Ewa Lalik

 Zamknięte systemy i ekosystemy są wygodne. Posiadając komputer z Windowsem 8, smartfona z Windows Phone 7 i Xboxa będę mogła wygodnie przełączać się między usługami wewnątrz ekosystemu, korzystać z tych samych plików, zacząć grać w coś na konsoli, a dokończyć na smartfonie, czy tablecie. Posiadając OS X łatwo mogę połączyć go z iPadem i iPhone’em, korzystać z iCloud i żyć w wiecznym szczęściu. Mając czytnik Kindle i tablet Kindle Fire mogę jednym kliknięciem kupować wirtualne i fizyczne dobra (Amazon ma nawet szampana) bez zbędnych czynności. Mając konto Google mogę korzystać z hostingu zdjęć, muzyki, filmów; mogę prowadzić bloga, korzystać z serwisu społecznościowego, kopi zapasowych, smartfona, map i przeróżnych innych usług. I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie to, że dostawcom tych usług zaczęło najzwyczajniej w świecie odbijać.

Mam spory problem z Ubuntu. Właściwie to taki przyjemny problem, który nie spędza mi snu z powiek, ale jednak daje o sobie znać w momentach dowiadywania się, co nowego dodano w nakładce Unity w nowych wersjach systemu. Używam Ubuntu 12.04 ALPHA 2, uaktualnianego na bieżąco, łącznie z najnowszą wersją Unity 5.2. Podchodzę do tego z pozycji użytkownika, którego bardziej interesuje funkcjonalność niż to, jak to wszystko działa od strony technicznej. I mam z tego powodu spory dylemat - Unity czy GNOME Shell? Do niedawna wybór był prosty: powiadomienia GNOME Shell biły u mnie każdą funkcję Unity. Teraz, razem ze zmianami, Unity rośnie, i chociaż system powiadomień wciąż nie dorasta to pięt tym z GNOME Shell, to pewne rzeczy stały się po prostu wygodniejsze.

Jeśli NK.pl jest dla Polski B, to Pinterest jest dla internautów B. Albo Ameryki B. Niektórzy mówią, że jest dla gospodyń domowych, inni, że to świetny przykład tego, że potencjał w budowaniu społeczności wokół zainteresowań, a nie znajomych, jest ogromny. Wszyscy mają trochę racji. Pinterest to taki pusty i nie przynoszący praktycznie nic pożeracz czasu, który przyciąga tym, że jest ładny i stosuje nieprzyjemne zagrania, powodujące, że na przykład ja podziękuję mu serdecznie za współpracę.

HTC chce przestać być nudne i w końcu dostrzega, że aby poprawić kiepskie wyniki z ostatnich kwartałów i postrzeganie wśród konsumentów, musi zmienić swoją strategię. W czasach, gdy wszystkie firmy analityczne podają, że sprzedaż smartfonów rośnie, a razem z nią przychody, HTC ma kłopoty. Firma, która dzięki Androidowi i wykorzystaniu odpowiedniego momentu z niszowego producenta stała się jednym z najmocniejszych producentów smartfonów dla mas ma spore problemy.

Przeglądarka Chrome Beta na Androida jest na razie betą z prawdziwego zdarzenia. Na Samsungu Galaxy S, na którym mam okazję ją testować (wymaga Androida 4.0), jej działanie jest co najwyżej średnie. Może to wina telefonu, nieoficjalnego ROMu, bądź też dosyć małych jak na te czasy sprzętowych możliwości mojego smartfonu, jednak Chrome Beta na razie nie zachwyca.

Czytam na kolejnym serwisie plotkę o tym, że Samsung Galaxy SIII miałby mieć 7 milimetrów grubości. Po Motoroli RAZR, po coraz bardziej cienkich, większych, mocniejszych smartfonach, Samsung znów chce wyróżnić się smukłością. Zresztą nie tylko Samsung - większość producentów nowoczesnych smartfonów chwali się, że ich telefon jest najcieńszy. Niektórzy są w stanie nawet stoczyć o to bój przed sądem. To jest przykre. Dlaczego? Bo nie tylko ja pewnie wolałabym, żeby producenci wojowali nie na milimetry, a na dni. Na dni, przez które ich superhipermegawypasiony smartfon potrafi działać bez ładowania. Na co mi cieniutki niczym szesnastokartkowy zeszyt pierwszoklasisty smartfon, skoro cały czas muszę szukać sposobu na doładowywanie go?

