z Bumblebee. Nvidia jako przykład zaangażowania w „pingwinka” podała też, że wspiera na Linuksie wszystkie karty graficzne, bez znaczenia czy jest to GeForce, Quadro, Tesla, czy karta zainstalowana w notebooku. Nie bez znaczenia jest też fakt, że firma aktywnie pracuje nad jądrem  3.4 ARM i jest drugim producentem pod względem liczby dodanych linijek kodu wśród wszystkich organizacji biorących w tym udział.

W końcu! – chce się zakrzyknąć. W końcu Skype na Linuksa dostał aktualizację i wyszedł z fazy beta. Owa faza trwała niesamowicie długo, i chociaż w międzyczasie na Windowsa, OS X, Androida, Symbiana, iOS czy jakikolwiek inny system pojawiały się kolejne wersje i aktulizacje, to Linux pozostawał zapomniany. Od wczoraj dostępna jest jednak wersja 4.0 o wdzięcznej nazwie “Four Rooms for Improvement”.

Ubuntu Developer Summit przynosi ciekawe informacje. Pokazano serwery ARM, dzisiaj odbędzie się prezentacja Electronic Arts, a Canonical mówi, że Ubuntu będzie dostarczone na 5% komputerów PC sprzedanych w przyszłym roku. Co do prognoz trzeba być ostrożnym, bo nieraz już były bardzo śmiałe, a rzeczywistość weryfikowała je nieprzyjemnie dla Ubuntu. Tym razem jednak sprzedaż ma zostać podwojona, a w ogóle kolejny rok ma być rokiem Ubuntu!

Dziś synonimem Linuxa dla Kowalskiego jest Ubuntu. Nie bez powodu. To faktycznie najbardziej „ludzka” odmiana tej rodziny systemów operacyjnych i mój prywatny faworyt. Jednak nie zawsze tak było. Kiedyś za wzór stawiano Mandrivę, fenomenalną dystrybucję z Francji. Dziś firma ta podupada, mało kto o niej pamięta. Czyżby Ubuntu skutecznie wykosił konkurencję z rynku?

Trwa jeden z najważniejszych procesów sądowych w historii Google’a. Firma Oracle uważa, że system Android w znacznym stopniu narusza jej patenty. By się bronić, Google musiał ujawnić historię powstawania swojego systemu. Jak się okazuje, nigdy nie był on projektowany pod urządzenia dotykowe. Zmian dokonano w ostatniej chwili, najprawdopodobniej na skutek sukcesu iPhone’a.

Użytkownicy Linuxa, zwłaszcza ci nastawieni na co innego niż tylko pracę na swoich komputerach, mają powody do świętowania. Valve, jeden z największych graczy na rynku gier wideo, oficjalnie potwierdził, że platforma Steam i silnik do gier Source są traktowane bardzo poważnie i możemy być pewni, że pojawią się na Pingwinie względnie niedługo.

Samsung zapowiedział konferencję prasową na trzeciego maja, która najprawdopodobniej będzie okazją do zaprezentowania następcy najlepiej sprzedającego się smartfonu z Androidem. Linia Galaxy S podbiła serca dziesiątków milionów klientów. Niestety, nie podbiła mojego. Naszła mnie więc refleksja: co właściwie jest nie tak z systemem Google’a? Co Android Jelly Bean powinien zmienić, by mnie przekonać od odejścia od innego smartfonu? Postanowiłem napiętnować te elementarne błędy, po wyeliminowaniu których wszystko będzie można wybaczyć.

W świecie tak zwanych switcherów powiada się „Once you go Mac you never go back”. To powiedzenie nie sprawdza się zawsze. OS X ewoluuje i to w taką stronę, której nie akceptują wszyscy użytkownicy. Sedno tego cytatu nie tkwi jednak w jakieś perfekcji systemu z Cupertino, a ułomności Windowsa. Ułomności, która powoduje, że choć system Microsoftu w wydaniu 7 jest przyzwoity, to i tak przesiadka na Ubuntu, OS X lub jakiś zupełnie niszowy system staje się po prostu ulgą.

