Facebook

Jedna sieć społecznościowa, nieważne, jak zaawansowana by była, nie będzie służyć do wszystkiego - do prywatnych kontaktów z rodziną, znajomymi, klasą, współpracownikami, szefami, a na dodatek jeszcze nie posłuży jako odstawa do znalezienia sobie randki oraz nowej posady. To nie zadziała. Nawet Facebook nie jest takim omnibusem i raczej nie będzie.

Jednego Facebookowi nie można zarzucić: ciągle szuka sposobów, aby dotrzeć do nowych użytkowników. Niedawno wspominałem o nowości w mobilnym komunikatorze, jaką było wprowadzenie obsługi wiadomości SMS. Dzisiaj Facebook zapowiedział, że do korzystania z jego programu nie będzie już potrzebne konto na portalu, a wystarczy sam numer telefonu. Nie jestem jednak taki pewien, czy ten ruch wykończy SMS-y.

Dostaję kolejne powiadomienie. “Ktoś chce dodać cię do znajomych na Foursquare” - wyświetla się na pasku powiadomień. Rozwijam, klikam “Accept”, wywalam powiadomienie. W ten sposób dodaję kolejnych znajomych, serwis notuje aktywności, a ja z niego i tak nie korzystam.

Zaledwie dwa tygodnie temu Ewa pisała o przyspieszeniu prac nad wprowadzeniem przez Facebooka funkcji Photo Sync, a już dostępna jest ona na smartfonach z systemem Android oraz iOS. Co ciekawe, przynajmniej w przypadku Androida, aby z niej skorzystać nie trzeba nawet aktualizować mobilnej aplikacji. Program powinien poinformować użytkownika o nowej funkcji automatycznie.

W ciągu miesiąca mieszkaniec USA średnio spędza na Facebooku 6,75 godziny. Wynik dotyczący użytkowników tego portalu deklasuje kolejnego Tumblra i Pinteresta, których użytkownicy spędzają na nich po 1,5 godziny. Twitter zajmuje tylko 21 minut miesięcznie, Linkedin 17, a Google+ tylko 3 minuty. Wzrost ilości czasu spędzanego w sieciach społecznościowych nie wynika ostatnimi czasy ze wzrostu ich atrakcyjności, a w przypadku Facebooka jestem skłonny stwierdzić, że jest wynikiem tego, że Facebook zamienił się w jeden wielki internetowy śmietnik.

Co zrobić by codzienność nie stała się przewidywalna i nudna? Jak uniknąć jesiennej chandry? Na te wszystkie dolegliwości odpowiedź znalazło trzech Francuzów tworząc swój startup, a w zasadzie grę Onefeat. W prosty sposób wprowadzają w życie elementy grywalizacji, czyniąc tym samym skutecznie nasze codzienne życie ciekawszym, mobilizując nas do zrobienia ciekawszych rzeczy niż bierne przeglądanie zasobów internetu.

Każdego dnia używając sprzętów firmy A czy B, jeżdżąc samochodem takiej, a nie innej marki dajemy wyraz co do swoich upodobań, możliwości, ale także reklamujemy produkty danej marki. Belgijski startup Famest postanowił podążyć tym tropem i zaproponować wszystkim chętnym zarabianie na dzieleniu się w internecie informacjami, jakich firm ubrania mamy na sobie na zdjęciach umieszczanych w sieciach społecznościowych. Niecodzienny pomysł, który mam nadzieję się nie przyjmie.

Zawsze powtarzałem moim redakcyjnym kolegom, że zabawne miejsce ten Twitter. Fakt, że jest najbardziej publicznym z mediów społecznościowych, nawet mimo jego znikomej siły rażenia w Polsce, prowadzi do wielu absurdalnych sytuacji. A to ktoś obnaża romanse swojego męża, a to ktoś przekreśla swoją polityczną karierę zdaniem, którego nie zdążył "przemyśleć" sztab bardziej rozgarniętych PR-owców. Aż wreszcie - to miejsce  kontaktu z fanami, czytelnikami, wyborcami, walki o rzędy dusz na szczeblu korporacji i o idee. Raz za razem obnaża się przy tym lekceważący sposób w jaki - wydawałoby się - duże korporacje traktują media społecznościowe. 

Tak zwanych trolli w sieci nie brakuje. Determinuje to jej charakter, gdzie wciąż można zachować większą dozę anonimowości niż w przypadku uprzykrzania życia innym w „realnym” świecie. Czasami efekty ich działalności są mało spektakularne, innym razem bardziej i do tej drugiej kategorii zdecydowanie można zaliczyć akcję, której ofiarą padły pewne australijskie linie lotnicze.

