Ewa Lalik

To jest model biznesowy! Na cholerę w Pokemon Go reklamy przyciągające niewielki odsetek ludzi do produktów i miejsc, skoro można ich do nich ściągnąć bezpośrednio? Pokemon Go pojawia się oficjalnie w Japonii, a miejscami do trenowania stworków - gymami - zostaną McDonaldsy. Tymczasem szaleństwo na te mutantki pokazało mi, że świat dzieli się faktycznie na Świat A i Świat B, może i nawet jeszcze Świat C.

Twitter ma problemy z liczbą użytkowników, przychodami i monetyzacją. Od lat Twitter się zmienia by zarabiać i ugruntować swoją pozycję, wprowadza nowe funkcje, przypomina coraz bardziej Facebooka. Jednak jest jedna rzecz, która od początku istnienia serwisu się nie zmienia - nie ma, choć konkurencja próbowała, tak ważnego newsowo serwisu jak Twitter. Szkoda, że sam Twitter nie wie, jak to wykorzystać.

Nie ma chyba innego tematu, który pokazuje skalę bezmyślności ludzkości jako takiej, naszej krótkowzroczności, tego że chęć wzbogacenia się i wygody wygrywa z myśleniem o przyszłości jak sprawa ochrony środowiska i przeciwdziałaniu ociepleniu klimatu.

Przy dziesiątym przestałam klikać. Przy dwudzestym piątym zaczęłam wymyślać kolejne, ale nie ma co się wysilać - teksty, artykuły, posty i wpisy o Pokemon Go stały się absurdem samym w sobie. Jakby media odkryły krynicę klikalności. Tymczasem to dopiero początek i zwiastun nowego.

Dziś zbierałam materiały do innego tekstu i w trakcie natrafiłam na przydługi tekst w Vanity Fair. Zwariowali, kto to przeczyta?! To internet!

Przemysł pornograficzny dla wirtualnej rzeczywistości do 2020 roku ma być wart ponad miliard dolarów, a już w tym roku 3 proc. z niemal 11 milionów użytkowników VR zapłaci średnio 35 dol. za pornografię dla wirtualnej rzeczywistości.

Wiecie, ile jest hobby na świecie? Tysiące. Ludzie od zawsze znajdują sobie jakieś zajęcie, zwykle totalnie bezsensowne, by zająć czymś umysł, by odetchnąć. Piotr Barycki, mój kolega z redakcji, lubi prowadzić auta i nie chciałby, żeby samojezdne samochody zabrały mu tę możliwość. Piotrku, znajdź sobie inne hobby.

Zwykle o tym nie mówię. Zresztą nawet nie pamiętam, bo nie był to nawet miesięczny epizod w moim życiu. Zostawił jednak niesmak, o którym przypomniałam sobie teraz czytając o tym, że 107 zdobywców nagrody Nobla apeluje do Greenpeace’u o zmianę stanowiska w sprawie genetycznie modyfikowanych roślin, a szczególnie złotego ryżu.

Minął nieco ponad rok od premiery Periscope'a, a krajobraz internetu wydaje się odmieniony na zawsze. Facebook odpowiedział Live’em, teraz YouTube dostarcza w mobilnej aplikacji funkcję livestreamingu i dzielenia się poleceniami materiałów wewnątrz serwisu. Ten niezwykły, szybki wzrost streamingu wśród zwykłych użytkowników pojawił się nieprzewidziany i pokazuje, że zmiany w ekosystemie sieci bywają tak szybkie, że nie da się ich niemal przewidzieć.

Obudził się w Europie i w Stanach Zjednoczonych potwór. Nie ma imienia, składa się z wielu rzeczy i ma długą historię, jednak jego działanie widzimy coraz mocniej, ostatnio w incydentach nienawiści przeciw Polakom-imigrantom w Wielkiej Brytanii.

