Linux

Nokii Lumii 800 do komputera nie podłączałam już od dawna, bo i po co. Moim jedynym systemem jest Ubuntu, a Microsoft postawił sobie za cel ignorowanie linuksowców i zrażanie ich do siebie na każdym kroku. Pewnie właśnie dlatego podobno nie ma sposobu, by zsynchronizować telefony z Windows Phone 7 z komputerami z Linuksem. W końcu to niszowy system, na dodatek urągający wszystkim prawom o tym, że oprogramowanie powinno być zamknięte, a open-source to zło wcielone. Otoż podłączyłam Nokię Lumię 800 do swojej Toshiby tylko po to, by się ładowała, a okazało się, ze mogę ją zsynchronizować... Brawo Linuks!:)

Firma Adobe wystosowała właśnie do użytkowników Linuksa komunikat, który streścić można tymi oto słowy: jeśli chcecie w przyszłości korzystać z Flasha, to zacznijcie przyzwyczajać się do przeglądarki Chrome - bo wkrótce może być ona jedynym sposobem na używanie Flasha w Linuksie.

Maciej Gajewski popełnił wczoraj tekst o nowym OS X Mountain Lion, który wywołał spore emocje. Teza jest bardzo słuszna: Apple traci miano wielkiego innowatora. Jednak porównania do Windowsa 8 są już lekko nietrafione, bo... Windowsa 8 jeszcze nie ma. Prawda jest trochę inna: Apple spieszy z Mountain Lion, by zdążyć przed Windowsem. Już nawet kiedyś o tym pisaliśmy: wczesna prezentacja Windowsa 8 i długie oczekiwanie na oficjalną premierę na urządzeniach konsumenckich musiało poskutkować tym, że konkurencja w tym czasie również się uzbroi.

Przechwytywanie obrazu z naszego telewizora wydawało się być domeną filmów o hakerach. W dobie Smart TV i telewizorów z wbudowanymi kamerami wszystko staje się możliwe. Co więcej w ostatnim czasie ponoć zostały wykryte liczne luki w oprogramowaniu dekoderów będących w domach abonentów telewizji n. Do podpiętego w sieć dekodera hakerzy mogliby się dostać i zgrać oglądany obraz. 

Od co najmniej kilku lat każdy kolejny rok ma być “rokiem Linuksa”. Żaden nie jest. I nic nie zapowiada, żeby w końcu te bardziej życzenia, niż obietnice, się ziściły. Według Net Applications od lipca do grudnia 2011 roku udział Linuksa w rynku systemów desktopowych stabilnie wzrósł od 0,97% do 1,41%. Ile badań, tyle danych, jednak te od Net Applications wydają się być wiarygodne. Udział Linuksa wciąż jest mały, jednak wzrost w ciągu pół roku robi wrażenie. Ale nie ukrywajmy - 2012 nie będzie rokiem Linuksa. Za to Linux może mieć całkiem sensowny rok zwłaszcza, jeśli utrzyma trend wzrostowy (ciężko w to jednak wierzyć).

Sensacja? I tak, i nie, bo to Samsung był pierwszym oficjalnym partnerem Intela przy projekcie nowego mobilnego systemu operacyjnego Tizen, który ma powstać na zgliszczach porzuconego przez Nokię systemu MeeGo (dodajmy, że systemu, który większość tych, którzy używali go na Nokia N9 wprost zachwycił), więc o totalnym zaskoczeniu nie może być mowy. Jednak fakt, że Samsung postanowił przekształcić bada OS w część systemu Tizen niesie za sobą daleko posunięte konsekwencje, także związane z kłopotami firmy na rynku Androida: ciągłymi konfliktami prawnymi z Apple'em oraz niefortunnej sytuacji po tym, jak w końcu Google przejmie jednego z producentów smartfonów z własnym systemem, Motorolę Mobility. Tizen może więc być dla Samsunga kluczowym projektem. 

Przemek Pająk poprosił mnie, jedyną osobę w redakcji używającą Linuksa, o opisanie najbardziej niezbędnych aplikacji na Ubuntu. Jednak swoje ulubione “aplikacje systemowe” opisałam przy okazji tekstu o rozszerzeniach dla Chrome’a, bo to przeglądarka jest dla mnie sercem systemu. Za to Ubuntu, którego używam na co dzień, stanowi wespół z GNOME Shell dodatek, który umożliwia pracę, ma ciekawe opcje i domyślnie przychodzi z najbardziej niezbędnymi narzędziami i funkcjami.

