Chmura

W sieci pojawiają się coraz mocniejsze przesłanki mówiące o tym, że największe wytwórnie muzyczne planują w najbliższych latach porzucić płyty CD na rzecz cyfrowej, masowej dystrybucji. Ma to ponoć stać się już przed końcem 2012 roku, jeśli nie wcześniej – jak odważna byłaby to decyzja można sobie tylko wyobrazić. Płyty CD mają nie zniknąć całkowicie, ale przekształcić się w towar kolekcjonerski i wydania specjalne. Wszyscy wiedzieliśmy od dawna, że ten czas nadchodzi, jednak czy to już, za chwilę? To ma nawet sens, bo lepiej zacząć zmiany teraz, niż w momencie, gdy CD będą przynosiły straty.

Niedawno miałam okazję napisać o Deezerze, francuskiej usłudze streamingowe która w najbliższych tygodniach zostanie uruchomiona w wersji premium w 100 krajach, w tym w Polsce. Fakt ten jest ignorowany a media wolą mówić o uruchomieniu u nas sklepu iTunes. Wprawdzie jest to ważny, bardzo symboliczny krok dla dystrybucji mediów cyfrowych w Polsce, jednak to Deezer przybliży nas do przyszłości, do tej modnej i wygodnej chmury. Bo jak na razie fani nowoczesnych rozwiązań i muzyki mają u nas małe pole manewru.

Dropboxa zna praktycznie każdy, kto chociaż przez chwilę zastanawiał się nad przeniesieniem przynajmniej części swoich plików w „chmurę”. Wiele wskazuje też na to, że jeśli już się na to zdecydowaliśmy, to prawdopodobnie skorzystaliśmy właśnie z rozwiązania oferowanego nam od 2008 roku przez Drew Houstona, którego serwis ogłosił niedawno przekroczenie bariery 45 milionów użytkowników oraz uzyskał kolejne już dofinansowanie, tym razem w wysokości 250 mln dolarów. Sam portal jest obecnie wyceniany na ponad 4 mld dolarów, ale niektórzy zdają się zadawać pytanie „jak długo to jeszcze potrwa” i bardzo możliwe, że w swoich czarnych proroctwach nie są zupełnie pozbawieni racji.

Dziś startuje pierwsza chmura dla mas. Dość ograniczonego sprzętowo, bo tylko dla posiadaczy urządzeń Apple, ale na świecie jest to ponad 100 milionów użytkowników iPhone, z których całkiem spora grupa posiada pełny ekosystem urządzeń.

„Era post-PC” jest hasłem praktycznie doskonałym. Jest dumne i wzniosłe, krótkie i łatwe do zapamiętania oraz powtarzania. Jest także zapowiedzią nadejścia nowego – zawsze lepszego oraz (co logiczne) idącej wraz z nim ogromnej zmiany. Ciężko jednak zgodzić się całkowicie z jej niejasnymi założeniami, a nawet jeśli już przyjmiemy, że komputery osobiste w formie, w jakiej rozpatrywaliśmy je do tej pory faktycznie odchodzą do lamusa, to będzie to proces na tyle długi, że znajdujemy się zaledwie na jego początku. A jest nim era synchronizacji.

Wraz z rozwojem chmury użytkowników czeka świetlana przyszłość. Ekosystemy, czyli integrowanie wielu usług i poszerzanie portfolio tak, by zaspokajały w jak największym stopniu potrzeby stały się podstawową ścieżką rozwoju usług konsumenckich. Bardzo dobrze, bo to to, czego potrzebują klienci. To co mamy na razie, to tylko zapowiedź przyszłości. Mamy już jednak przedsmak tego, co może być możliwe i lepiej, żeby producenci pośpieszyli się z implementacją synchronizacji między urządzeniami. Tego bowiem chcą użytkownicy – wygodnej pracy.

