atmosfera ziemi

Dlaczego niebo jest niebieskie w dzień? To proste pytanie nie dawało ludziom spokoju przez wieki. Jednak dopiero postęp nauki pozwolił nam na poznanie tej zagadki.

O kosmicznych śmieciach mówi się coraz głośniej. Okazuje się, że problemem nie są jedynie obiekty, z którymi mogą się zderzyć satelity czy inne pojazdy kosmiczne. Loty w kosmos ingerują znacznie bardziej i nie wiadomo, jaki będzie miało to wpływ.

Rząd Stanów Zjednoczonych dopuszcza możliwość badań nad blokowaniem światła słonecznego w celu walki z globalnym ociepleniem. Odbijanie docierającego do nas światła słonecznego z dala od naszej planety zaczyna być ostrożnie traktowane jako potencjalnie skuteczna odpowiedź na zmiany klimatu.

Uchwycenie ulotnego zjawiska na zdjęciu bardzo rzadko się udaje. Wie o tym każdy, kto podczas burzy z piorunami spróbuje telefonem uwiecznić jakieś spektakularne wyładowanie. Czasami jednak przypadkiem, udaje się złapać na zdjęciu coś nietypowego. A jeżeli zdjęcie wykonane jest z przestrzeni kosmicznej, to efekt może być wprost zachwycający.

Przez całe dziesięciolecia konflikt jądrowy wydawał się opcją całkowicie nierealistyczną. W 2022 roku Rosja postanowiła zaburzyć ten porządek. Naukowcy postanowili sprawdzić czym grozi spełnienie tych gróźb. Nie będzie kolorowo.

Jeden z naszych redaktorów sfotografował wczoraj wyjątkowo fajne halo wokół Słońca. Choć nie jest to jakieś szczególne zjawisko, to jednak za każdym razem, kiedy bez ostrzeżenia dostrzeżemy coś takiego na niebie, natychmiast pojawia się pytanie: skąd to się wzięło. Wyjaśnijmy zatem.

Pięćdziesiąt trzy lata temu astronauci z misji Apollo 11 stanęli na powierzchni Księżyca, na orbicie okołoziemskiej krążą tysiące satelitów, od ponad czterdziestu lat na orbicie okołoziemskiej krążą załogowe stacje kosmiczne. Trudno zatem uwierzyć, że jest jeszcze jakaś warstwa atmosfery, o której zasadniczo nic nie wiemy. Tak jednak jest i dwie agencje kosmiczne mają właśnie plan, aby to zmienić.

Chcemy badać skład atmosfer planet pozasłonecznych. Wydaje nam się, że całkiem dobrze znamy atmosfery znacznie bliższych nam planet Układu Słonecznego. Wtem, okazuje się, że nie znamy składu chemicznego nawet atmosfery Ziemi. Naukowcy właśnie dostrzegli zupełnie nowy związek chemiczny w górnych warstwach atmosfery Ziemi.

Do słownika meteorologicznego zawitało niedawno zupełnie nowe określenie. Choć samo opisywane przez nie zjawisko było obserwowane już wcześniej, to jak dotąd nie miało swojej osobnej nazwy. Poznajcie jeziora atmosferyczne.

Na przestrzeni ostatnich czterdziestu lat naukowcy regularnie badali budowę ziemskiej atmosfery za pomocą balonów meteorologicznych. Także i one wyraźnie wskazują zachodzące obecnie zmiany klimatu.

Jeżeli w stronę Księżyca zmierza meteoroid, to całym impetem uderza w jego powierzchnię. Nic go nie zatrzymuje, nic go nie spowalnia do momentu uderzenia w powierzchnię Księżyca. Pod tym względem jest to dość niebezpieczne miejsce. Na Ziemi mamy jednak trochę lepiej - atmosfera ziemska stanowi fantastyczną obronę.

Niemalże co tydzień na orbitę okołoziemską trafiają nowe satelity, które stopniowo budują całe megakonstelacje satelitów. Z czasem będą one w stanie dostarczać internet na całej powierzchni Ziemi. Budowa megakonstelacji od samego początki budzi wątpliwości, ale teraz pojawił się jeszcze jeden argument przeciwko nim.

Liczba satelitów dostarczanych z Ziemi na orbitę rośnie bardzo szybko, liczba kosmicznych śmieci jest już alarmująca, skutecznych systemów sprzątania orbity jak na razie nie ma. Problem jest zatem poważny.

Najnowsze dane satelitarne nie pozostawiają żadnych wątpliwości - środkowa warstwa atmosfery Ziemi stopniowo się kurczy. Rosnąca ilość dwutlenku węgla oraz innych gazów cieplarnianych stopniowo ochładzają i kurczą stratosferę i mezosferę.

Krążąca wokół Marsa sonda MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN) odkryła „warstwy” i „luki” w elektrycznie naładowanej, górnej części atmosfery (tzw. jonosferze) Marsa. Zjawisko to występuje bardzo powszechnie na Ziemi i odpowiada za nieprzewidywalne zakłócenia w komunikacji radiowej. Niemniej, póki co nie udało nam się ich w pełni zrozumieć, bowiem powstają one na wysokościach, na których niezwykle trudno cokolwiek badać.