Technologie

Co z tym Windows Phone’em? Wczoraj do sieci wyciekły dwa ciekawe materiały - jeden to rozpiska planów aktualizacji systemu, a drugi to wypowiedzi byłego pracownika Microsoftu twierdzącego, że największym zagrożeniem dla Windows Phone jest sam Microsoft. Trudno się z nim nie zgodzić - Microsoft, mimo że zrobił interesujący i “inny” system, wciąż ma problem z tożsamością i brakiem umiejętności kreowania trendów. Słowem, Microsoft wciąż goni konkurencję, a nie kreuje nowości. Na dodatek po dobrym starcie pokazującym, że można aktualizować wszystkie telefony w jednym czasie pojawiły się obawy, że jeśli Microsoft chce posiadać popularny system bez produkowania własnego sprzętu, to będzie musiał poświęcić właśnie aktualizacje.

Dwie bardzo ważne informacje przygotowała Agora S.A. na koniec 2011 r., które trudno ze sobą nie łączyć. Najpierw podano, że dyrektor pionu internet Tomasz Józefacki, który wchodził w skład zarządu Agory i zasiadał w radach nadzorczych spółek zależnych: AMS S.A., Helios S.A. oraz AdTaily Sp. z o. o., odchodzi z firmy, a zaraz później poinformowano, że Agora S.A. nabyła 36% udziałów w spółce Goldenline Sp. z o. o. za 11,5 mln zł. To raczej nie przypadek, że obie informacje pojawiły się niemal jednocześnie, a ta pierwsza poprzedzała tę drugą.

Od wczoraj gadżeciarskie media podniecają się zapowiedzią koncernu LG, który z pompą i dumą ogłosił, że zaprezentuje na CES 2012 "największy na świecie telewizor OLED". Tak z opisu wnioskując, to faktycznie zapowiada się ciekawy produkt - 55" OLED, 5 mm grubości, kontrast 100 000 : 1 itp. Ale ja na razie pozostaję sceptyczny, bo producenci telewizorów mamią nas wizją wielkich, pięknych telewizorów OLED od dobrych 8 lat. Niestety, do tej pory z zapowiedzi tych niewiele wynikało - prezentowano kolejne prototypy, a w sklepach OLED-ów jak nie było, tak nie ma.

Nie można we wszystkim być najlepszym- tak chyba do swojego biznesu podchodzi koreańskie LG. Stara się jak może by przodować na rynku telewizorów posiadając miano lidera innowacyjności, natomiast na rynku smartfonów jest daleko w tyle za ścisłą czołówką. Ostatnie lata dla LG to pasmo sukcesów. Z marki o dość słabym postrzeganiu przebija się coraz wyżej by tak jak Samsung być dziś postrzegana jako silna i jakościowa. Jednak newsy dotyczące aktualizacji smarfonów nie napawają optymizmem.

Panuje powszechna opinia, że jak gry mobilne i rozrywka, to przede wszystkim iPhone i Windows Phone. Pierwszy z uwagi na uwielbienie deweloperów i staż na rynku, drugi z uwagi na nacisk na mobilną rozrywkę i niemałe znaczenie marki Xbox Live. Panie i panowie: bzdura!

Po kilku latach bycia zadeklarowanym użytkownikiem iPhone'a (używałem wszystkich modeli od oryginalnego iPhone'a aż po iPhone'a 4), w 2011 r. przesiadłem się na Androida na Samsungu Galaxy SII, najpierw w wersji 2.3.1, a następnie aż do 2.3.5 (obecnie). Pierwszych kilka miesięcy z Androidem w ręku spędziłem na poszukiwaniu najlepszych aplikacji, które z jednej strony mogłyby mi zastąpić najlepsze topowe pozycje z iPhone'a, a z drugiej oferowałyby wartość dodaną związaną z widgetową specyfiką mobilnego systemu Google'a. Jakież było moje zaskoczenie, że… świetnych aplikacji na Androida jest tak niewiele. 

Urząd Komunikacji Elektronicznej (UKE) przeprowadził badanie na temat zadowolenia z jakości usług sieci komórkowych w Polsce. Nie jest najgorzej - brzmi podsumowanie badania i w zasadzie trudno się z tym nie zgodzić. Jest lepiej niż kiedyś, czyli taniej i szybciej. Można zaryzykować twierdzenie, że jest tak między innymi dzięki UKE i dobiegającej właśnie końca kadencji Anny Streżyńskiej na czele urzędu. Jak pisze dziś w swoim felietonie (notabene, co to za megalomańska maniera, by wysyłać informację o pojawieniu się takowego feliotonu mailem…?) naczelny Telepolis, Witold Tomaszewski: w czasie prawie sześcioletnich rządów Streżyńskiej średnie koszty usług komórkowych spadły o 72%, koszty dostępu do internet o prędkości 1 Mb/s o 70% i odeszły w niepamięć limity transferu, o 22% spadły koszty telefonu stacjonarnego. Trudno więc nie kochać naszych kochanych operatorów.

