X (Twitter)

Przez długi czas używałem przeglądarki Firefox, którą miałem zainstalowaną zarówno na komputerze jak i na smartfonie. Jednak wraz z wyjściem mobilnego Chrome'a z bety postanowiłem przesiąść się na przeglądarkę od Google'a na wszystkich używanych urządzeniach. Wbrew pozorom taka przeprowadzka była bardzo łatwa, gdyż program sam zaimportował wszystkie moje zakładki i już po chwili czułem się jak u siebie w domu. Sporo czasu poświęciłem jednak na odszukanie ciekawych dodatków, które zwiększyły komfort i wydajność mojej pracy.

Cóż, tak, miałem pewne problemy na Twitterze. Moje konto @asegPL zostało zbanowane, ponoć za spam. Śmieszną rzeczą jest fakt, że rzekomy spam był interakcjami z obserwującymi mnie ludźmi (sic!). Postanowiłem używać drugiego konta, które także po pewnym, niedługim czasie, zostało zbanowane. Szczerze wątpię, by za tak jednym i drugim “blokiem” stał automat. Oczywiście, nie zaprzeczam, piszę dużo. Nie mogę też powiedzieć, że boję się jakoś szczególnie celebrytów, bądź ich podziwiam. Dla mnie to są normalni, zwykli ludzie, co pewnie, przynajmniej niektórych z nich, mocno irytuje (o ile nie użyć dosadniejszych i właściwszych słów). Fakt, że potrafię skrytykować - jak to się mówi w “Internetach” - “zhejtować”, czy nawet wejść w (konstruktywnego, ale jednak) “flejma” jest często solą w ich oczach.

Nowe media oraz urządzenia mobilne zmieniają nasze przyzwyczajenia związane z tymi starymi. Zauważamy to najbardziej w przypadku telewizji, która wciąż ma największą siłę rażenia, jednak przestała być już tylko jednokierunkowym środkiem masowego przekazu. Dzięki sieci i serwisom społecznościowym widzowie komentują to, co się dzieje na ekranie. Drugi ekran staje się ważnym dopełnieniem telewizji. Social TV to ważne zjawisko , generujące dużą aktywność serwisach społecznościowych. Okazuje się, że wiodący w tym Twitter powoli traci swoją przewagę na rzecz wyspecjalizowanych serwisów.

App.net, czy ADN, jak to zwykli już nazywać użytkownicy tego serwisu (AppDotNet), to projekt ideologiczny. Mam słabość do tego typu inicjatyw i nowatorskich sieci społecznościowych i za każdym razem wierzę, że tym razem się uda! W App.net muszę wierzyć, bo wizja, którą roztoczono przede mną jest niesamowita i stoi w wielkiej opozycji do tego, jak traktuje się sieci społecznościowe dzisiaj: jako coraz bardziej zamknięte platformy, w których dzięki powiązaniom społecznościowym można wyświetlać reklamy i monetyzować użytkowników na poziomie bardzo intymnym, niemal ingerującym w kruche, społecznościowe relacje.

W zeszłym tygodniu przez internet przebiegła dosyć elektryzująca wiadomość: MySpace szykuje się do odświeżenia, i chociaż nie wiadomo, kiedy pojawi się jego nowa wersja, to będzie śliczny. Stąd pytanie: Czy MySpace ma jeszcze szanse powalczyć? Poza tym Facebook otworzył biuro w Polsce i mówi się szaleńczo, że Facebook jest nowym MySpace'e, MySpace nowym Twitterem, Twitter nowym Facebookiem, Google+ Google Plusem. Co z tymi społecznościówkami? Dlaczego Facebook musi upaść, a może nie?

Ostatnie zmiany na Twitterze oceniam bardzo pozytywnie. Nowy wygląd strony profilowej jest świeży i nadal bardzo czytelny. Przeprojektowanie strony głównej wpłynęło również na zwiększenie nacisku na zdjęcia i filmy publikowane przez użytkowników. Czy Twitter będzie rzeczywiście lepszym Facebookiem? A może jednak właściciele tego serwisu mikroblogowego celują znacznie wyżej?

Google+ według Vic’a Gundotry ma 400 milionów zarejestrowanych użytkowników, z czego jedna czwarta jest aktywna co najmniej raz w miesiącu. Skoro Google tak lubi skupiać się na liczbach, to postanowiłam porównać ich wielkość i odczarować lub nie Google+.

Twitter chce być lepszym Facebookiem. Dążenia te widoczne są już od dłuższego czasu, a potwierdzają się kolejnymi, z pozoru drobnymi, ale całościowo ważnymi zmianami. Twitter Cards mają być lepszym podglądem linków, możliwość dodawania widżetów w czasie rzeczywistym i obserwowania ze stron lepszym “lubię to”, a widok profilu lepszą osią czasu.

Po powrocie z urlopu przedstawiłem Wam moje spostrzeżenia odnośnie popularności kodów QR poza granicami Polski. Przemierzając hiszpańskie ulice dokonałem również innego spostrzeżenia, mianowicie dotyczyło one popularności i umiejętności wykorzystania mediów społecznościowych przez lokalnych sklepikarzy i usługodawców.

