Kosmos

Betelgeza to jedna z najbardziej znanych gwiazd nocnego nieba, jednak z określeniem wielu jej cech astronomowie od dekad mają problemy. Najnowsze informacje pokazują jak mało naprawdę wiemy o tym czerwonym olbrzymie.

Podjeżdżamy łazikiem na krawędź marsjańskiego krateru. Zdjęcia dna wskazują, że znajdują się tam niezwykle interesujące głazy. Problem jednak w tym, że między łazikiem a głazami znajduje się strome zbocze. Jeżeli nie uda się znaleźć żadnego bezpiecznego zjazdu, nie dostaniemy się do nich. Tak przynajmniej było dotychczas. DuAxel może jednak zmienić wiele w robotycznej eksploracji przestrzeni kosmicznej.

O godzinie 5:58 polskiego czasu w czwartek sonda BepiColombo zmierzająca do Merkurego przeleci w pobliżu Wenus. Jej instrumenty już obserwują atmosferę planety poszukując m.in. śladów fosforowodoru.

Już za kilka dni, 20 października sonda OSIRIS-REx, która od końca 2018 r. krąży wokół planetoidy Bennu zbliży się do niej, i pobierze z powierzchni od 60 do 2000 g materii, które w 2021 r. zostaną wysłane w kierunku Ziemi, gdzie wylądują 24 września 2023 r. Ostatnio jednak naukowcy odkryli na planetoidzie coś wyjątkowego.

Naukowcy z Uniwersytetu w Sydney przeprowadzili obserwacje bardzo egzotycznej pary gwiazd. Jeszcze niedawno gwiazdy te wyglądały zupełnie inaczej, wkrótce nie będą wglądały tak jak dzisiaj.

850 lat świetlnych stąd, wokół gwiazdy WASP-121, krąży jedna z tysięcy znanych nam planet pozasłonecznych. Ze względu na położenie, jej atmosfera w żadnym stopniu nie przypomina atmosfery Ziemi.

Odkrycie fosforowodoru w chmurach Wenus zwróciło oczy całego świata na drugą planetę od Słońca, która ostatnie kilka dziesięcioleci spędziła w cieniu Marsa. Teraz sytuacja się zmieniła. Pojawiły się już wstępne koncepcje nowych misji do chmur Wenus. Niektórzy nawet marzą o skale z powierzchni Wenus.

Kto jeszcze pamięta, że Elon Musk testując potężną rakietę Falcon Heavy, wysłał w przestrzeń kosmiczną zamiast betonowego bloku, używaną Teslę Roadster, ręka w górę. Ok, są trzy osoby. Ten pierwszy grat w kosmosie właśnie dokonał czegoś ciekawego.

Co było przed Wielkim Wybuchem? Otóż nie było nic, ba, nie było nawet żadnego przed, bowiem czas też nie istniał. Najczęściej właśnie taką odpowiedź na to niezwykle skomplikowane pytanie możemy usłyszeć. Sir Roger Penrose, tegoroczny laureat Nagrody Nobla z fizyki ma jednak inne zdanie na ten temat.

Z pewnością wielokrotnie widzieliście w telewizji czy w internecie fragmenty nagrań wykonanych przez astronautów misji Apollo na powierzchni Księżyca. Teraz holenderska firma zajmująca się poprawianiem jakości filmów postanowiła zająć się tymi nagraniami. Wyniki ich prac są wprost spektakularne.

Naukowcy pracujący przy danych spływających bezustannie z Kosmicznego Teleskopu TESS opublikowali właśnie mozaikę przedstawiającą większą część nieba widocznego z północnej półkuli Ziemi. Na nagraniu oznaczono m.in. lokalizację 74 planet pozasłonecznych odkrytych przez satelitę w ciągu ostatniego roku.

W skałach osadowych badacze z Monachium odkryli pojedyncze atomy manganu-53. To pozornie mało ekscytujące odkrycie jest jednak dowodem na to, że życie na Ziemi mogło się skończyć tuż przed pojawieniem się na niej człowieka.

Królewska Szwedzka Akademia Nauk poinformowała właśnie, że w tym roku Nagrodę Nobla z fizyki otrzyma trójka naukowców zajmujących się czarnymi dziurami. Roger Penrose został uhonorowany za matematyczne potwierdzenie istnienia czarnych dziur, których istnienie wynika z Ogólnej Teorii Względności. Reinhard Genzel oraz Andrea Ghez natomiast zostali wyróżnieni za odkrycie supermasywnej czarnej dziury w centrum Drogi Mlecznej.

Czy mogą istnieć planety lepiej przystosowane do życia niż Ziemia? Choć pytanie wydaje się irracjonalne, bo Ziemia jest przecież idealnie przystosowana do nas… wróć, w toku ewolucji idealnie przystosowaliśmy się do życia właśnie na Ziemi, to jednak szukając innego życia na innych planetach, być może nie powinniśmy szukać Ziemi.

Trzydzieści lat temu astronomowie nie znali żadnej planety pozasłonecznej, dlatego odkrycie pierwszej było czymś wyjątkowym. Dzisiaj jednak znamy już ponad 4000 egzoplanet, więc dlaczego mielibyśmy się ekscytować kolejną? Tym razem zamiast danych pośrednich, mamy po prostu zdjęcie.

Astronomowie z zespołów OGLE oraz KMTN zajmujących się poszukiwaniem zjawisk mikrosoczewkowania grawitacyjnego donoszą o odkryciu niewielkiej planety, która samotnie przemierza przestrzeń międzygwiezdną.

I wciąż się nie udało. Ogólna Teoria Względności przeszła kolejny test, który części naukowców dawał nadzieję na znalezienie jakichś luk i nieprawidłowości w przewidywaniach teorii opracowanej przez Alberta Einsteina.

Są kwestia ważne i ważniejsze. Jeżeli wysyłamy człowieka w przestrzeń kosmiczną, to wiadomo, że będzie on w stanie wykonać wielokrotnie więcej badań niż choćby najbardziej zaawansowany łazik czy lądownik. Oczywiście zakładając, że nic nie będzie rozpraszało jego uwagi. Co może rozpraszać uwagę astronauty na Księżycu, na którym nie ma nic? Oczywiście pełny pęcherz.

Kosmiczny Teleskop Hubble’a został wyniesiony na orbitę okołoziemską ponad trzydzieści lat temu. Mimo to, wciąż jest naszym najlepszym okiem na wszechświat. Dwa lata temu zarejestrował rozbłysk i gaśnięcie bardzo jasnej supernowej w odległej galaktyce. Badacze właśnie opublikowali nagranie z tego wydarzenia.

Załogowa stacja kosmiczna krążąca wokół Księżyca, statki kosmiczne latające między Ziemią a rzeczoną, na deser zaś lądowniki przemieszczające się między stacją a powierzchnią Księżyca. A to wszystko niewymagające dostaw paliwa z Ziemi. Tak może wyglądać całkiem nieodległa przyszłość.