Coroczny plebiscyt wśród czytelników Linux Journal to nagrody jedynie honorowe, jednak w tym roku jego wyniki są bardzo interesujące. Wyborem czytelników najlepszą dystrybucją zostało oczywiście Ubuntu, a najlepszym produktem roku... GNOME 3. Ten wybór jest bardzo zaskakujący, tym bardziej, że GNOME 3, jak i Unity, również zrywa mocno z tradycjami i wprowadza bardziej “tabletowy” interfejs. Najlepszym mobilnym systemem operacyjnym został Android (z braku konkurencji, bo MeeGo już nie stanowi żadnej), a najlepszym desktopowym środowiskiem GNOME. Najlepsza przeglądarka według czytelników to FireFox, komunikator Pidgin. Wyłania się z tego bardzo ciekawy obraz, który zadaje trochę zadaje kłam tezom, że świadomi linuksiarze nie lubią zmian, zwłaszcza interfejsów.

Przy podejmowaniu decyzji o zakupie nowego telefonu coraz ważniejszym aspektem staje się w wielu przypadkach kwestia długości wsparcia oferowanego nam przez producenta. Systemy rozwijają się coraz szybciej, o wiele szybciej niż jesteśmy sobie w stanie pozwolić na wymianę telefonu (a przynajmniej tak podpowiada rozsądek). Ledwie zakupiliśmy nowego Androida, a już okazuje się, że tuż za rogiem czai się jego kolejna odsłona. Wracamy do domy ze świeżym iPhone'em, aby po jego konfiguracji przeczytać, że niedługo wychodzi nowy, posiadający sporą ilość nowych funkcji, z których część będzie dla nas niestety niedostępna. Przy tym wszystkim co jakiś czas pojawia się jeszcze inny, według twórców rewelacyjny, system mobilny, którego oczywiście nie spróbujemy, dopóki nie kupimy urządzenia oficjalnie w niego wyposażonego. Pod względem oprogramowania nasze telefony umierają więc teoretycznie nawet szybciej, niż jesteśmy w stanie zamordować je sprzętowo. Są jednak chwalebne wyjątki, które pozwalają nam na wszystko. No, może na prawie wszystko.

Zapraszam do przeczytania gościnnego wpisu Rafała Dubrawskiego, członka zespołu iTraff Technology zajmującego się rozpoznawaniem obrazów i jednego z twórców startupu SaveUp, o którym mieliśmy okazję już kilka razy napisać.

Dziś napotkałam w sieci co najmniej kilkanaście tekstów o tym, że Ubuntu się kończy, że od teraz to Linux Mint będzie najważniejszy i że interfejs Unity - kolokwialnie mówiąc- spieprzył wszystko. Blogerzy zagraniczni, ale także i Polscy, opierają się na statystykach przygotowanych przez Distrowatch, które są miarodajne tylko z racji tego, że są jedyne. Nikogo więcej Linux nie obchodzi, bo nie jest nawet niszowy, a niszowo-niszowy. Możnaby pójść na ulicę i zapytać krążące wróżki, by przepowiedziały nam z ręki przyszłość Linuksów - efekt będzie mniej więcej taki sam. Tylko że na ulicy nas skasują. Lepiej więc pozostać przy darmowym Distrowatch.

Linux nie słynie z gier. Nawet więcej - jeśli o Mac OS X mówi się, że nie jest to system dla graczy, to co powiedzieć o różnych dystrybucjach Linuksa? Gier jest na lekarstwo, a producenci ograniczani są przez mnogość wersji systemów spod znaku pingwina. Dla użytkowników Ubuntu rozwiązaniem może być Centrum Oprogramowania, ale jednak wybrakowanym - gier nie jest dużo i w większości ograniczają się do prostych pozycji ograniczonych platformowo.

Był pierwszym Afrykaninen i drugim po Dennisie Tito turystą w kosmosie. Jest multimilonerem, ma 38 lat i nie straszne mu wyprawy lodołamaczami na Antarktykę. Lata prywatnym samolotem, wierzy w to, że wolne oprogramowanie może odmienić świat i nie znosi występów publicznych. Jest też filantropem z własną fundacją wspomagającą rozwój rodzinnych stron. Jego technologiczna historia rozpoczęła się - a jakże - w garażu rodziców, gdzie stworzył pierwszą firmę, która potem przyniosła mu fortunę z której korzysta do dziś.

