ESA

Polska nauka podbija komos. Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) podpisała właśnie siedem umów z polskimi instytucjami i firmami, powierzając im realizację eksperymentów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). To nie lada wyzwanie, ale i ogromna szansa na przełomowe odkrycia, które mogą zmienić przyszłość kosmicznych ekspedycji, a nawet medycyny.

Czerwona Planeta słynie z wielu tajemnic i niesamowitych zjawisk, a jednym z nich są z pewnością marsjańskie „pająki”. Te mroczne twory, choć brzmią złowieszczo, nie mają nic wspólnego z owadami. Nazwa wzięła się od ich charakterystycznego wyglądu – ciemnych plam rozchodzących się niczym ramiona pająka po powierzchni planety.

Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS) – niczym gigantyczny kosmiczny dom krążący wokół Ziemi – od lat gości astronautów z różnych zakątków globu. W 2024 r. do tego zacnego grona miał dołączyć Sławosz Uznański, drugi w historii Polak, odbywając tym samym misję kosmiczną, która elektryzuje cały kraj. Niestety, plany te uległy przesunięciu. Ale bez obaw. Lot nie jest odwołany, a jedynie opóźniony.

Astronomowie donoszą o niezwykłym odkryciu – w naszej galaktyce czai się najcięższa gwiazdowa czarna dziura odkryta do tej pory w Drodze Mlecznej. Potężny pochłaniacz materii, o masie 33 razy większej od Słońca, skrywa się w układzie podwójnym z gwiazdą i rzuca nowe światło na ewolucję czarnych dziur.

Europejska Agencja Kosmiczna postanowiła sama zrobić sobie całkowite zaćmienie Słońce. I to nie takie trwające cztery minuty, ale godziny. Agencja użyje do tego dwóch sond kosmicznych.

Miliony oczu zwróciły się ku niebu, by być świadkiem jednego z najbardziej spektakularnych widowisk natury – całkowitego zaćmienia Słońca. To zjawisko, które zdarza się raz na wiele lat, tym razem zgromadziło tłumy entuzjastów astronomii, podróżników i ciekawskich obserwatorów w Ameryce Północnej. Tylko nieliczni mieli okazję podziwiać potęgę natury z perspektywy orbity. Dzięki technologii i my możemy zobaczyć, jak wygląda zaćmienie Słońca z kosmosu.

Należąca do ESA sonda Mars Express okrążyła niedawno Marsa po raz 25 000. Orbiter uchwycił z tej okazji spektakularny widok Czerwonej Planety.

Projekt skoczka księżycowego polskiej firmy Astronika może zrewolucjonizować sposób, w jaki badamy inne ciała niebieskie.

Paleta ze starymi bateriami wielkości samochodu terenowego wejdzie w atmosferę ziemską w piątek. Władze twierdzą, że obiekt jest ściśle monitorowany i nie stanowi zagrożenia, ale potencjalnym miejscem lądowania jest spory fragment Polski.

W tym tygodniu będziemy świadkami niecodziennego zjawiska na niebie. Europejski satelita ERS-2, który przez ponad 15 lat obserwował naszą planetę z kosmosu, zakończy swoją misję w spektakularny sposób. Satelita ma się bowiem rozpaść w atmosferze Ziemi i spłonąć w ogniu. Czy to oznacza, że jesteśmy zagrożeni przez spadające szczątki?

Kosmos to nie tylko nieskończona przestrzeń, ale także niezwykłe wyzwanie dla ludzkiego umysłu zamkniętego w ciasnych przestrzeniach. Czy architektura stacji kosmicznej ma znaczenie dla samopoczucia astronautów? Na to pytanie postanowił odpowiedzieć szwedzki astronauta Marcus Wandt, który wziął udział w badaniu przeprowadzonym przy użyciu polskiego urządzenia monitorującego pracę mózgu.

Pierwsza w swoim rodzaju para europejskich statków kosmicznych będzie generować własne zaćmienia Słońca w przestrzeni kosmicznej. Dzięki temu będziemy mogli badać naszą gwiazdę w zupełnie nowy sposób.

Czy na Marsie kiedykolwiek istniało życie? To pytanie nurtuje naukowców od dawna. Teraz mają nowy powód do optymizmu. Radar pokładowy łazika Perseverance potwierdził, że w kraterze Jezero, utworzonym przez starożytny uderzenie meteorytu na północ od równika Marsa, znajdowało się kiedyś ogromne jezioro i delta rzeki.

Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) oraz hiszpańska firma IENAI Space działająca w sektorze obronności i badań kosmosu przedstawiły projekt nowego napędu dla satelitów. Jest oparty na innowacyjnej technologii „elektro-rozprysku”. Pierwszy prototyp w pełni skalowalnego napędu ma być gotowy w 2025 r.

Czerwony sprite został sfotografowany przez astronautów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). To nie napój gazowany ani postać z gry komputerowej, ale rzadkie i tajemnicze zjawisko atmosferyczne, które można zaobserwować tylko w nocy, wysoko nad chmurami burzowymi.

Księżyc to nie tylko piękny widok na nocnym niebie, ale także potencjalne źródło cennych surowców, takich jak woda, hel-3 czy metale rzadkie. Aby lepiej poznać bogactwo naszego naturalnego satelity, Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) zamierza wysłać na jego orbitę specjalnego satelitę, który będzie dokładnie skanował jego powierzchnię. Do realizacji tego ambitnego projektu ESA wybrała polską firmę Creotech Instruments, która ma duże doświadczenie w budowie systemów satelitarnych.

Najnowsze zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba pokazuje część gęstego centrum naszej galaktyki z niespotykaną dotąd szczegółowością, w tym nigdy wcześniej niewidziane obiekty, które astronomowie muszą dopiero wyjaśnić. 

Spacer kosmiczny to nie lada wyzwanie dla astronautów. Nie tylko muszą wykonać skomplikowane zadania w nieważkości, ale także uważać, żeby niczego nie zgubić. Niestety, czasem zdarzają się wpadki, które mogą mieć nieoczekiwane konsekwencje. Tak było w przypadku dwóch astronautek z NASA, które podczas spaceru kosmicznego na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) niechcący wypuściły z ręki torbę z narzędziami. Teraz torba ta krąży wokół Ziemi i można ją dostrzec z powierzchni naszej planety.

Ziemia jest stale bombardowana przez małe obiekty z kosmosu, takie jak pył, meteory czy drobne planetoidy. Większość z nich spala się w atmosferze lub nie stanowi zagrożenia dla naszej planety. Jednak czasami pojawiają się większe i bardziej niepokojące kawałki skał, które mają szansę uderzyć w Ziemię lub przelecieć obok niej w niebezpiecznie małej odległości. NASA i ESA śledzą pięć takich planetoid, które jeszcze w tym roku zbliżą się do naszej planety na mniej niż 10 razy odległość Ziemia-Księżyc (ok. 3,8 mln km).

Odległa, częściowo zacieniona Ziemia widziana z odległości 6000 km. To niezwykłe zdjęcie zrobiono za pomocą zminiaturyzowanego aparatu w ramach maleńkiego eksperymentu technologicznego przeprowadzonego na pokładzie satelity wielkości pudełka po butach.