Singapur

Kilka tygodni temu podpory nie wytrzymały. Tunel zawalił się grzebiąc pod ziemią czwórkę przyjaciół twoich nowych towarzyszy. Wcześniej odeszła trójka – kopali nowe przejście i trafili na żyłę wodną. Nie starczyło im powietrza aby na kolanach przedzierać się przez setki metrów korytarzy – do wyjścia. Ilu zginęło od wybuchów metanu? Nawet nie są już w stanie spamiętać.

Czy opłacało się porzucić swobody obywatelskie w imię budowania najnowocześniejszej w Azji nacji? Jak Polska może skorzystać z singapurskich wzorców i co oprócz jabłek możemy sprzedawać na tej niewielkiej wyspie. Zapraszam do przeczytania wywiadu z Zenonem Kosyniakiem-Kamyszem, Ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej w Singapurze.

Vegas – światowa stolica hazardu, powstało pośrodku pustyni, gdy żaden inny biznes nie chciał tam wypalić. Singapur dla odmiany ma już ugruntowaną pozycję, zapewniającą swoim obywatelom wysoki standard życia. Dodatkowo Singapurczycy znani są z paranoidalnej awersji do ryzyka, która skutkuje w stosunkowo małym zagęszczeniu startupów – „po co ryzykować skoro można mieć ciepłą posadkę w korporacji?”. Kto więc miałby w tych kasynach grać?

W sierpniu zapytałem na polskim forum singapurskich expatów na Facebooku, gdzie najlepiej rozglądać się za laptopem. Odpowiedzi generalnie ograniczały się do stwierdzenia, że najprościej zamówić przez internet, ale jeśli chciałbym sprzęt z salonu producenta, to sklepów też ci dostatek.

Jak większość krajów, jakie brały udział w II wojnie światowej, tak i Singapur odczuł po jej zakończeniu ogromny skok wskaźnika przyrostu naturalnego. Stopa urodzeń pozostawała na stabilnym, wysokim poziomie, spadła natomiast drastycznie stopa zgonów. Populacja rosła w szybkim tempie także dzięki wzmożonej imigracji z okolicznych krajów Azji.

Z Jana Pawła II i Lecha Wałęsy – takie odpowiedzi padają wśród starszych mieszkańców Azji Południowo-Wschodniej.

Choć to z pozoru irracjonalne to naprawdę ma szansę zadziałać. Kiedy trójka 20-letnich singapurskich studentów wybrała się do baru, jeden z ich kolegów zaproponował, aby wszyscy położyli smartfony w jednym miejscu i oddali się rozmowie. Wtedy nad głowami Liberna Lina, Fangi Lingqingi and Lestera Yapa zapaliły się kreskówkowe żarówki.

Dempsey Hill to luksusowa dzielnica. Taka, w której wielkie korporacje znudzone przyjęciami na dachach najwyższych wieżowców i w „nieskończonych basenach” urządzają swoje firmowe przyjęcia z dala od miejskiego zgiełku. W dzień spokojna, leniwa, ożywająca dopiero po południu truchtaniem krzątających się w kuchniach restauratorów. Pełna szybkich motocykli i luksusowych samochodów, których parne wnętrza cierpią na brak należytej ochrony przed prażącym Słońcem.

Nawet kiedy zaraz obok jest impreza, uniwersytecka biblioteka nie narzeka na nadmiar wolnych miejsc.