Życie pozaziemskie

Czy w ciągu dziesięciu lat zdołamy odnaleźć dowody na życie poza naszą planetą? Tak przynajmniej twierdzi Ellen Stofan, szefowa naukowców NASA.

W Dziennikach Gwiazdowych Stanisława Lema, w "Podróży osiemnastej" opisana jest nietypowa misja. Jeden z uczonych dochodzi do wniosku, że Wielki Wybuch był wydarzeniem tak mało prawdopodobnym i tak wielce naruszającym pozostającą w równowadze pustkę, że jego istnienie jest anomalią. Bohater opowiadania, Ijon Tichy ratuje świat, podkładając w odpowiednim miejscu, na początku czasu, cząsteczkę, od której wszystko się zaczęło.

Teleskop kosmiczny Keplera co rusz odkrywa nowe planety pozasłoneczne, niektóre dość przypominające tą, z której pochodzimy. Nigdy jednak nie odnaleziono tak podobnych do Ziemi światów, jak Kepler-438b i Kepler-442b.

Z ciemną materią jest pewien problem: teoretyzujemy już od 70 lat, że istnieje a nadal nie mamy na to solidnych, namacalnych dowodów. To, być może się zmieni dzięki niedawnemu odkryciu astronomów.

Rosetta to kolejna po Curiosity „medialna” misja kosmiczna i trudno się dziwić: po raz pierwszy w historii udało nam się wylądować na komecie. Japończycy mają jednak jeszcze ambitniejszy plan i właśnie zaczęli go realizować.

Ile jest w stanie wytrzymać DNA? Jak się okazuje: całkiem sporo. Na przykład umieszczenie na korpusie rakiety, wystrzelenie na orbitę i powrót do ziemskiej atmosfery. I to bez szwanku.

„Wszechświat nie mógł powstać w sposób przypadkowy, za tym musi stać jakiś Większy Plan” – to pogląd podzielany przez większość ziemskiej populacji. A promotorzy tej teorii będą mieli kolejną poszlakę do swojej dyspozycji.

Gdybyśmy musieli wyjaśnić przybyszowi z odległej galaktyki, jak do nas trafić, zaczęlibyśmy zapewne od adresu na Ziemi, później dodalibyśmy nazwę planety lub jej lokalizację: trzecia planeta od Słońca.

Wszechświat obserwowany przez astronomów to jakby jedna klatka w fascynującym filmie. Często jest to klatka przedstawiająca wydarzenia sprzed milionów lat – bo tak długo biegło światło do oczu astronoma. Aby wyobrazić sobie wszechświat w ruchu i przemiany w nim zachodzące, astronomowie tworzą, często bardzo szczegółowe, symulacje.

Czy istnieje życie pozaziemskie? Najprawdopodobniej tak. Czy istnieją inne cywilizacje? Tego już, niestety, nie wiemy. Nasza wiedza wskazuje jednak na to, że przynajmniej w naszym Układzie Słonecznym, jesteśmy całkowicie sami. Ale… czy na pewno?

Naukowcy twierdzą, że znaleźli dowody potwierdzające hipotezę „Wielkiego Wybuchu”. Według ich odkrycia, wszechświat, w pierwszych chwilach swojego istnienia, rozszerzał się w niesamowitym tempie.

Kolega z zespołu Spider’s Web zwrócił moją uwagę na notatkę opublikowaną przez PAP. Cytuje ona znanego astronoma, pracującego w SETI, który jest przekonany, że już niedługo nawiążemy kontakt z kosmitami. Ja rozumiem, że trzeba się reklamować, by zbierać fundusze, ale jego hipotezy są… odważne, delikatnie rzecz ujmując.

Odkryta właśnie galaktyka powstała raptem 700 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Astronomowie jak dotąd nie odkryli nic starszego, co nie oznacza, rzecz jasna, że takie skupisko nie istnieje. Aktualnie jest to jednak bardzo istotne odkrycie, mówiące nieco więcej o historii naszego uniwersum.

Poznajcie HD 18733b, planetę, której bacznie przygląda się teleskop Hubble’a. Dla nieuważnego obserwatora ów świat bardzo przypomina Ziemię. To jednak tylko pozory. Skąd się wzięła jej błękitna poświata?