Smartfon odporny, czyli jaki? Wyjaśniamy, co oznaczają certyfikaty IP oraz MIL-STD

Chyba nie ma dziś już topowego smartfona, który nie byłby wodo- i pyło-odporny. Nawet na średniej półce znajdziemy sprzęty, którym niestraszny deszcz czy też okazjonalna (zazwyczaj niezamierzona) kąpiel. Jednak nie każdy wodoodporny, pyłoodporny czy upadkoodporny telefon jest równie – nomen-omen – odporny.

Po czym poznać, że kupujemy smartfon zdolny znieść „więcej”? Warto tutaj zwrócić uwagę głównie na rozmaite normy IP, które spełnia zdecydowana większość topowych smartfonów, jak też standard militarny MIL-STD810G spełniany przede wszystkim przez smartfony LG.

Podstawową informacją, którą producent podaje konsumentom w zakresie odporności na żywioły, jest certyfikacja IP, czyli – w telegraficznym skrócie – streszczone do dwóch liter i dwóch liczb oznaczenie tego, jaki certyfikat otrzymał dany telefon. Czyli w jakim zakresie jest odporny na pył i wodę.

Jak czytać certyfikat IP? To proste. Pierwsza cyferka oznacza klasę odporności na kurz, druga oznacza klasę odporności na zalanie.

Jeśli zaś chodzi o odporność na wodę:

Większość sprzedawanych dziś topowych urządzeń spełnia normę IP67 – jest zatem całkowicie pyłoszczelna oraz odporna na krótkotrwałe zanurzenie w wodzie. Urządzenia spełniające normę IP68 różnią się zaś stopniem dodatkowej odporności. Zależnie od urządzenia, jest to albo wydłużony czas, jaki sprzęt może spędzić pod wodą nienaruszony, albo głębokość, na której może się pod tą wodą znajdować.

Czasem jednak producenci deklarują, że ich urządzenia są w jakimś stopniu odporne na działanie wody, nawet jeśli nie jest to potwierdzone żadnym certyfikatem. Wymienić tu należy Motorolę, której wszystkie urządzenia od serii Moto G wzwyż są odporne na zachlapanie (w deszczu też sobie radzą) oraz OnePlusa – OnePlus 6 oficjalnie nie spełnia normy IP67, ale producent zapewnia, że jest uszczelniony w równym stopniu co smartfony posiadające oficjalny certyfikat.

Sama certyfikacja IP to miły dodatek w codziennym użytku, ale… czasem potrzeba więcej. Nie bez powodu na rynku trzymają się dobrze takie urządzenia jak myPhone Hammer i inne smartfony „do zadań specjalnych”, wyposażone w grube, gumowane obudowy, które chronią nie tylko przed wodą, ale także przed potłuczeniem w razie upadku.

Pęknięta obudowa czy ekran telefonu to największa zmora konsumentów. Naprawa jest wtedy droga (czasem nawet nieopłacalna), a jeśli nawet nie potłukliśmy telefonu, to po upadku zazwyczaj przestaje on wyglądać estetycznie.

Żeby mieć odporny na upadki i inne ekstrema telefon nie trzeba jednak koniecznie kupować urządzenia, które jest wielkie i wzmacniane dodatkowym tworzywem. Biorąc przykład ze świata laptopów – gdyby tak było, laptopy Lenovo Thinkpad również wyglądałyby jak potwory z ubiegłej epoki, a przecież są smukłymi, eleganckimi maszynami, którym mimo tego niestraszny upadek czy ekstremalne temperatury. Wszystko to zasługa konstrukcji, która spełnia normę MIL-STD810.

MIL-STD to norma opracowana przez armię amerykańską i tak naprawdę trudno jednoznacznie odnieść ją do każdego typu urządzeń, gdyż dla każdego z nich jest nieco inna. Nie dla każdego ma też zastosowanie, bo wśród certyfikatów MIL-STD możemy znaleźć takie perełki jak np. odporność na ostrzał czy eksplozję. A to jednak w przypadku smartfonów (jak na razie) niewykonalne.

Są jednak telefony, które uzyskały odznaczenie zgodnych z normą MIL-STD810G . Urządzeń tego typu nie ma wiele, głównie są to ciekawostki pokroju CAT S40, CAT S61, AGM X2 oraz Kyocera DuraForce E6560. Są to same dodatkowo wzmacniane sprzęty, które nie wyglądają jak typowy telefon i są trudno dostępne. Jeżeli chodzi o bardziej mainstreamowych producentów, to LG zdecydowało się na testowanie swoich smartfonów pod względem standardów militarnych. Obecnie jego wymogi spełniają modele LG G6, LG G7, LG Q6, LG Q7, LG K11 oraz LG V30 i LG V40.