Co wyniosłam z debaty o ACTA:

Super Bowl, czyli prestiżowy finał ligii futbolu amerykańskiego, jest zawsze miejscem wyświetlania specjalnie przygotowanych na tę okazję reklam. W zasadzie to wiele osób czeka bardziej na reklamy, niż na samą grę. W tym roku mocno komentowana jest reklama Samsunga z serii “Next Big Thing”, która polega na ironicznym pokazywaniu ludzi czekających w kolejce, w domyśle, na nowego iPhone’a.

Według Barracuda Networks 97% fałszywych kont na Facebooku to konta założone jako kobiety. Dla porówniania na Facebooku tylko 40% prawdziwych użytkowników to kobiety. Jeszcze ciekawiej robi się odnośnie preferencji seksualnych - 6% istniejących kobiet podaje, że jest biseksualne (zainteresowane zarówno kobietami, jak i mężczyznami). Wśród fałszywych, kobiecych kont 58% jest biseksualna. Co to oznacza? W sumie to nic. Dalej będziemy akceptować zaproszenia do znajomych od obcych osób. I przy okazji dawać dostęp do prywatnych danych spambotom i tym podobne.

Premier Donald Tusk powiedział dziś, że podjął definitywną decyzję o zawieszeniu procesu ratyfikacji umowy ACTA i że uznaje argumenty internautów za uzasadnione. Premier powiedział też, że podziela zdanie o tym, że konsultacje w sprawie ACTA były niepełne - (...) konsultacje były niepełne, gdyż rzeczywiście środowiska reprezentujące interesy i punkty widzenia użytkowników internetu nie były właściwie reprezentowane.

The Daily, pierwsza “gazeta na iPada”, pojawiło się rok temu ze sporym hukiem. Projekt Ruperta Murdocha tak, jak mocno ruszył, tak szybko przestał być gorący. Oficjalne dane od samego The Daily mówią, że gazeta ma 100 tysięcy płacących subskrybentów, z czego połowa wykupiła roczny abonament za 39,99 dolara, a reszta płaci za tygodniowy dostęp 99 centów. The Daily jednak niedawno wyszło z ekosystemu Apple’a i pojawiło się na tablety Samsung Galaxy Tab 10.1, a niedługo ma też wkroczyć na smartfony, zarówno iPhone’y i te z Androidem. Te 100 tysięcy płacących osób to sukces? Nie bardzo. Rewolucji w prasie na razie nie widać.

Microsoft podesłał bardzo ciekawą informację prasową. Ciekawą chyba nie tak, jak chciałby Microsoft, ale jednak. Mianowicie podesłano nam (uwaga, będę dużo cytować) linka do informacji o akcji zatrzymania 40 osób przez otwocką policję w sprawie popełnienia przestępstwa gospodarczego, a dokładniej ściągania przy jednoczesnym udostępnianiu plików. Dołączono do tego komentarz Krzysztofa Janiszewskiego, specjalisty Microsoftu do spraw ochrony własności intelektualnej. Nie byłoby w tym nic specjalnego - ot, kolejne info prasowe - gdyby nie fakt, że komentarz do sprawy a sama sprawa rozmijają się jak tylko mogą.

Przemek Pająk napisał, że jedynym realnym zagrożeniem dla Facebooka jest tylko pozycja samego Marka Zuckerberga, a reszta elementów ryzyka ujętych w dokumencie S-1 została wyszczególniona raczej z obowiązku, niż realnych zagrożeń. To nie do końca prawda - Facebook ma się czego bać. Tak, Facebook jest ogromną maszyną, na której konto ma co ósmy człowiek na ziemi. Tak, Facebook wygenerował w 2011 roku 65% więcej przychodów, niż rok wcześniej. To imponujące. Jednak bagatelizowanie zagrożeń na rzecz zachwytów nad tym, że 85% przychodów pochodzi z reklam jest nierozsądne.

CEO YouTube, Salar Kamangar, na konferencji D:Dive Into Media podzielił się długoterminowymi planami i pomysłami odnośnie tego największego serwisu z wideo. Według niego jednym ze sposobów na przywiązanie użytkownika i konkurencję z innymi może być stworzenie tematycznych subskrypcji tak, by użytkownik nie musiał co chwilę decydować co obejrzeć w następnej kolejności, a po prostu oglądał. Dobrze, że Kamangar dodał, że to na razie wstępne plany i że nie da się przewidzieć, co się sprawdzi, dlatego YouTube chce być przygotowane na różne możliwości.