W dzisiejszej "Gazecie Wyborczej" profesor Jerzy Bralczyk wyartykułował coś, o czym sam często myślę - że nowe formy komunikacji za pośrednictwem urządzeń technologii użytkowej prowadzą w prostej linii do nieuchronnych zmian w języku polskim, który już w nieodległej przyszłości zacznie tracić w pisowni typowo polskie litery, takie jak "ą, ę, ć, ś, ź, ż". To za sprawą wiadomości SMS oraz e-maili - mówi profesor Bralczyk. Ja bym do tego dorzucił urządzenia mobilne na czele ze smartfonami i tabletami. To tam komunikujemy się najczęściej bez uwzględnienia polskich znaków, a co gorsza, także bez podstawowych zasad polskiej interpunkcji. Niestety zanik polskich liter jest nieuchronny w imię nadrzędnej zasady lingwistycznej - łatwości i szybkości komunikacji. 

Kolejne badania popularności przynoszę przeróżne wnioski i liczby, a nawet jak Google poda coś sam, to i tak nie wiadomo, czy ma rację i jak liczy użytkowników aktywnych. Mimo wszystko każde badanie wzbudza zainteresowanie i jest komentowane z prostego powodu - Google+ się liczy. Wszystkie wróżby “czy Plus odniesie sukces? Czy ma szanse konkurować z Facebookiem?” i im podobne są bez sensu i udowadniają, że Google+ już jest konkurencyjne i zarazem nie do końca chce celować akurat w sektor Facebooka. Google+ rośnie i będzie rosnąć, i czy posiada teraz 60 czy 150 milionów użytkowników to nieważne - Plus jest wszędzie i niedługo niebyt na nim będzie dotkliwy.

Święta, święta i po świętach – pozostały już tylko ostatnie porządki i na dobre możemy zapomnieć o tym, co działo się jeszcze zaledwie kilka dni temu. Możliwe jednak, że takie zapomnienie nie będzie jednak tak łatwe, jeśli pod choinka znaleźliśmy smartfon lub tablet, który będzie nam najprawdopodobniej towarzyszył przez cały przyszły rok. Komu tym razem udało się zwyciężyć w walce o portfele klientów?

Pamiętacie ten materiał w TVNie, w którym główną rolę odgrywał Rafał Agnieszczak? Kolejka w PARPie, gorączka złota, setki, tysiące chętnych w całym kraju. Wszyscy chcieli być pierwsi w wyścigu o unijną dotację. Twórca sukcesu Fotka.pl też chciał, ale to nie o nim będzie traktował poniższy tekst. Jego bohaterami są twórcy jednego z wielu internetowych projektów, które w zaciszu własnego biura realizują plan o wielkich ambicjach. Bartłomiej Byczkowski i Veronica Owusu-Byczkowska, właściciele Give5.pl opowiadają o swojej drodze po unijne dotacje, rozwoju projektu, pierwszych sukcesach i zainteresowaniu inwestorów.

Na internetowych stronach biznesowego działu portalu Gazeta.pl pojawił się wczoraj tekst jednego z łódzkich redaktorów o telewizorach Manty. Przepytywał on klientów jednego z elektromarketów na temat tej firmy oraz ich sprzętu.

Lubię badę, ale muszę niestety przyznać, że wybór aplikacji na ten system jest dosyć ograniczony. Można znaleźć perełki, jasne, ale dotyczy to najbardziej gier i aplikacji rozrywkowych. Wychodzę jednak z założenia, że producent powinien dostarczyć wraz z systemem podstawowe narzędzia, a aplikacje są tylko dodatkiem. Czy mam rację? Kolejne badania potwierdzają, że o ile lubimy ściągać pozycje ze sklepów z aplikacjami, to najczęściej korzystamy z tych preinstalowanych.

Przeciętnemu użytkownikowi Google kojarzy się z wyszukiwarką, Gmailem i mobilnym systemem operacyjnym – Androidem, przy czym żaden z tych elementów nie nasuwa natychmiastowo skojarzenia z biznesem, niezależnie od tego czy z małym czy z dużym. Ot, po prostu kilka niezwykle popularnych na całym świecie usług i rozwiązań dla klientów indywidualnych, a firmami niech zajmuje się Microsoft, IBM czy RIM. Jak do tej pory nie było raczej większych podstaw, aby sądzić inaczej – Google oferowało wprawdzie biznesowy zestaw Google Apps, jednak w porównaniu do usług np. MS, korzystała z nich garstka osób. Oczywiście ciężko nazwać kilka milionów klientów (nieco ponad 4 miliony firm) złym wynikiem, jednak w porównaniu do kilkuset milionów użytkowników pakietu Office, wynik ten nie jest zbyt imponujący. Wiele wskazuje jednak na to, że walka o naprawdę dużych klientów ze strony Google dopiero się zaczyna.

