ludzie

Georgetown położone jest na niewielkiej wyspie Penang w Cieśninie Malakka w północnej części Malezji. Ja dostałem się do niego busem, wyjeżdżając z Singapuru przez stolicę, Kuala Lumpur i górzyste Cameron Highlands.

Technika jaką znamy rozwija się co najmniej od kilku tysięcy lat. Choć ludzkość zaczęła swoją przygodę z nią dosyć skromnie – od wynalezienia koła i kilku narzędzi, którymi można zabijać innych ludzi – to warto pamiętać, że korzysta ona z efektu kuli śniegowej. Krótko mówiąc, rozwija się o wiele szybciej, nawet niż sami ludzie. By nie pozwolić technice, by nas wyprzedziła, można zrobić tylko jedno – stać się jej integralną częścią.

Carl Warner nie jest typowym fotografem aktów. Nie jest też typowym fotografem krajobrazów, choć z tymi ostatnimi ma wiele wspólnego. Postanowił on jednak połączyć te dwie, wydawałoby się skrajnie różne dziedziny, w jeden spójny projekt.

Dziś niewielu fotografom udaje się wywołać tak wielką falę dyskusji wokół swoich prac, jak to miało miejsce w przypadku Helmuta Newtona. Niemiec z urodzenia, obywatel Monako z australijskim paszportem, kosmopolita i prowokator. Świat sztuki dzieli się na jego fanów, którzy zachwycają się jego zdjęciami i jego zażartych przeciwników, którzy widzą w nim szyderce z mody i człowieka nienawidzącego kobiet, upokarzającego je wręcz.

Fotograf i reżyser, twórca niezapomnianych portretów gwiazd muzyki i filmu, autor teledysków, zapisów koncertów i filmów pełnometrażowych. Muzyka jest elementem dominującym w jego twórczości. Od ponad dekady odpowiada za oficjalny wizerunek zespołu U2 i ich płyt. Od lat ściśle współpracuje z grupami Depeche Mode i Metallica. Stworzył najbardziej znane zdjęcia Joy Division i Public Image Ltd. Jego zdjęcia są wyraziste, o silnym kontraście. Stawia na proste pomysły, które wydobywają emocje zawarte w osobowości portretowanych artystów i w ich muzyce. Unika sztuczek i efektów specjalnych. Woli surowe kadry, najczęściej czarno-białe.

Jest rok 1950. Na ulicy przed budynkiem paryskiego merostwa stoi para młodych ludzi. On, przystojny mężczyzna z głowa pokrytą bujną czupryną kruczoczarnych włosów, obejmuje swoją partnerkę za ramię, lekko odchyla ją w tył i obdarza namiętnym pocałunkiem. Obok stoi mężczyzna trzymając w ręce swoją niezastąpioną Leicę. Podnosi ją do oczu i naciska spust migawki. Powstaje jedno z bardziej rozpoznawalnych zdjęć w historii fotografii. Fotograf, który uwiecznił tą scenę, nazywał się Robert Doisneau i jest razem z Henri Cartier-Bressonem uznawany na jednego z pionierów fotografii reporterskiej.

Ten legendarny fotograf węgierskiego pochodzenia, uważany za najlepszego fotoreportera wojennego XX wieku, władał siedmioma językami, ale żadnym bardzo dobrze. Nie musiał. Przez najkrwawsze dwudziestolecie ubiegłego wieku aparat fotograficzny Capy mówił za niego. “Jeśli zdjęcie nie jest wystarczająco dobre znaczy, że nie byłeś wystarczająco blisko” – brzmiała jego maksyma.

Ansel Adams umiejętnie łączył dwie pasje i namiętności: przyrodę, jej piękno, wdzięk, dzikość i fotografię, niedocenianą w początkach jego twórczości, nieuznawaną za sztukę, niedocenianą też jako skuteczny oręż w promowaniu idei i wartości, kształtowaniu społeczeństwa, wpływaniu na decydentów, przyciąganiu zwolenników. Adams skutecznie z tego oręża korzystał do promowania i walki o ochronę natury w jej nienaruszonej postaci przed szkodliwymi skutkami rozwoju cywilizacji.

Był wizjonerem fotografii krajobrazowej i przyrodniczej. Mówiło się o nim, że jest uzależniony od natury. Był jej pasjonatem i obrońcą. Symbol amerykańskiego Zachodu, w szczególności Parku Narodowego Yosemite. Jego wyraziste, uderzające ostrością szczegółów i malowniczością czarno-białe zdjęcia dzikiej przyrody stały się inspiracją dla wielu pokoleń fotografów.

Jest uznawany za ojca chrzestnego współczesnej fotografii reporterskiej. Nie wywoływał swoich zdjęć sam, bo uważał, że miejscem fotografa jest ulica, nie ciemnia. Nie używał lampy błyskowej – uznawał tylko naturalne dla danej sytuacji światło. Jego rozumienie fotografii ujęte w formułę momentu decydującego zmieniło podejście do robienia zdjęć.