Ticker na Facebooku to panel pokazujący na żywo aktywności. Od samego początku budzi wiele kontrowersji. Niektórzy użytkownicy pokochali go, inni znienawidzili, ponieważ eksponuje znajomym praktycznie każdy klik. Niedługo Ticker dostanie opcję ukrywania, podobno po to, by dać użytkownikowi możliwość dopasowania wyglądu do rozmiaru i rozdzielczości ekranu. Wszystko byłoby ok, gdyby nie to, że Ticker pokazuje doskonale, jak rozwija się Facebook - chaotycznie, na szybko i nieperspektywicznie. Bo użytkownicy mają dostać możliwość chowania Tickera, ale... nie wszyscy nawet go mają. Niektórzy mieli, potem zniknął, niektórzy w ogóle go nie dostali. Cały Facebook.

Neil Young uważa, że dzisiejsze formaty cyfrowej muzyki oferują tylko 5% jakości, którą muzyka oferowała kiedyś - i mówi tu o winylach i tym podobnych. Young czeka, aż jakiś “bogaty facet” stworzy format o wysokiej jakości dźwięku i odpowiednie odtwarzacze. Stwierdził też, że jeden taki utwór mógłby pobierać się nawet pół godziny, o ile będzie dobrej jakości. Mam wrażenie, że Young żyje w jakimś innym świecie i ma trochę racji tylko w jednej kwestii - że internet i “piractwo” to nowe radio. Jednak Young widzi to nowe radio jako formę skuszenia do kupowania, a przecież rzeczywistość wygląda inaczej.

Microsoft kolejny raz postanowił rozdać smartfony z Windows Phone na Twitterze. Tym razem "wygrać" można 10 Samsungów Focus. "Wygrać" w cudzysłowie, bo smartfony rozdane zostaną w zamian za najlepsze historie o oprogramowaniu malware na Androida, okraszone hashtagiem #droidrage. Widocznie po targach CES i prezentacji Nokii Lumii 900 na amerykański rynek koncern poczuł się pewnie.  Albo, co bardziej prawdopodobne, Samsungi Focus, czyli smartfony z Windows Phone 7 pierwszej generacji, zalegają na magazynach.

“Wprost” wprowadza w swoim serwisie internetowym system mikropłatności YetiPay. Dzięki temu jednorazowy dostęp do treści ma stać się łatwiejszy dla osób, które nie chcą kupować abonamentu za kilkadziesiąt złotych. Ciężko powiedzieć, czy YetiPay przyjmie się we Wprost.pl z prostej przyczyny - wciąż nie lubimy płacić. Badanie “Bezpieczniej w Sieci” cytowane w informacji prasowej o wdrożeniu YetiPay na Wprost.pl nie jest zbyt optymistyczne. Według niego 20% internautów byłoby gotowych na płacenie za treści, z czego większość tylko za jednorazowy dostęp, a nie miesięczne czy roczne abonamenty.

Niebezpieczny absurd goni kolejny niebezpieczny absurd w ostatnich tygodniach. Megaupload został zamknięty, użytkownicy odcięci od swoich plików, a możliwe, że te w czwartek zostaną całkowicie skasowane. Hasła do polskich stron rządowych pobiły wszystkie szczyty banałów i brzmiały mniej więcej tak “admin1”, “jesteśmyniekompetentni2”. Twitter, wielomilionowy serwis uważany dotychczas za nieskrępowane narzędzie, idealne do komunikacji przy ważnych wydarzeniach, nie ma nic przeciw cenzurze i zmienia regulamin dopuszczając blokowanie treści w poszczególnych krajach z “powodów kulturowych”. Protesty przeciwko ACTA, PIPA czy SOPA trwają, ale wiadomo, że legislatorzy nie mają zamiaru odpuścić i jeśli nawet te akty prawne nie wejdą w życie, to pojawią się inne, choć może o mniejszej skali, dzięki czemu łatwiej je będzie wprowadzać.

Masowe protesty przeciw ACTA, SOPA i PIPA pokazały, że internauci mocno utożsamiają się z siecią i traktują ją jak własną. Jednak internet nie należy do ludzi. Internet nie należy też w sumie do żadnego rządu. Internet należy do reklam: reklamodawców, rerkalmobiorców, firm, marek, PRowców i różnej maści marketingowców. Końcowy odbiorca jest tylko towarem, którego trzeba jakoś przyciągnąć i czerpać z niego materialne i niematerialne zyski. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że internet przyśpieszył ewolucję reklamową, wykreował nowe i potężne środki kontaktu i dialogu z odbiorcami i w ogóle wszystko ładnie i pięknie.