Pamiętaj, kto jest twoim panem. Google tworzy zasady dla sztucznej inteligencji

Coraz więcej firm i rządów zdaje sobie sprawę z tego, że pewne rzeczy trzeba uregulować przepisami prawnymi lub przynajmniej wewnętrznymi zasadami. Google postanowił wyjść przed szereg i przedstawić swoje zasady dotyczące tego, jak sztuczna inteligencja będzie wykorzystywana i według jakich zasad tworzona.

Według nich sztuczna inteligencja powinna:

Rozwój sztucznej inteligencji nie oddziałuje tylko na pojedynczych użytkowników, ale na sposób, w jaki żyją całe społeczności. W końcu jest ona też wykorzystywana na tych polach, z których korzystamy wszyscy — w transporcie, medycynie, rozrywce, etc. Google obiecuje, że rozwijając sztuczną inteligencję, będzie miał na uwadze sposób jej wykorzystania w szerokim kontekście społecznym i ekonomicznym. Jej rozwój będzie kontynuowany tylko tam, gdzie potencjalne zyski przeważają nad przewidywanymi zagrożeniami.

Jest z tym punktem kilka problemów. Jako ludzie jesteśmy beznadziejni w przewidywaniu konsekwencji rozwoju technologicznego. Mamy tendencję do przypisywania zmianom zbyt wielkiego znaczenie w krótkim czasie i zbyt małego w długim. Określenie wszystkich zagrożeń i benefitów wynikających z rozwoju danej technologii może być po prostu niemożliwe. Dlatego Google bardzo świadomie używa określenia prawdopodobne zyski i przewidywane zagrożenia. Co więcej, przewidzenie, czy coś będzie dobre dla społeczeństwa, jest często decyzją ideologiczną i zależy od wyznawanej hierarchii wartości.

Sztuczna inteligencja nie jest wolna od ludzkich błędów. Efekty jej pracy mogą odzwierciedlać przekonania i uprzedzenia twórców lub utrzymywać oparte na uprzedzeniu status quo.

Weźmy taki przykład - dział HR prosi o sztuczną inteligencję, która pomoże mu rekrutować najlepszych kandydatów na dane stanowisko. Algorytm zostaje napisany na podstawie tego, jakie cechy ma osoba, która jest dobrze oceniana przez przełożonych, szybko awansuje i zostaje w firmie na lata. Projektując algorytm w ten sposób, uczymy go nie tyle, żeby zatrudniał najlepszych, ile tych, którzy osiągnęli sukces w firmie. W ostateczności możemy zostać z kandydatami, którzy mają tak samo na nazwisko (jeśli w firmie panuje nepotyzm i głównie awansuje rodzina prezesa) lub bez niebieskookich pracowników (bo zła macocha szefa HR miała takiego koloru oczy, w związku z czym on chętnie wyrzuca pracowników o błękitnym spojrzeniu). Widzicie, do czego zmierzam?

Google zdaje sobie sprawę, że rozróżnienie krzywdzącego uprzedzenia od wyrównywania nierówności nie jest proste i może się różnić w zależności od kultury. Dlatego sztuczna inteligencja ma przede wszystkim nie szkodzić, a szczególnie wrażliwa ma być na kontekst rasowy, etniczny, płciowy, narodowy, orientacji seksualnej, politycznej czy religijnej.

Chodzi tu o zabezpieczenie się przed niepożądanymi skutkami, które mogą okazać się groźne i testowanie pewnych rozwiązań najpierw w małej skali.

Sztuczna inteligencja będzie odpowiadała przed człowiekiem. Brzmi to jak oczywistość, ale warto przypomnieć, że Facebook porzucił badania, bo dwie sztuczne inteligencje zaczęły komunikować się ze sobą w języku, którego ich twórcy nie rozumieli. W ten sposób zaczęły się wymykać spod pełnej kontroli badaczy.

Firma ma też w swoich systemach uwzględnić miejsce na informację zwrotną od użytkowników.

Google mówi w tym punkcie o ochronie prywatności i posiadaniu przez użytkownika władzy nad własnymi danymi. Zasadniczo padają bardzo ogólne zapowiedzi, których realizacja dopiero pokaże, co Google de facto miał na myśli.

Sztuczna inteligencja ma szansę być szeroko wykorzystywana w nauce. Google chce, żeby przestrzegała takich samych standardów, jak najlepsi zajmujący się nauką białkowcy.

O tym, czy Google podzieli się sztuczną inteligencją, decyduje szereg czynników. To, jaki będzie główny cel jej zastosowania, jak bardzo jest unikalna, jak duży ma potencjalnie wpływ na ludzi, a w końcu, w jaki sposób sama firma jest zaangażowana w projekt.

Coraz częściej i coraz więcej mówi się o potrzebie ustanowienia zasad, które będą brać pod uwagę sztuczną inteligencję. Nie bez przyczyny w styczniu Unia Europejska zatwierdziła raport dotyczący przepisów dla robotów. Pojawiło się w nich między innymi pojęcia osoby elektronicznej. Co prawda, całość była dość abstrakcyjna i wyglądała jak ciąg dalszy Praw Robotów Asimova, ale pokazuje to, że dyskusja na ten temat jest potrzebna. Choćby tylko po to, żeby pokazać, jakie są obecnie prawdziwe zagrożenia związane z rozwojem sztucznej inteligencji, a jakie mają na razie swoje miejsce tylko w książkach science fiction.