Ostatnimi czasy poszukiwałam usługi synchronizacji i przechowywania plików w chmurze, które sprawdziłoby się na wszystkich moich używanych na codzień urządzeniach i po prostu działało nie powodując problemów. Może popadłam w paranoję, ale kolejne zmiany regulaminu Dropboksa i konieczność ponownej synchronizacji danych na Linuksie, mimo iż dane te już tam tkwiły synchronizowane Windowsem spowodowały chęć zmiany. Skoro i tak muszę synchronizować drugi raz, to nie musi to być Dropbox. Po sprawdzeniu kilku serwisów okazało się, że naciemniej pod latarnią i przecież używam Ubuntu, które ma usługę synchronizacji – Ubuntu One. W końcu Ubuntu to pierwszy system, który ma chmurę zaimplementowaną systemowo chmurę, dlaczego nie skorzystać? Okazało się, że open-source w wykonaniu Canonicala i Ubuntu to całkiem przyjemna usługa, na dodatek coraz mocniej rozwijana. Świetnie wpisuje się to w agresywne plany zdobywania przez Ubuntu coraz większych części rynku. U1 jest jedną z usług, które mają temu pomóc. Tak samo jak nowe oferty dla biznesu.

Pewnie większość z użytkowników usług Google’a zastanawiała się kiedyś choć raz nad kwestią prywatności. Na pewno też nie umknęło uwadze coraz mocniejsze uzależnienie od usług Google’a, które firma wzmacnia na każdym kroku. Skupienie swojej aktywności w jednym miejscu jest pewnego rodzaju transakcją wiązaną – oddanie części prywatności i niezależności odbywa się w zamian za wygodę i wartość dodaną. Jednak warto zastanowić się, co by było, gdyby… Ostatnia głośna sprawa z zablokowaniem konta Google pewnemu użytkownikowi skłania do takiego zastanowienia się. I do podjęcia kroków, które odkładało się “na później”.

Od kilku dni bawimy się Google Music Beta. Choć usługa nie jest teoretycznie dostępna poza Stanami Zjednoczonymi, to jednak wystarczy zaproszenie i można z niej korzystać bez bawienia się w zmianę IP i tym podobne. Google przedstawił swój serwis muzyczny podczas I/O 2011 i towarzyszące wtedy wrażenie, że Music jest robione naprędce w cieniu konkurentów posiadających własne zasoby muzyczne było prawidłowe. To wciąż beta i dobrze, bo w obecne postaci Google Music jest wybrakowane. Mówiąc kolokwialnym językiem internetowym “Google Music ssie”.

Od kilku dni, dzięki pomocy Dawida Piaskowskiego (m.in. z serwisu BookLikes, o którym pisaliśmy) u ‚samej góry’, mam przyjemność ‚testować’ pełną i nielimitowaną wersję Spotify – hitowego start-upu ze Szwecji oferującego streaming muzyki, czyli prawa do odsłuchu online bez możliwości poboru na dysk i swobodnego dysponowania plikami muzycznymi. I muszę to wyraźnie powiedzieć – to najlepszy serwis muzyczny z jakim kiedykolwiek miałem do czynienia. Co więcej, technologia napędzająca serwis jest tak intuicyjna, że równać może się z nią jedynie… iCloud, który dopiero zadebiutuje. Po prostu magia.

Chmura to leitmotif ostatnich etapów rozwoju Internetu i Web 2.0. Tak naprawdę przeniesienie w nią wszystkiego, wraz z upowszechnieniem tzw. wyszukiwarek semantycznych etc. pozwoli zacząć mówić o zrodzeniu się ery Web 3.0 (do której to pomostem będzie wałkowany na prawo i lewo termin ery post-PC). Na razie jednak ostatnie przejęcie Apple’a pokazuje, że rozwiązania w chmurach mogą być odważniejsze, niż dotychczasowe przechowywanie danych na zewnętrznych serwerach (vide Dropbox) oraz synchronizacja kont (jak choćby w Chrome). Oprócz powyższych bowiem można również przeprowadzać działania biznesowe – takie jak przejęcie. No właśnie: Adobe wykupił firmę EchoSign poprzez podpisanie dokumentów w chmurze.

W przedziwny dla siebie sposób Apple wyjawił przed konferencją co zostanie na niej pokazane. Stąd zaskoczeń jak na lekarstwo. Gdyby nie iCloud – pierwsza kompletna oferta konsumenckiej chmury na rynku, można by powiedzieć, że Apple stracił miano największego innowatora na rynku mobilnym. Nie jest też dobrze z terminami – żadna z nowości nie jest dostępna od razu, co daje do myślenia w kontekście struktury organizacyjnej Apple’a – ta firma ciągle zarządzana jest jak start-up z każdym projektem sterowanym centralnie. W okolicznościach coraz większej konkurencji, Apple zaczyna tracić cenny czas.

