Social media

Jak już zdążyłem się przyzwyczaić do tego, że moje konto na Facebooku jest jakieś wyklęte, zapomniane i porzucone przez administratorów, to wczoraj popołudniu Facebook rzucił mi nowy wygląd.

Gdzie są szybciej newsy niż w Internecie? Na Twitterze!

Śniło mi się, że umarłam. Tak po prostu. I że wszystkie moje dane - maile, rozmowy, pliki w chmurze, zdjęcia - szlag trafił. Zrobiło mi się smutno, bo przecież to cześć mnie.

Nie do końca wiadomo z jakich powodów utarło się przekonanie, że cokolwiek Facebook zrobi, szczególnie w kwestiach rozwiązań mobilnych, z całą pewnością zrobi to źle. To samo tyczy się zresztą przejętych przez Facebooka serwisów i usług – gdy tylko wiadomości na ten temat dostają się do sieci, wszyscy wróżą ich rychły koniec. Fakty mówią jednak zupełnie co innego.

Od co najmniej trzech lat widoczna jest postępująca homogenizacja mediów społecznościowych. A początkowo wydawało się że granice są ustalone i niezmienne: Twitter do krótkich, statusowych wpisów, Facebook do komunikacji ze znajomymi z real-life, a LinkedIn do kontaktów biznesowych i rekrutacji, to już od około 2011 roku granice zaczęły się zacierać.

Czarna wołga nie jeździ już po polskich ulicach porywając dzieci, z których spuszczana jest krew. Miejskie legendy, następcy opowieści ludowych, też przechodzą w niepamięć i ustępują miejsca nowoczesnym wersjom historii, które straszą i budzą niepokój, ale nikt nie potrafi potwierdzić ich prawdziwości. Miejskie legendy ewoluują, zmieniają charakter i stają się creepypastami - odbiciem tego, co dziś przeraża.

Niektórym z nas idzie to gorzej, niektórym lepiej, ale generalnie ludzie są bardzo dobrzy w rozpoznawaniu wzajemnie swoich twarzy. Jesteśmy uczeni tego od dziecka - twarze rodziców są to pierwsze kształty których się uczymy i później całe życie dostrzegamy podstawowe elementy twarzy, nawet jeśli to jest tylko emoticon taki jak ten :-)

Twitter to nie Facebook - nie grzebie co chwilę w wyglądzie podstawowego strumienia informacji i mam nadzieję, że tak pozostanie mimo niepokojących wieści odnośnie planów, by rozprawić się z @, czyli wzmiankami. Znika natomiast usługa Twitter Music, z którą się całkiem zżyłem.

Facebook jest moim narzędziem pracy i z racji tego jestem zmuszony z niego korzystać. W innym wypadku już chyba dawno dałbym sobie z nim spokój, a już na pewno odinstalowałbym jego aplikacje. Chyba gorszych programów na Androida po prostu nie da się zrobić.

Ponad 750 milionów przesunięć dziennie. 750 milionów ocen "tak" i "nie" w reakcji na zdjęcia najczęściej całkowicie obcych osób. 10 milionów dopasowań dziennie, czyli 10 milionów nowych potencjalnych znajomości. Tinder - aplikacja, która w idealny sposób oddaje bezosobowość i płytkość nowoczesnych podpieranych siecią interakcji międzyludzkich. Choć twórcy bronią jej mówiąc, że relacje zaczynają się tak samo w "realu", to gadają bzdury. Tinder to aplikacja, która dostała kopa podczas Igrzysk w Soczi, a teraz staje się małym hitem, o którym mówi się w talk-showach i różnych mediach. Idea Tindera jest prosta. Połącz go z kontem Facebooka, a aplikacja automatycznie "zaciągnie" zdjęcia i podstawowe informacje. Ustaw, kim jesteś i kogo szukasz i voila - Tinder zacznie pokazywać zdjęcia ludzi znajdujących się w okolicy. Czasem doda do tego informacje o wspólnych zainteresowaniach (na podstawie lajków z fejsa, czyli ogólnie mało przydatne) i wspólnych znajomych oraz opis, o ile użytkownik go ustawił.

Jestem konsumentem! Znam swoje prawa, znam internet i znam siłę, którą mają konsumenci jeśli zjednoczą się razem!

Autorem artykułu jest Oskar Berezowski.

Strona główna Google+ prezentuje się o niebo lepiej od tego co proponuje nam Facebook. Jednak widok pojedynczego wpisu na Google+ do wczoraj wyglądał słabo. Dzisiaj przyszło nowe.

Jednym z ulubionych zajęć ludzi, niezależnie od narodowości, jest narzekanie na swój rząd. Warto pamiętać jednak, że są wśród nas osoby, które mogą bezpośrednio jego przedstawicielom przekazać, co o nim myślą. Jedną z takich osób jest Mark Zuckerberg. Skorzystał on ze swojej okazji i wyraził niezadowolenie z działań rządu i NSA w rozmowie z prezydentem Barackiem Obamą.

Pod koniec zeszłego roku Google+ odnotował rekordową liczbę odwiedzin. Wbrew pozorom na tym kończą się powody do radości, gdyż serwis nadal zasługuje na miano pustyni lub miasta duchów.

"CEO w firmie, o której nikt nie słyszał". "Uniwersytet kogośtam gdzieśtam", "III Liceum Ogólnokształcące w Koziej Wólce", "project manager w jakiejś firmie", "8 wspólnych znajomych". Jeszcze lepiej - "fanboj Apple", "fan Legii", "uzależniony od kawy". Gdy przychodzi do wyciągu tego, kim jesteśmy w naszych internetowych wizerunkach, okazuje się, że identyfikujemy się informacjami od czapy.

Przeglądasz sieć. Całkowicie przypadkiem trafiasz na pozorną bzdurę i… dajesz się wciągnąć w mroczny świat wyobraźni i dziwactw, o których prawdopodobnie nie miałeś pojęcia, ale które wywołują w ciele mocne reakcje. Googlujesz więcej, więcej i więcej.

Facebook rakiem wycofuje się z wprowadzonych w ostatnich latach zmian. Maruderzy mieli nosa.

Nie ma chyba wydawcy medium, który nie narzekałby na zmiany, które od dłuższego czasu wprowadza Facebook w swoim algorytmie. Nie chodzi nawet o kompletny chaos związany z implementacją najważniejszej dla mediów usługi Facebooka, czyli Newsfeeda, ale fakt, że drastycznie maleją zasięgi wpisów na fanpage'ach, co przekłada się na znacznie niższy ruch na stronach docelowych.

Dystans w Internecie jest jak kosmici, każdy o nim słyszał, ale nikt jeszcze nie widział go na własne oczy. To przerażające, ale mimo tego, że żyjemy w XXI i nic już nas nie powinno dziwić, w Sieci nadal istnieje tabu i ma się całkiem dobrze. Funkcjonuje spora grupa internautów, która w imię jakiejś dziwnej idei (prawdopodobnie obrony człowieczeństwa) postępuje zgodnie z zasadami tzw. dulszczyzny, przecząc sobie na każdym kroku. Ba, nie tylko sobie! Przy okazji paru wiekom historii.