Można robić biznes na Linuksie. To wcale nie jest – jak mówił onegdaj Bill Gates – produkt dla studentów i hobbystów, ale przy odpowiednim wykorzystaniu maszynka potrafiąca generować niezłe przychody. Wiadomo nie od dziś, że Linux to podstawa największych serwerów na świecie, a specjaliści od Linuksa są jednymi z najlepiej opłacanych w branży IT.

NVIDIA dołączyła do Linux Foudation, czyli fundacji, która wspiera rozwój Linuksa, zajmuje się jego standaryzacją, promocją i ochroną. Wydaje się, że to bardzo obiecujący ruch, który wzbudzi nadzieję w użytkownikach na przykład kart graficznych NVIDII i chcących wykorzystywać ich możliwości w pełni na darmowych systemach operacyjnych z rodziny Linuksów. Jednak informacja o dołączeniu do Linux Foundation nie pojawiła się nawet na stronie NVIDII. Ciekawe, co wyniknie z takiego ruchu.

Ostatnio powaliła mnie ignorancja wyrażona w stosunku do Raspberry Pi, czyli jednego z najmniejszych i najtańszych “komputerów” na świecie. Nazywanie go zabawką czy mówienie, że to dziwne, że w XXI wieku komputer, który nie działa od razu po wyjęcia z pudełka i trzeba nad ni trochę posiedzieć sprzedaje się w niesamowitych ilościach. Otóż nie wszystkich stać na kupowanie iZabawek po 2,5 tysiąca złotych wzwyż. Ba, nie wszystkich stać na kupowanie nawet tańszych Androidów za 500 złotych. Zresztą nie oferują one takich możliwości, jak Raspberry Pi, który wydajnością grafiki przewyższa podobno iPhone’a 4.

W dniu swojej premiery, najmniejszy komputer świata – Raspberry Pi został całkowicie wyprzedany. Jego parametry techniczne w stosunku do wielkości i ceny wydają się być bardzo dobre, jednak mimo wszystko, to niesamowite, że w 2012 roku niewielka płytka z paroma układami wzbudza aż tak wielkie emocje. W końcu zdążyliśmy już chyba wszyscy przywyknąć do tego, że dziś dostajemy urządzenia komputerowe, które są szczelnie zamknięte i przy okazji ładnie wyglądające.

Raspberry Pi, czyli malutki komputer przygotowny z myślą o wielu zastosowaniach, dziś rano w końcu wszedł do sprzedaży i się wciągu kilku minut obciążył serwery sklepów. Nic dziwnego – Raspberry Pi to urządzenie wielkości karty kredytowej z procesorem ARMv6 700 MHz, grafiką pozwalającą na dekodowanie wideo 1080p, 256 megabajtami RAMu, portami audio, HDMI, USB, slotem na kartę SD (która pełni rolę jedynego, bootowalnego dysku) i zasilane przez microUSB. Raspberry Pi dedykowany jest Linuksom.

Nokii Lumii 800 do komputera nie podłączałam już od dawna, bo i po co. Moim jedynym systemem jest Ubuntu, a Microsoft postawił sobie za cel ignorowanie linuksowców i zrażanie ich do siebie na każdym kroku. Pewnie właśnie dlatego podobno nie ma sposobu, by zsynchronizować telefony z Windows Phone 7 z komputerami z Linuksem. W końcu to niszowy system, na dodatek urągający wszystkim prawom o tym, że oprogramowanie powinno być zamknięte, a open-source to zło wcielone. Otoż podłączyłam Nokię Lumię 800 do swojej Toshiby tylko po to, by się ładowała, a okazało się, ze mogę ją zsynchronizować… Brawo Linuks!:)

Firma Adobe wystosowała właśnie do użytkowników Linuksa komunikat, który streścić można tymi oto słowy: jeśli chcecie w przyszłości korzystać z Flasha, to zacznijcie przyzwyczajać się do przeglądarki Chrome – bo wkrótce może być ona jedynym sposobem na używanie Flasha w Linuksie.