Co z tego, że Silicon Valley już w pierwszych sezonach nabijało się z mesjańskich zapędów wielkich technologicznych korporacji, z głodnej gadki “zmieniamy świat na lepsze” skoro to jak rzucanie grochem w ścianę? Widzę dziś jedną z ciekawszych postaci polskich mediów wrzucającą hashtaga “#googlejestdobre” i trafia mnie szlag. Jak można być tak nieodpowiedzialnym?

Ostatnio rozmawiałam z kimś o programach late night ze Stanów Zjednoczonych - o tym jak ważną rolę odegrały w tamtejszym krajobrazie mediów, o tym, że kolejni prowadzący przesuwali granice tego, co można i o tym, dlaczego w Polsce nigdy nie powstał taki program. Mój rozmówca twierdził, że to dziwne, iż żadna telewizja nie skopiowała formatu. Tymczasem wiralowy hit sieci Studio Yayo doskonale unaocznia, dlaczego w Polsce w TV nie możemy mieć zbyt wielu fajnych rzeczy.

Kiedyś było lepiej! Wiadomo. Tekstem o Wenus otworzyłam jakąś Puszkę Pandory. Oprócz dowiedzenia się, że dziś kobiety nie mają mężczyznom nic do zaoferowania, to jeszcze próbowano mi wmówić, że kiedyś było lepiej, że trzeba byłoby powrócić do dawnych tradycji. To zresztą popularny argument, o powrocie do tradycji - najlepiej tych katolickich, naszych a nie cudzych! - słyszę i czytam kilka razy dziennie. Przepraszam, ale jesteście durni.

Zawsze zapominam, że w miastach nie ma nocnego nieba. Patrzę w nocy w górę i widzę kilka, maksymalnie kilkanaście gwiazd. Robi mi się smutno gdy myślę o tym, że wielu ludzi nie widzi piękna setek gwiazd i Drogi Mlecznej. Problem w tym, że ma to większe konsekwencje dla nas wszystkich.

Mogłabym ziać żółcią, bo nie posiadając błogosławionych urządzeń z jabłuszkiem lub tragicznego systemu Windows 10 nie mogłam oglądać pierwszej konferencji WWDC. Mogłabym ziać żółcią, bo przecież nie cierpię Apple’a. Nie będę ziać żółcią, bo chociaż nic z pokazanych w ekosystemie Apple’a zmian osobiście mnie nie dotyczy, bo choć wiele z tego co zobaczyliśmy istnieje od dawna na innych urządzeniach, to wiem, że w wykonaniu Cooka i spółki będzie w wielu przypadkach wygodniejsze i lepiej dopracowane. Powiem nawet więcej: jako użytkownik Androida i biedalinuksów trochę zazdroszczę fanbojom Apple dbałości o ich szczęście w tym zamkniętym ogrodzie.

“Wenus naszych czasów”, wspaniała rzeźba, taka wymowna, taka podsumowująca nasze czasy!

DeepMind należący do Google’a opublikował pracę o mechanizmie, który miałby zapobiec uczenia się, jak omijać ludzkie dyspozycje. To taki system bezpieczeństwa mający zagwarantować, że maszyny nie przejmą kontroli.

Jestem zmęczona. Jestem zmęczona internetem i tym, że średnio co tydzień ktoś z wielkim hukiem odkrywa, że internet jest zły, istnieją hejterzy, trolle, a dyskusja w sieci jest niemal niemożliwa i szybko przeradza się w bagno. Czasem to wręcz śmieszne.

Wiele osób ekscytuje się Elonem Muskiem, na konferencji Code odpowiadającym na pytanie, czy żyjemy w symulacji. Musk w niezręczny sposób liznął temat. Za przykład podał gry komputerowe i powiedział, że to, iż nie żyjemy w symulacji jest jedną szansą na miliard. Jednak poruszył też ważny temat: rozwój technologii jest tak szybki, że nie możemy zakładać, że w przyszłości symulacje tworzące Wszechświat będą niemożliwe.

Według Unii Europejskiej dostęp do prac naukowych, zwłaszcza tych finansowanych i współfinansowanych ze środków publicznych, powinien być bezpłatny dla wszystkich i to już w 2020 roku.