Nauka

Rzadko się zdarza, że do Układu Słonecznego wpadają obiekty, które powstały w otoczeniu innych gwiazd, a następnie pokonały całe lata świetlne, aby w końcu dotrzeć na nasze kosmiczne podwórko. A przynajmniej rzadko nam się zdarza je zauważyć. Tak jednak prawdopodobnie jest w tym przypadku.

Podczas gdy świat z zaciekawieniem patrzy na chińską odpowiedź na ChatGPT, nad Bałtykiem powstaje polski odpowiednik popularnego chatbota. Jak deklaruje Bartosz Baziński, idealny polski chatbot powstanie jeszcze w tym roku, a w przetwarzaniu języka polskiego nie będzie miał sobie równych.

O takich zdarzeniach zbyt często się nie słyszy. Tym razem jednak jakimś cudem doszło do niemożliwego. W trakcie transportu z Newman do Perth w Australii zgubił się niewielki walec zawierający pierwiastek promieniotwórczy cez-137. Teraz trzeba go znaleźć, bowiem stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia osób, które znajdą się w jego otoczeniu. Problem w tym, że jest to prawdziwe szukanie igły w stogu siana.

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba miał dostarczyć nam zupełnie nowej wiedzy na ten odległego i wczesnego wszechświata. Jak widać obietnicę tę wziął sobie do serca i stara się ją wypełnić w możliwie najszerszym zakresie. Teraz na przykład odkrył najzimniejszy dotąd lód w całym znanym wszechświecie.

To była jedna z najbardziej zadziwiających katastrof lotniczych w historii. W samolocie otworzyły się drzwi do luku bagażowego, a w wyniku gwałtownej dekompresji z maszyny wyssanych zostało dziewięciu pasażerów. Przyczyn katastrofy nigdy by nie wyjaśniony, gdyby nie upór rodziców jednej z ofiar.

W takich już czasach żyjemy, że nie sposób się obrócić, aby nie trafić na kolejne przykłady fascynująco szybkiego rozwoju robotów i sztucznej inteligencji. Może się wydawać, że od strony intelektualnej zagrażają nam rozległe modele językowe, takie jak ChatGPT, a od strony fizycznej wszelakie robopsy czy sprawniejsze od przeciętnego człowieka roboty humanoidalne takie jak Atlas.

Co trzeba zrobić, aby uciec zza więziennych krat, kiedy nasza postura nie pozwala się między nimi przecisnąć? Wystarczy na chwilę się stopić, wylać się na zewnątrz, a następnie powrócić do poprzedniego kształtu. Problem rozwiązany. Nie jest to przesadnie nowy pomysł. Wszak tak zachowywał przysłany z 2029 do 1995 roku terminator T-1000 grany przez Roberta Patricka w filmie Terminator 2: Dzień Sądu. No, tylko to był film, a my przecież mówimy o rzeczywistości.

Kiedy w bezchmurną noc spoglądamy w niebo, widzimy na nim setki gwiazd, pojedyncze planety, przelatujące nad nami samoloty i od czasu do czasu jakieś pojedyncze satelity. Wydawać by się zatem mogło, że miejsca na orbicie jest jeszcze mnóstwo. Pozory jednak mogą mylić. Od lat bardzo szybko rośnie zarówno liczba satelitów krążących wokół naszej planety, jak i liczba śmieci kosmicznych. Te drugie stanowią coraz poważniejszy problem.

Przez ponad półtora roku łazik marsjański Perseverance zbierał na dnie krateru Jezero próbki regolitu i skał marsjańskich, które za kilka lat zostaną zapakowane w niewielką rakietę i wysłane z Marsa w kierunku Ziemi. Zanim jednak do tego dojdzie, inżynierowie muszą stworzyć specjalny lądownik, który wyląduje w pobliżu łazika, odbierze od niego próbki, zapakuje do rakiety i wystrzeli w stronę Ziemi. Teraz mamy okazję zobaczyć, jak będzie wyglądał jeden z ostatnich elementów tego procesu.

Kiedy obsługa lotniska Kahului na wyspie Maui zobaczyła, jak wygląda podchodzący do lądowania samolot, założyli, że nie przetrwa on próby lądowania. Struktura kadłuba była tak poważnie uszkodzona, że zdumiewające było to, że samolot nie rozleciał się w powietrzu.