Proste narzędzie do oszukiwania lokalizacji tweetów Please Don't Stalk Me pokazuje, że nie do końca przyzwyczailiśmy się do zmian w sieci. Please Don't Stalk me służy do dołączania danych geolokalizacyjnych do wiadomości wrzucanych na Twittera. Chcesz oszukać szefa odnośnie tego, gdzie jesteś, chcesz zmylić znajomych, albo po prostu nie potrafisz wyłączyć dołączania lokalizacji do tweetów lub zmylić "system"? Please Don't Stalk Me jest dla Ciebie.

Nie wiem, w co celuje Twitter, ale właśnie po raz pierwszy udało mu się mnie poważnie wkurzyć. Jeśli wierzyć MG Sieglerowi z TechCrunch, Twitter podjął decyzję, że nie będzie rozwijał już oficjalnego klienta swojego serwisu na OS X. To ponoć kolejny etap na drodze ku temu, by zmusić użytkowników do korzystania z wersji webowej serwisu. Jeśli rzeczywiście tak się stanie, to z bólem serca, ale przestanę korzystać z Twittera.

Diaspora była onegdaj piękną ideą stworzenia open-source’owego serwisu społecznościowego, który mógłby konkurować z Facebookiem i dać użytkownikom pełną kontrolę nad prywatnością. Wszystko to działo się jeszcze w czasach, gdy nie było Google+, a Facebook był już gigantem, jednak o wiele, wiele mniejszym, niż jest teraz. Teraz Diaspora się już nie liczy. Wczoraj przesłała do dotychczasowych użytkowników informację, że będzie rozwijana przez społeczność - czyli tak naprawdę, że będzie narzędziem dla zapaleńców i że jej żywot się skończył.

Do tej pory Twitter miał raczej świetną prasę, nieco w przeciwieństwie do Facebooka, na którego - pewnie ze względu na niesamowity sukces - lubi się dziś ponarzekać, najlepiej w tonie definitywnym. Twitter, jako ten z nieco mniejszym sukcesem, choć oczywiście wciąż globalnym, raczej jawił się jako społecznościowy serwis bez wad, przyjazny zarówno dla użytkownika, jak i programistów zewnętrznych budujących jego ekosystem. To już jednak przeszłość - Twitter postanowił być zły.

Na Twitterze obserwuje mnie aktualnie 6129 innych kont. Specjalnie nie piszę 'osób' w kontekście tego, co za chwilę chcę napisać. 6,1 tys. to całkiem sporo jak na polskiego Twittera. Szczerze mówiąc nie znam zbyt wielu Polaków z większym licznikiem obserwujących. Niestety - mam złą wiadomość dla siebie i większości z nich - duży odsetek z nich to albo konta fake'owe albo nieaktywne. Przynajmniej jeśli wierzyć narzędziu od StatusPeople.

Lata 90' w sieci wygrało chyba mimo wszystko Yahoo!, pierwsza dekada XXI wieku niekwestionowanie należy do Google'a, zaś Facebook ma spore szanse by "zwyciężyć" drugą. Ten serwis, fenomen, wydarzenie, jako pierwszy na świecie połączył tak gigantyczną bazę osób, odsyłając nieco do lamusa e-mail, komunikatory czy podstawowe funkcje telefonów komórkowych. Na całym świecie korzysta z niego kilkaset milionów osób, jednak wielu internautów nie szczędzi mu także krytyki.

W ciągu tygodnia wiele razy w strumieniach aktualności przewinął mi się tekst z Business Insidera o tym, dlaczego cena akcji Facebooka spada i czego można się spodziewać w przyszłości. Linkowało do niego mnóstwo różnych osób, więc coś jest na rzeczy. Konkluzja tekstu jest taka, że trzeba czekać i jeśli wszystko pójdzie dobrze, to z Facebookiem będzie jak z Amazonem - będzie "rósł" po dziesięciu latach. "Jeśli". Pamiętacie internet sprzed choćby 5 lat, z 2007 roku? Nie? To przypomnę, bo dzięki temu można zobaczyć, jak mówienie o przyszłości nawet kilkuletniej w konktekście internetu jest życzeniowe.

„API Twittera zawiera więcej zasad niż Korea Północna” – te dość ostre w swoim wydźwięku oraz zaskakujące słowa na łamach, nomen omen, Twittera wypowiedział Aaron Levie. Czy zmiany, jakie wprowadza Twitter są na tyle restrykcyjne, że czeka nas niemała rewolucja? Wydaje się, iż tak. Przyczyna jest bardzo prosta – pieniądze.

Płatna alternatywa dla Twittera? Zdaniem ponad 10 tysięcy fundatorów projektu App.net, którzy wpłacili do tej pory 670 tysięcy dolarów to dobry pomysł. Doskonały pomysł przyniósł buntowników gotowych płacić co najmniej 50 dolarów rocznego abonamentu pozwalającego korzystać z projektu i chyba dla nikogo więcej.