Maciej Gajewski popełnił wczoraj tekst o nowym OS X Mountain Lion, który wywołał spore emocje. Teza jest bardzo słuszna: Apple traci miano wielkiego innowatora. Jednak porównania do Windowsa 8 są już lekko nietrafione, bo… Windowsa 8 jeszcze nie ma. Prawda jest trochę inna: Apple spieszy z Mountain Lion, by zdążyć przed Windowsem. Już nawet kiedyś o tym pisaliśmy: wczesna prezentacja Windowsa 8 i długie oczekiwanie na oficjalną premierę na urządzeniach konsumenckich musiało poskutkować tym, że konkurencja w tym czasie również się uzbroi.

Przechwytywanie obrazu z naszego telewizora wydawało się być domeną filmów o hakerach. W dobie Smart TV i telewizorów z wbudowanymi kamerami wszystko staje się możliwe. Co więcej w ostatnim czasie ponoć zostały wykryte liczne luki w oprogramowaniu dekoderów będących w domach abonentów telewizji n. Do podpiętego w sieć dekodera hakerzy mogliby się dostać i zgrać oglądany obraz. 

Od co najmniej kilku lat każdy kolejny rok ma być “rokiem Linuksa”. Żaden nie jest. I nic nie zapowiada, żeby w końcu te bardziej życzenia, niż obietnice, się ziściły. Według Net Applications od lipca do grudnia 2011 roku udział Linuksa w rynku systemów desktopowych stabilnie wzrósł od 0,97% do 1,41%. Ile badań, tyle danych, jednak te od Net Applications wydają się być wiarygodne. Udział Linuksa wciąż jest mały, jednak wzrost w ciągu pół roku robi wrażenie. Ale nie ukrywajmy – 2012 nie będzie rokiem Linuksa. Za to Linux może mieć całkiem sensowny rok zwłaszcza, jeśli utrzyma trend wzrostowy (ciężko w to jednak wierzyć).

Sensacja? I tak, i nie, bo to Samsung był pierwszym oficjalnym partnerem Intela przy projekcie nowego mobilnego systemu operacyjnego Tizen, który ma powstać na zgliszczach porzuconego przez Nokię systemu MeeGo (dodajmy, że systemu, który większość tych, którzy używali go na Nokia N9 wprost zachwycił), więc o totalnym zaskoczeniu nie może być mowy. Jednak fakt, że Samsung postanowił przekształcić bada OS w część systemu Tizen niesie za sobą daleko posunięte konsekwencje, także związane z kłopotami firmy na rynku Androida: ciągłymi konfliktami prawnymi z Apple’em oraz niefortunnej sytuacji po tym, jak w końcu Google przejmie jednego z producentów smartfonów z własnym systemem, Motorolę Mobility. Tizen może więc być dla Samsunga kluczowym projektem. 

Przemek Pająk poprosił mnie, jedyną osobę w redakcji używającą Linuksa, o opisanie najbardziej niezbędnych aplikacji na Ubuntu. Jednak swoje ulubione “aplikacje systemowe” opisałam przy okazji tekstu o rozszerzeniach dla Chrome’a, bo to przeglądarka jest dla mnie sercem systemu. Za to Ubuntu, którego używam na co dzień, stanowi wespół z GNOME Shell dodatek, który umożliwia pracę, ma ciekawe opcje i domyślnie przychodzi z najbardziej niezbędnymi narzędziami i funkcjami.

Coroczny plebiscyt wśród czytelników Linux Journal to nagrody jedynie honorowe, jednak w tym roku jego wyniki są bardzo interesujące. Wyborem czytelników najlepszą dystrybucją zostało oczywiście Ubuntu, a najlepszym produktem roku… GNOME 3. Ten wybór jest bardzo zaskakujący, tym bardziej, że GNOME 3, jak i Unity, również zrywa mocno z tradycjami i wprowadza bardziej “tabletowy” interfejs. Najlepszym mobilnym systemem operacyjnym został Android (z braku konkurencji, bo MeeGo już nie stanowi żadnej), a najlepszym desktopowym środowiskiem GNOME. Najlepsza przeglądarka według czytelników to FireFox, komunikator Pidgin. Wyłania się z tego bardzo ciekawy obraz, który zadaje trochę zadaje kłam tezom, że świadomi linuksiarze nie lubią zmian, zwłaszcza interfejsów.