Monopol jest zawsze zły. Zawsze i wszędzie, pod każdą postacią. Jest zły dlatego, że jeśli nawet rodzi się w naturalny sposób (tzn. nie było odpowiednio szybko godnego konkurenta, który zagroziłby w porę rodzącej się hegemonii) i nie jest zbudowany na chęci ukręcania łbów konkurencji, to w miarę upływu czasu prowadzi do wypaczeń - cenowych, rynkowych, technologicznych i rozwojowych. Takim naturalnym monopolem włada dziś Qualcomm - producent mobilnych chipsetów na ponad 80% aktualnie sprzedawanych smartfonach: od iPhone'a przez Androidy, aż po większość Windows Phone'y. Wydaje się, że nie jest agresorem, ale jego postępująca dominacja jest niebezpieczna.

Nie od dziś wiemy, że działania w zakresie badań i rozwoju to jeden z droższych, ale także jeden z ważniejszych elementów przedsiębiorstw na rynku nowych technologii. Przez lata wiele firm by zwiększyć szansę i ciąć koszty zaczęło współpracować tworząc odrębne spółki zajmujące się tylko i wyłącznie tą dziedziną.

Android na pierwszym miejscu – w tym przypadku nie ma najmniejszych wątpliwości, iPhone na silnej drugiej pozycji (choć daleko za „Zielonym Robotem”), za nimi Windows Phone (choć już z wynikiem o wiele mniej efektownym niż prognozowano jeszcze kilka miesięcy temu), a reszta rynku podzielona pomiędzy BlackBerry OS, Symbiana oraz niedobitki webOS, rozwijanego już wtedy wyłącznie przez społeczność, pod pilną kontrolą HP. Tak według ekspertów Digitimes ma wyglądać krajobraz w świecie smartfonów pod koniec przyszłego roku i choć wydawałoby się, że największym zwycięzcą jest tutaj po raz kolejny Android, który zawładnąć ma prawie 60% całej puli, paradoksalnie przewidywania te są najlepsze dla… Microsoftu i jego mobilnej wersji Windowsa (Phone).

Pamiętam te czasy, gdy na topie był MySpace. Nikt nie zachwycał się wtedy każdym nawet najmniejszym ruchem Facebooka. To były te same czasy gdy Napster i inne jemu podobne spółki uważane był za przyszłość internetu oraz gdy  portale były w rozkwicie, a masową wyobraźnię pobudzały serwisy społecznościowe dla kotów, fanów mp3 i inne. Był taki czas kiedy każdy chciał mieć swoją społecznościówkę. Nieważne czy dużą, czy małą. Ważne, by była. Ilość zapytań od klientów była zastraszająca. Nikt nie chciał forum, serwisu internetowego z rozbudowaną strukturą komentarzy. Każdy chciał mieć portal społecznościowy. Dziś wydaje się, że podobnie jak w modzie, historia zatacza koło.

Nie jestem hardcorowym użytkownikiem iPhone'a, korzystam z niego głównie do przeglądania internetu, czytania, komunikacji i przeglądania profilu na Facebooku i Twitterze. Gdy patrzę na znajomych, którzy również posiadają telefon od Apple niejednokrotnie jestem w szoku. Gdy przeglądam telefon znajomych czuję nacisk pod natłokiem setek zainstalowanych aplikacji. Ok, ja też instaluję ich dość dużo, ale równie szybko pozbywam się tych, których nie uruchamiam przynajmniej raz na tydzień. W ten sposób na moim iPhonie zainstalowane jest ich około 50. Z większości i tak nie korzystam, ale te które absorbują moją uwagę służą głównie produktywności, pracy i zabawie. 

Samsung Wave 3 z badą 2.0 to bardzo zastanawiający smartfon. Już nie pół-smartfon, jak to było w przypadku Wave’a 2, ale dzięki najnowszej wersji systemu smartfon pełen kontrastujących ze sobą rozwiązań. Zaryzykowałabym twierdzenie, że Samsung potrafi genialnie kopiować i przerabiać rozwiązania innych na swoją modłę - czy to źle? W przypadku nowego Wave’a nie, wręcz odwrotnie. Samsung wziął rozwiązania z iOS i Androida, dodał swoje, wpakował to do swojego systemu i dopracował jak tylko się dało. Efekt? Bardzo zgrabne (jedno z najzgrabniejszych, z jakimi miałam styczność) urządzenie, które gdy trzeba, z powodzeniem zastąpi innego smartfona, a jednocześnie użytkownikom nieznającym słowa “smartfon” da spore możliwości w bardzo przyjemnej formie. Wave 3 i bada 2.0 mają spore wady, jednak przy porównaniu z poprzednikiem widać, jak spore postępy poczynił Samsung. Ale po kolei.