Kosmos

Supermasywna czarna dziura otoczona krążącymi wokół niej sześcioma galaktykami, a to wszystko niecały miliard lat po Wielkim Wybuchu – taki właśnie obraz astronomowie z Bolonii dostrzegli w zwierciadle jednego z największych teleskopów na świecie. To pierwszy przypadek odkrycia tak masywnego układu w tak wczesnym wszechświecie.

Statek Crew Dragon, który wykonał w maju lot na stację kosmiczną, a w sierpniu z niej wrócił, doznał podczas lotu przez atmosferę większych uszkodzeń osłony termicznej, niż się spodziewano.

W 1969 r. astronauci z pierwszej załogowej misji księżycowej, realizowanej w ramach programu Apollo, umieścili na powierzchni Księżyca zwierciadła, od których następnie odbijano wiązki laserowe wysyłane z Ziemi. Podobne zwierciadła zmierzają właśnie w kierunku Marsa.

Centrum Drogi Mlecznej to naprawdę tłoczne miejsce. W samym środku galaktyki znajduje się supermasywna czarna dziura o masie ponad 4 mln razy większej od masy Słońca. Bezpośrednio czarną dziurę otacza największa gromada gwiazd składająca się z kilkudziesięciu milionów gwiazd. Teraz zaczynamy rozumieć, dlaczego jest ona tak duża.

Zmierzyć całkowitą ilość materii we wszechświecie? To brzmi jak definicja niewykonalnego zadania. Przynajmniej na pierwszy rzut oka. Zespół badaczy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Riverside twierdzi jednak, że właśnie tego dokonał.

Astronomowie monitorujący nocne niebo za pomocą sieci teleskopów Global Meteor Network zarejestrowali nad północnymi Niemcami nietypowego i dość rzadkiego gościa.

Gwiazda większa od Słońca, planeta większa od Jowisza krążąca dwadzieścia razy bliżej od gwiazdy niż Ziemia od Słońca i rok trwający niecałe 3 dni. Tak wygląda rzeczywistość w gwiazdozbiorze Wagi, 322 lata świetlne od Ziemi.

Problem z czarnymi dziurami jest taki, że są… cóż, czarne. Możemy je odkrywać analizując ich oddziaływanie grawitacyjne na materię znajdującą się w ich otoczeniu. Z ciemną materią problem jest mniej więcej taki sam – nie da się jej zobaczyć, nie udaje się jej zarejestrować, ale widzimy jej wpływ grawitacyjny na otoczenie. Naukowcy ponownie zaczynają się zastanawiać czy to przypadkiem nie to samo.

Już za cztery lata – przynajmniej teoretycznie – ludzie powrócą na powierzchnię Księżyca. Tym razem będzie to powrót na dłużej. Oznacza to jednak, że astronauci realizujący misję Artemis będą przez dłuższy czas wystawieni na działanie szkodliwego promieniowania kosmicznego.

Naukowcy z Harvardu podejrzewają, że być może udało im się dostrzec pierwszą planetę nie tylko pozasłoneczną, ale także pozagalaktyczną.

Teleskop Horyzontu Zdarzeń (EHT) ponownie dostarcza. Instrument, który jakiś czas temu pozwolił naukowcom stworzyć pierwszy obraz przedstawiający otoczenie supermasywnej czarnej dziury M87*, trzymał w zanadrzu dodatkowe informacje, które naukowcy wykorzystali dopiero teraz.

Merkury i Wenus nie mają ani jednego księżyca. Mars ma dwa, a gazowe olbrzymy mają ich całe dziesiątki. Między nimi wszystkimi znajduje się Ziemia, która ma jeden księżyc, a przynajmniej zazwyczaj ma jeden księżyc (o jakże oryginalnej nazwie: Księżyc). Tak jest np. teraz. Wkrótce jednak ta sytuacja może się zmienić.

Astronomowie zajmujący się badaniem bardzo wczesnych etapów ewolucji wszechświata mają powody do radości. Być może wkrótce otrzymają niesamowite ciekawe narzędzie do badania okresu, kiedy powstawały pierwsze gwiazdy we wszechświecie.

Do listy podmiotów zainteresowanych górnictwem kosmicznym na poważnie dołączyły właśnie Chiny. Tamtejsza firma Origin Space już wkrótce rozpocznie testy swojego pierwszego kosmicznego robota górniczego.

Enceladus, jeden z mniejszych księżyców Saturna, to jedno z najciekawszych miejsc dla poszukiwaczy życia pozaziemskiego w Układzie Słonecznym.

W ubiegłym roku NASA ogłosiła niezwykle ambitny plan powrotu człowieka na powierzchnię Księżyca do końca 2024 r. Gdyby faktycznie do tego doszło, byłoby to pierwsze lądowanie człowieka na Srebrnym Globie od ponad 52 lat, co zdecydowanie byłoby przełomem. NASA właśnie przedstawiła swoje plany.

Jakkolwiek sceptycznie byśmy nie patrzyli to era częstych załogowych lotów kosmicznych poza orbitę okołoziemską zbliża się wielkimi krokami.

Kosmiczny Teleskop TESS, którego głównym celem jest poszukiwanie planet pozasłonecznych w naszej Galaktyce, po raz kolejny załapał się na wyjątkowe odkrycie. Choć dotychczas astronomowie znaleźli ponad 4000 egzoplanet, widocznie wciąż można znaleźć planety, których nikt się nie spodziewał, w miejscach, w których nikt planet nawet nie szukał.

Harmonogram powrotu człowieka na Księżyc z każdym miesiącem staje się coraz mniej realny. Terminy kolejnych kluczowych etapów zbliżają się szybkimi krokami, a postępów - przynajmniej na pierwszy rzut oka - nie widać. Mimo to prace nad załogowym lądownikiem trwają.

Ewidentnie SpaceX wrócił do pełnych mocy przerobowych. Równo dwa tygodnie po ostatnim starcie, dzisiejszego wieczoru wystartuje kolejna paczka satelitów Starlink. Co ciekawe, tym razem znowu będzie szansa, aby rzucić okiem na satelity tuż po starcie.