Załogowe loty na Marsa to zdecydowanie najważniejszy motyw w postrzeganiu eksploracji przestrzeni kosmicznej przez opinię publiczną. Zważając na to, że od lat miliardy dolarów wydawane są na zrealizowanie tej wizji, trzeba założyć, że prędzej czy później jakaś grupa śmiałków faktycznie stanie na rdzawym regolicie Czerwonej Planety. Po dolocie na Marsa nie będzie można od razu wystartować w podróż powrotną, trzeba założyć, że marsonauci będą potrzebowali do przetrwania zarówno habitatów, zapasów żywności, jak i energii elektrycznej.

Czasami jest tak, że przeglądając zdjęcia wykonane przez sondy kosmiczne lub przez roboty jeżdżące po powierzchni Księżyca czy Marsa człowiek dostrzega kształt, który na pierwszy rzut oka nie pasuje do pozostałych elementów na zdjęciu. Wtedy to do pracy wkracza mózg, który stara się zrozumieć, co widzi i doszukuje się cech, które pozwoliłyby mu zidentyfikować to, na co patrzy.

27 stycznia rusza nabór wniosków do II konkursu Programu NEON, który łączy w sobie elementy transformacji zielonej oraz cyfrowej. W konkursie skierowanym do przedsiębiorców i naukowców można wygrać 8 mln złotych na dalsze finansowanie projektów.

Czym ludzie polecą na Marsa? Większość ludzi interesująca się eksploracją przestrzeni kosmicznej odruchowo odpowie: Starshipem. Marketing SpaceX i Elona Muska na dobre już zagościł w sektorze i choć Starship jak na razie oderwał się jedynie na 12 km od powierzchni Ziemi w umysłach wielu jest już sprawdzoną i tanią w użytkowaniu taksówką wożącą ludzi po całym Układzie Słonecznym. Czy jednak nie istnieją inne projekty i inne pomysły niż Starship?

W 1947 roku naukowcy z Uniwersytetu w Chicago uruchomili specjalny zegar, który miał ludzkości wskazywać jak blisko znajduje się prawdziwej zagłady. Twórcami pomysłu byli naukowcy zajmujący się energią atomową, bo i to zagrożenie wówczas wydawało się najniebezpieczniejszym dla całej ludzkości.

Lata oczekiwania już wkrótce dobiegną końca. Już w drugiej połowie kwietnia w podróż w zewnętrzne rejony Układu Słonecznego wyruszy europejska sonda kosmiczna JUICE. Jak będzie wyglądała jej podróż i co będzie badała? O tym przeczytacie poniżej.

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, który na początku 2022 roku po ponad dekadzie opóźnień i licznych przekroczeniach budżetu w końcu trafił w przestrzeń kosmiczną i rozpoczął obserwacje, od pierwszego dnia obserwacji nie zmienia tempa odkryć. I to wbrew pozorom dla astronomów jest poważny problem.

Gdyby powstał film sensacyjny o takim incydencie lotniczym, to jego twórcy musieliby się mierzyć z potężną falą krytyki i pytaniami o to, dlaczego wybrali tak nierealistyczny scenariusz. Faktycznie, historia ta nie miała prawa się zdarzyć, a już tym bardziej zakończyć bez jakichkolwiek ofiar w ludziach. I właśnie dlatego się zdarzyła w 1990 roku podczas rutynowego lotu z Birmingham w Wielkiej Brytanii do Malagi w Hiszpanii.

Od dawna trwają spory, czy miasto powinno być miejscem, gdzie ma się kontakt z naturą. Wielu włodarzy przez lata uznawało, że niekoniecznie, budując betonowe place i wycinając drzewa. Polscy studenci zdają sobie sprawę, że miejskie warunki nie sprzyjają obcowaniu z naturą. Dlatego stworzyli specjalny skwer, w którym świat przyrody jest mocniej przyswajalny.

Jeszcze kilka lat temu naukowcy ostrzegali, że czarny scenariusz dla Ziemi będzie oznaczał jej wielkie problemy w 2100. Dzisiejsze prognozy aż tak dramatyczne nie są. Jak w takim razie świadczy to o badaczach, którzy przestrzegają przed katastrofą klimatyczną?