Przy podejmowaniu decyzji o zakupie nowego telefonu coraz ważniejszym aspektem staje się w wielu przypadkach kwestia długości wsparcia oferowanego nam przez producenta. Systemy rozwijają się coraz szybciej, o wiele szybciej niż jesteśmy sobie w stanie pozwolić na wymianę telefonu (a przynajmniej tak podpowiada rozsądek). Ledwie zakupiliśmy nowego Androida, a już okazuje się, że tuż za rogiem czai się jego kolejna odsłona. Wracamy do domy ze świeżym iPhone’em, aby po jego konfiguracji przeczytać, że niedługo wychodzi nowy, posiadający sporą ilość nowych funkcji, z których część będzie dla nas niestety niedostępna. Przy tym wszystkim co jakiś czas pojawia się jeszcze inny, według twórców rewelacyjny, system mobilny, którego oczywiście nie spróbujemy, dopóki nie kupimy urządzenia oficjalnie w niego wyposażonego. Pod względem oprogramowania nasze telefony umierają więc teoretycznie nawet szybciej, niż jesteśmy w stanie zamordować je sprzętowo. Są jednak chwalebne wyjątki, które pozwalają nam na wszystko. No, może na prawie wszystko.

Zapraszam do przeczytania gościnnego wpisu Rafała Dubrawskiego, członka zespołu iTraff Technology zajmującego się rozpoznawaniem obrazów i jednego z twórców startupu SaveUp, o którym mieliśmy okazję już kilka razy napisać.

Dziś napotkałam w sieci co najmniej kilkanaście tekstów o tym, że Ubuntu się kończy, że od teraz to Linux Mint będzie najważniejszy i że interfejs Unity – kolokwialnie mówiąc- spieprzył wszystko. Blogerzy zagraniczni, ale także i Polscy, opierają się na statystykach przygotowanych przez Distrowatch, które są miarodajne tylko z racji tego, że są jedyne. Nikogo więcej Linux nie obchodzi, bo nie jest nawet niszowy, a niszowo-niszowy. Możnaby pójść na ulicę i zapytać krążące wróżki, by przepowiedziały nam z ręki przyszłość Linuksów – efekt będzie mniej więcej taki sam. Tylko że na ulicy nas skasują. Lepiej więc pozostać przy darmowym Distrowatch.

Linux nie słynie z gier. Nawet więcej – jeśli o Mac OS X mówi się, że nie jest to system dla graczy, to co powiedzieć o różnych dystrybucjach Linuksa? Gier jest na lekarstwo, a producenci ograniczani są przez mnogość wersji systemów spod znaku pingwina. Dla użytkowników Ubuntu rozwiązaniem może być Centrum Oprogramowania, ale jednak wybrakowanym – gier nie jest dużo i w większości ograniczają się do prostych pozycji ograniczonych platformowo.

Był pierwszym Afrykaninen i drugim po Dennisie Tito turystą w kosmosie. Jest multimilonerem, ma 38 lat i nie straszne mu wyprawy lodołamaczami na Antarktykę. Lata prywatnym samolotem, wierzy w to, że wolne oprogramowanie może odmienić świat i nie znosi występów publicznych. Jest też filantropem z własną fundacją wspomagającą rozwój rodzinnych stron. Jego technologiczna historia rozpoczęła się – a jakże – w garażu rodziców, gdzie stworzył pierwszą firmę, która potem przyniosła mu fortunę z której korzysta do dziś.

Jeszcze kilka lat temu gdy mieliśmy do czynienia z czymś, co niektórzy na wyrost nazywali „wojną Windowsa z Linuksem”, często słyszeliśmy o tzw. FUD-zie, czyli taktyce dezinformowania, zastraszania i zaciemniania, wykorzystywanej przez Microsoft. I faktycznie coś było na rzeczy, bo szefowie Microsoftu, na czele ze Steve’m Ballmerem, lubowali się w opowiadaniu niejasnych i praktycznie nieweryfikowalnych bzdur na temat systemu spod znaku pingwina. Teraz role się odwróciły – po FUD (Fear, Uncertainty, Doubt – strach, niepewność, wątpliwość) sięgnęła druga strona. Od kilku tygodni Microsoft jest odsądzany od czci i wiary za próbę wprowadzenia do Windows 8 pewnej funkcji zabezpieczającej. I wygląda na to, że tym razem koncernowi dostaje się za niewinność.