LG przekazało nam raporty MET Laboratories, opisujące ze szczegółami procedury, jakim zostały poddane powyższe urządzenia. Założeniem każdej z procedur, jak czytamy w raporcie, było bezawaryjne przetrwanie konkretnej próby. Na podstawie sumarycznych rezultatów MET Laboratories orzeka, czy dany sprzęt jest zgodny z certyfikacją MIL-STD810G.

Pełne raporty to długie na kilkadziesiąt stron dokumenty, opisujące drobiazgowo całą procedurę testową, dlatego tutaj pozwolę sobie tylko wymienić listę testów, którym poddano (i z których wyszły zwycięsko) LG G7:

Po każdej z wyżej wymienionych procedur smartfon zostawał poddawany drobiazgowym oględzinom zewnętrznym i wewnętrznym, by upewnić się, że nie doszło do permanentnego uszkodzenia urządzenia. Aby zdać test, po zakończeniu procedury smartfon musiał być też w pełni sprawny. Ze wszystkich testów LG G7 wyszedł zwycięsko.

Nieplanowany lot z blatu biurka na drewnianą podłogę pewnie zakończy się co najwyżej kilkoma rysami, ale już upadek z większej wysokości niż przewidywane 122 cm może skończyć się naprawdę źle.

„Cywilne” smartfony mają przede wszystkim ładnie wyglądać, a to niestety wiąże się z kompromisem w postaci większej podatności na uszkodzenia mechaniczne. Obecność MIL-STD810G to jednak dobra wiadomość pod innymi względami.

Co najważniejsze, MIL-STD810G to odporność na ekstremalne warunki pogodowe. Wiele nowoczesnych smartfonów nie jest w stanie pracować normalnie w za niskiej lub za wysokiej temperaturze. Albo się przegrzewają, co grozi m.in. uszkodzeniem akumulatora, albo odmawiają posłuszeństwa na mrozie, przestają reagować na dotyk, lub nie chcą się ładować.

To ogromny problem zwłaszcza dla osób pracujących, mieszkających lub podróżujących w trudnych warunkach. I nie mówię tu nawet o warunkach kompletnie ekstremalnych, ale choćby takich jak miejscowość nadmorska. Certyfikacja IP z reguły gwarantuje odporność na wodę słodką. Co jednak, gdy używamy telefonu przechadzając się wzdłuż brzegu, gdy wokół panuje podwyższona wilgotność, a nad powierzchnią wody rozciąga się słona mgła? Telefonowi zgodnemu z normą MIL-STD810G nie powinno się nic stać w takich warunkach.

Ba, czasem bywa to problemem nie tylko dla użytkowników, ale także… dla logistyki. Zdarzają się sytuacje, w których urządzenia elektroniczne są transportowane lub przechowywane w temperaturach powyżej lub poniżej dopuszczalnych norm bądź w miejscach o wysokiej wilgotności, co może negatywnie wpłynąć na ich zachowanie, gdy już trafią w ręce klientów. Norma MIL-STD810G niejako gwarantuje, że w razie takiej sytuacji smartfonom nic się nie stanie.

Wielu użytkowników, także w komentarzach pod naszymi tekstami, nieco… przecenia te wszystkie certyfikaty. W Sieci można często i gęsto znaleźć opisy sytuacji, w których konsument po nabyciu telefonu z certyfikatem IP… wrzucił go do wody, ot tak. Żeby się przekonać, czy sprzęt jest faktycznie wodoodporny.

I nierzadko takie eksperymenty, zazwyczaj kompletnie niezgodne z zaleceniami producenta, kończą się usterką, a potem płaczem pt. „a przecież miał być wodoodporny”.

Certyfikacja IP czy MIL-STD810G powinna być dla nas, użytkowników, co najwyżej wskazówką, że w razie sytuacji kryzysowej (czytaj: silnego deszczu czy nieplanowanej kąpieli telefonu), nie trzeba się załamywać i biec do serwisu, bo urządzeniu najpewniej nic się nie stanie. Informacją, że można telefon zabrać bez stresu na wypad w góry czy do lasu, bo nawet jak upadnie gdzieś na ziemię czy wytarza się w piachu, to po otrzepaniu będzie funkcjonował bez zarzutu.

Choć mimo wszystko dobrze wiedzieć, że kupując smartfon oznaczony stosownych certyfikatem kupujemy urządzenie, które rzeczywiście może znieść „więcej”.