“Privacy is the right to be left alone” - nasuwa mi się to często, gdy poruszam się po Internecie. W erze social media tego “left alone” jest coraz mniej, a guru Sieci wciąż wierzą, że społecznościowe będzie dosłownie wszystko, a Facebook to dopiero początek rewolucji. Z drugiej strony stoją osoby, które świadomie wybierają społecznościowy niebyt, albo starają się ograniczyć go do minimum.

Wszyscy wiemy, że Apple to dziś największa pod względem kapitalizacji firma świata. Wiemy też, że pod względem przychodów sam biznes iPhone'a jest dziś większy niż całościowe przychody Microsoftu, co dobrze sygnalizuje jaką wielką potęgą ekonomiczną jest dziś Apple. Jednak poniższy wykres naocznie udowadnia jeszcze jeden fenomen - Apple to niesamowicie zyskowna firma.

W 2009 roku Facebook wprowadził system, który jak to zwykle bywa wywołał przez chwilę entuzjazm, a potem przepadł gdzieś zapomniany, odkopywany tylko przez najbardziej zaangażowanych użytkowników. Chodzi o system głosowania za lub przeciw zmianom, czyli taką małą facebookową namiastkę demokracji, którą zawiedliśmy.

Pomysł wprowadzenia postów sponsorowanych dla zwykłych użytkowników od samego początku wydawał mi się chybiony. Ale Facebook jest darmowy, i skądś musi czerpać pieniądze na obsługę miliarda użytkowników i jeszcze przy tym zarobić. Na standardowe formy reklamowe użytkownicy szybko się uodparniają. Nie wiem jednak, czy ostatni pomysł monetaryzacji serwisu jest w pełni fair, ale muszę przyznać że nowa reklama Allegro jest faktycznie niestandardowa.

Sporo się ostatnio komentuje zmiany w algorytmie edgerank Facebooka, który decyduje o tym do jak wielu z obserwujących/subskrybujących trafi opublikowana w serwisie informacja. Komentarze są utrzymane głównie w negatywnym tonie - że niedobry Facebook, bo każdemu zmniejsza zasięgi. Otóż okazuje się, że nie każdemu. Zmniejsza głównie dużym i zdaje się, że robi to z premedytacją. By zarobić.

Uwielbiam książeczki z cyklu “dla opornych” lub “dla bystrzaków”. Zwykle są to proste poradniki, które mają na celu przybliżyć nieawansowanym użytkownikom jakąś problematykę. Bardzo często okazuje się jednak, że poradniki te nie tylko wprowadzają nowicjuszy do świata omawianego tematu, ale skrywają kilka smaczków, które mogą przydać się również starym wyjadaczom. Myślicie, że umiecie obsługiwać Facebooka?

W internecie co i rusz napotykam się na kolejne klony webowych usług. Najczęstsze są chyba programy typu to-do, ale dużo jest też stron oferujących wirtualne wizytówki w sieci. Moim osobistym faworytem jest znany na całym świecie about.me, ale dziś testowałem podobną usługę tego typu. Mowa o dooID.me, które robi wyjątkowe dobre wrażenie na tle konkurencji. Pozostaje pytaniem, czy wyróżnia się czymś innym niż ładnym wyglądem.

Jeszcze jakiś czas temu Instagram kojarzył się wyłącznie ze światem mobilnym i to w dodatku tym należącym do Apple. Aplikacja dostępna tylko na iOS, brak strony internetowej - skojarzenia nie mogły być inne. Jednak wszystko się pozmieniało, obecnie Instagram dostępny jest na Androidzie, rozwija się prężnie również w wersja www, kolejnymi krokami zbliżając się do miana „rasowego” serwisu społecznościowego.

Wracamy do korzeni. Internetowi giganci obok tworzenia nowych technologii i wdrażania ich w życie, wracają do epoki internetowego kamienia łupanego. Efekt? Już nie tylko na Facebooku możemy zobaczyć profile dla marek i firm. Najpierw był Twitter, który jeszcze w grudniu zeszłego roku zaprezentował swoją wersję profili firmowych.

Założony w 1999 roku Myspace w końcu poszedł po rozum do głowy i zamierza powrócić do swoich korzeni. Jak wynika ze slajdów prezentacji, jakie wczoraj ujawnił Business Insider wynika, że w drugim kwartale 2013 roku serwis uruchomi „mobilny model subskrypcji”, którym chce powalczyć m.in. z Pandorą i Spofity. Chciałoby się powiedzieć „wreszcie”.

Google na swoim portalu społecznościowym ostrzega przed Międzynarodowym Związkiem Telekomunikacyjnym. Sugeruje w nim, że wolność internautów jest zagrożona i odsyła na swoją stronę pełną materiałów skierowanych przeciwko cenzurze sieci. To przejaw wybitnej hipokryzji, czy może powrót do filozofii don’t be evil?