Jeszcze kilka lat temu gdy mieliśmy do czynienia z czymś, co niektórzy na wyrost nazywali "wojną Windowsa z Linuksem", często słyszeliśmy o tzw. FUD-zie, czyli taktyce dezinformowania, zastraszania i zaciemniania, wykorzystywanej przez Microsoft. I faktycznie coś było na rzeczy, bo szefowie Microsoftu, na czele ze Steve'm Ballmerem, lubowali się w opowiadaniu niejasnych i praktycznie nieweryfikowalnych bzdur na temat systemu spod znaku pingwina. Teraz role się odwróciły - po FUD (Fear, Uncertainty, Doubt – strach, niepewność, wątpliwość) sięgnęła druga strona. Od kilku tygodni Microsoft jest odsądzany od czci i wiary za próbę wprowadzenia do Windows 8 pewnej funkcji zabezpieczającej. I wygląda na to, że tym razem koncernowi dostaje się za niewinność.

Przyznaję bez bicia – nie jestem ekspertem od oprogramowania, informatykiem, ani programistą. Ciężko mi też określić siebie jako naprawdę zaawansowanego użytkownika komputerów – większość problemów udaje mi się szczęśliwie rozwiązać „samodzielnie” po zadaniu Google odpowiedniej ilości pytań (składających się najczęściej z komunikatu wyświetlanego wcześniej błędu). Przyznaję się też od razu – od początku mojej przygody z komputerem towarzyszył mi Windows – wraz z kolejnymi laptopami (bo nigdy nie miałem niestety stacjonarnego) kolejne jego wersje. Co jakiś czas próbowałem „odmienić swoje życie”, próbując przygody z Linuxem w różnych wydaniach, które teraz ciężko jest już przywołać z pamięci. Zachęcony jednak tekstem Ewy o najnowszym Ubuntu 11.10, postanowiłem jednak zaryzykować po raz kolejny.

Ostatnio dużo piszę o Ubuntu, ale to chyba zrozumiałe - makowcy robią to samo przy premierze kolejnego kotowatego, fani okien czekają na Windowsa 8, logiczne więc, że stali użytkownicy najpopularniejszej dystrybucji Linuksa badają możliwości nowego Ubuntu. No właśnie - z Ubuntu 11.10 linuksiarze otrzymali w końcu bezproblemową możliwość uruchomienia powłoki GNOME za pomocą praktycznie 3 kliknięć. Bez kombinowania, terminalu, pakietów itp. I ja, jako niezaawansowany technicznie użytkownik skorzystałam z tej możliwości i powiem - GNOME Shell to istniejący dowód na to, że minimalizm wciąż żyje i jest za rzadko wykorzystywany.

Nowe Ubuntu 11.10 już jest. Postanowiłam zrobić w końcu porządek na własnym dysku po instalacji Windowsa 8, instalowaniu Gruba i podobnych zabawach i zainstalowałam Oneiric Ocelota “na czysto” pozbywając się wszystkich balastów. Wrażenia? Jest dobrze - jest o wiele lepiej niż w wersjach beta. Poprawiono stabilność, w końcu Software Center działa jak powinien, doszlifowano również wiele drobnostek. Kolejna wersja Ubuntu jest bardziej dopracowana i wydaje się stworzona tak, by być bardziej przyjazna dla nowych użytkowników.

Już za chwilę, już pojutrze (nawet nie, bo za trzydzieścikilka godzin) Canonical udostępni oficjalną wersję Ubuntu 11.10 Oneiric Ocelot. Na to czekam, bo choć przełomowych zmian nie będzie, to kilka funkcji zapowiada się świetnie (oczywiście ich przedsmak dały wersje beta).

Nokia N9 powoli debiutuje na niektórych rynkach. Wiedzieliście o tym? Pewnie większość z Was nie, bo Nokia zadbała o to, aby nie było o tej premierze zbyt głośno. Paradoks? Nie, po prostu polityka firmy, która nakazuje niezbyt głośno wspierać N9 - powite, lecz odrzucone dziecko mariażu z Intelem. MeeGo - mobilny system operacyjny, który napędza Nokię N9 nie będzie dalej wspierany przez fińskiego producenta, który przenosi się na Windows Phone. To jednak nie oznacza, że MeeGo w jakimś stopniu nie przetrwa.