Wszystko wskazuje na to, że w następnym tygodniu Steve Jobs pośle do piachu optyczną dystrybucję oprogramowania. Od tego momentu napędy DVD będą znikać z kolejnych komputerów. Nie ma ich już w netbookach i ultrabookach, teraz kolej na zwykłe Macbooki, notebooki i kolejne PC.

Google przygotowuje swoją usługę Google Music. Pojawiły się przecieki nowego odtwarzacza na Androida, który zawiera opcje synchronizacji muzyki w chmurze. Dodatkowo Google kupił firmę PushLife, która stworzyła aplikację pozwalającą na międzyplatformową synchronizację multimediów. W świetle przygotowań Apple’a do uruchomienia zdalnej biblioteki, przyszłość muzyki staje się coraz bardziej skrystalizowana. Jednak na razie wszyscy gracze, przez gigantów typu Amazon po małych deweloperów, rozumieją jedno: chmura w pełnym tego słowa znaczeniu nie ma na razie racji bytu i nie może obyć się bez lokalnych plików, jeśli chce w pełni opanować rynek konsumencki.

Google i Microsoft to firmy, które na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą wiele wspólnego. Obie firmy, które stały się w dzisiejszych czasach ikoną postępu technologicznego działają przecież na zupełnie innych rynkach. Microsoft, producent oprogramowania i hardware. Google, lider usług dostarczanych do klienta za pomocą internetu. W ostatnich latach dwie firmy zaczęły jednak się do siebie zbliżać. Rozwijając swoje produkty jeden zaczął pracować nad pomysłami, które są domeną drugiego i odwrotnie. Coraz częściej jednak dwaj giganci wpływają na swoje wody terytorialne, a to jak wiemy prowadzi wcześniej czy później do konfliktu. Podobne pomysły i cele prowadzą do rywalizacji, które dla nas klientów i końcowych użytkowników najczęściej przynosi pozytywne efekty.

Na długie godziny padł wczoraj najpopularniejszy biznesowy internetowy komunikator Skype. Co najmniej kilkadziesiąt milionów ze 124 mln osób korzystających na co dzień z tego komunikatora nie mogło się zalogować do swojego konta. Ta największa awaria Skype’a od 2007 r. nadszarpnęła jego wizerunek jako wiarygodnego narzędzia dla biznesu.

W AppStore pojawiła się niezwykle ciekawa aplikacja – mSpot Music. Ciekawa o tyle, że przynosi bardzo intrygujący precedens. Jeśli się utrzyma – w co chyba jednak należy wątpić – będzie pierwszą usługą, która przyniesie wielce oczekiwany przez fanów muzyki sposób przechowywania własnej muzyki w chmurze z dostępem przez iPhone’a. Wyprzedzi samego Apple’a, a przy okazji także Google’a, który miał taki pomysł już kilka miesięcy temu. Nie mówiąc już o tym, że i na Spotify nie będzie się już patrzeć tak tęsknym okiem jak dotychczas.

Po prezentacji Chrome OS zewsząd słychać rozentuzjazmowane głosy: system operacyjny od Google to zupełnie nowa jakość oparta na internecie i chmurze, innowacyjny i długo oczekiwany pomysł! Prawda jest jednak taka, że taki rozmach działań Google jest przedwczesny. Rynek nie jest jeszcze przygotowany na totalną chmurę.

Wtorkowa informacja o zamknięciu pod koniec bieżącego roku przez Microsoft platformy blogowej Windows Live Spaces odbiła się szerokim echem w mediach. Wiele osób uznało tę decyzję za przyznanie się firmy do porażki i ukłon w kierunku rozwiązań Open Source. Czy aby na pewno? WordPress to bez wątpienia blogowy gigant, który według oficjalnych informacji dostarcza profesjonalny i zarazem prosty w obsłudze system blogowania dla 26 milionów użytkowników, ale czy Live Spaces był mniejszy i gorszy? Gdzie leży ukryty sens tej decyzji?