Przyznaję bez bicia – nie jestem ekspertem od oprogramowania, informatykiem, ani programistą. Ciężko mi też określić siebie jako naprawdę zaawansowanego użytkownika komputerów – większość problemów udaje mi się szczęśliwie rozwiązać „samodzielnie” po zadaniu Google odpowiedniej ilości pytań (składających się najczęściej z komunikatu wyświetlanego wcześniej błędu). Przyznaję się też od razu – od początku mojej przygody z komputerem towarzyszył mi Windows – wraz z kolejnymi laptopami (bo nigdy nie miałem niestety stacjonarnego) kolejne jego wersje. Co jakiś czas próbowałem „odmienić swoje życie”, próbując przygody z Linuxem w różnych wydaniach, które teraz ciężko jest już przywołać z pamięci. Zachęcony jednak tekstem Ewy o najnowszym Ubuntu 11.10, postanowiłem jednak zaryzykować po raz kolejny.

Ostatnio dużo piszę o Ubuntu, ale to chyba zrozumiałe – makowcy robią to samo przy premierze kolejnego kotowatego, fani okien czekają na Windowsa 8, logiczne więc, że stali użytkownicy najpopularniejszej dystrybucji Linuksa badają możliwości nowego Ubuntu. No właśnie – z Ubuntu 11.10 linuksiarze otrzymali w końcu bezproblemową możliwość uruchomienia powłoki GNOME za pomocą praktycznie 3 kliknięć. Bez kombinowania, terminalu, pakietów itp. I ja, jako niezaawansowany technicznie użytkownik skorzystałam z tej możliwości i powiem – GNOME Shell to istniejący dowód na to, że minimalizm wciąż żyje i jest za rzadko wykorzystywany.

Nowe Ubuntu 11.10 już jest. Postanowiłam zrobić w końcu porządek na własnym dysku po instalacji Windowsa 8, instalowaniu Gruba i podobnych zabawach i zainstalowałam Oneiric Ocelota “na czysto” pozbywając się wszystkich balastów. Wrażenia? Jest dobrze – jest o wiele lepiej niż w wersjach beta. Poprawiono stabilność, w końcu Software Center działa jak powinien, doszlifowano również wiele drobnostek. Kolejna wersja Ubuntu jest bardziej dopracowana i wydaje się stworzona tak, by być bardziej przyjazna dla nowych użytkowników.

Już za chwilę, już pojutrze (nawet nie, bo za trzydzieścikilka godzin) Canonical udostępni oficjalną wersję Ubuntu 11.10 Oneiric Ocelot. Na to czekam, bo choć przełomowych zmian nie będzie, to kilka funkcji zapowiada się świetnie (oczywiście ich przedsmak dały wersje beta).

Nokia N9 powoli debiutuje na niektórych rynkach. Wiedzieliście o tym? Pewnie większość z Was nie, bo Nokia zadbała o to, aby nie było o tej premierze zbyt głośno. Paradoks? Nie, po prostu polityka firmy, która nakazuje niezbyt głośno wspierać N9 – powite, lecz odrzucone dziecko mariażu z Intelem. MeeGo – mobilny system operacyjny, który napędza Nokię N9 nie będzie dalej wspierany przez fińskiego producenta, który przenosi się na Windows Phone. To jednak nie oznacza, że MeeGo w jakimś stopniu nie przetrwa.

Perspektywa Windows 8 miała być dla mnie swoistym nowym rozdaniem – po raz pierwszy od kiedy przeniosłem się z komputerem stacjonarnym na OS X, a mojego powolnego netbooka z XP zamieniłem na iPada, widząc jak nowy Windows prezentuje się na zdjęciach, zacząłem rozważać powrót do platformy Microsoftu. Zdaję sobie sprawę, ze wersja developerska Windowsa 8 może nie być pozbawiona błędów i niedoróbek, ale po tym jak ją pobrałem widzę jak daleko jej do poziomu iOS 5 beta 1-7, które gościły i goszczą na moim iPadzie. Może mam pecha do systemów Microsoftu albo po prostu brakuje mi cierpliwości.