Spotify

Od strumieniowania muzyki z chmury już nie ma ucieczki. Rozwój tego sektora jest znacznie dynamiczniejszy, niż sprzedaży plików muzycznych - przychody ze streamingu wzrosną w tym roku o 40% w porównaniu do poprzedniego roku, podczas gdy ze ściągania tylko o 8,5 procenta (według Strategy Analytics). Przychody z chmury będą wciąż niższe, niż te z pobierania (1,1 miliarda dolarów wobec 3,9 miliarda), jednak w 2015 roku całościowe przychody z dystrybucji cyfrowej mają przegonić te z nośników fizycznych. Rynek muzyczny się zmienia i to szybciej, niż można było się spodziewać. I bardzo dobrze - w końcu zaczynamy przekładać wygodę i swobodę nad fakt posiadania.

W końcu facebookowy Open Graph nabiera kolorów - serwis wprowadził przycisk “posłuchaj”, dzięki któremu można bezpośrednio z poziomu fanpejdży artystów przejść do aplikacji strumieniujących muzykę z chmury z playlistą danego wykonawcy. Nie dość, że to bardzo wygodne rozwiązanie, to spowoduje wzrost popularności serwisów muzycznych. Brawa dla Facebooka - teraz trzeba czekać jeszcze na przycisk “oglądaj”, chociaż ten w Polsce może nie działać ze względu na brak serwisów wideo z prawdziwego zdarzenia.

Chmura przyszłością i nawet teraźniejszością jest i nie ma się co z tym kłócić. Jednak ma jeszcze bardzo długą drogę do przebycia, by wbić się w świadomość konsumentów i nie wzbudzać niepokoju. Świadczy o tym trend tworzenia usług chmurowych tak, by nie przypominały chmury. O ile zaplanowna aplikacja SkyDrive, o której wieść niesie, że zintegruje chmurę z Windowsem tak, że ta będzie niemal nie do odróżnienia od eksploratora plików jest jeszcze sensowna, bo SkyDrive oferuje dostęp przez przeglądarkę, o tyle serwisy strumieniowania muzyki z chmury, które wymagają instalacji dodatkowych programów, pokazują, jak daleko nam jeszcze do zaakceptowania chmury taką, jaką jest.

Pamiętacie rewolucję, jaką miało być wejście Spotify do Stanów Zjednoczonych i połączenie go z Facebookiem i jego open graphem? Wszyscy zapowiadali, że Spotify szturmem zdobędzie nowy rynek, a pomoc Zuckerberga da nieocenionego kopniaka popularności. 9 miesięcy później wiadomo, że nie jest tak różowo. Spotify nie potrafi zdobyć oczekiwanej liczby subskrybentów, zwłaszcza tych płatnych. Problemy z licencjami od wytwórni też dają się we znaki. Teraz Spotify zmienia zasady darmowych subskrypcji, wszystko po to, by skłonić użytkowników do płacenia. Okazuje się, że dawanie dostępu za słuchanie reklam wystarcza użytkownikom, ale nie samemu Spotify.

W końcu zaczyna coś się dziać w kwestii strumieniowania muzyki chmury w abonamencie. Rdio, jeden z czołowych serwisów ze Stanów Zjednoczonych, zapowiada, że w ciągu kilku miesięcy stanie się dostępny w całej Europie, a potem planuje ekspansję na Azję. To dobra wiadomość nie tylko dla potencjalnych użytkowników, ale też wszystkich serwisów zajmujących się dostarczaniem abonamentów na dostęp do muzyki w chmurze - kolejne po Stanach Zjednoczonych tereny opanowywane przez muzyczną chmurą powiększą świadomość klientów i przygotują rynki na usługi chmurowe z prawdziwego zdarzenia.

Kolejne bardzo optymistyczne dane dla internetowej chmury nadchodzą z Ameryki. Po świetnej prognozie dla filmów z sieci zabijającej wręcz fizyczne nośniki, nadeszły rewelacyjne prognozy dla przyszłości muzyki. A przyszłością muzyki jest tylko i wyłącznie cyfrowa chmura. Powie tak każdy, kto przez dłuższą chwilę miał styczność ze Spotify lub Deezerem.

Kiedy kilka miesięcy temu informowaliśmy o tym, że Spotify jest blisko wejścia do Polski, mieliśmy mocne sygnały "ze źródeł". Niestety od tego czasu źródła milczą i nic w kwestii polskiego debiutu tego głośnego (i świetnego) serwisu streamingującego muzykę w sieci nie słychać. Tymczasem Spotify właśnie zadebiutował w Niemczech. Nie bez problemów, które dobrze obrazują jak ciężko jest rozwijać się takim usługom jak Spotify, a całemu rynkowi muzycznemu akceptować jakiekolwiek zmiany.

Wiele osób wciąż obawia się chmury oraz cyfrowej dystrybucji plików. Serwis muzyczny Deezer jest dobrym przykładem tego fenomenu – za bardzo rozsądny miesięczny abonament otrzymujemy dostęp do bardzo dużych zasobów muzycznych, jednak niewielu jest zainteresowanych taką formą słuchania muzyki, ponieważ po miesiącach płacenia za możliwość odsłuchu w sieci pozostaje z niczym. Innym rozwiązaniem jest zakup multimediów przez sieć, jednak i tu problemem dla wielu jest brak namacalnego przedmiotu.

Całkiem normalne jest to, że czytamy anglojęzyczne serwisy. Jednak widząc ignorancję, która wylewa się z niektórych tekstów trafia mnie szlag. Dzisiaj trafiłam na tekst o tym, że Google Music nie radzi sobie tak dobrze, jak się spodziewano. Autor próbuje znaleźć przyczynę takiego stanu rzeczy i rysuje całkiem ładne tło historii. Według niego w momencie startu sklepu z muzyką od Google na rynku aktywowanych było 200 milionów urządzeń z Androidem i jeśli choćby 10% ich użytkowników używało Google Music, to wyniki byłyby świetne. Autor jednak zapomniał o jednym, bardzo ważnym dla nas, a nieistotnym pewnie z punktu widzenia Amerykanina szczególe: wiele osób chciałoby używać Google Music, a po prostu nie może. Nie może, bo mieszka w krajach, które notorycznie są na marginesie i nie dostają żadnych nowości. Ciekawe więc, jakby wyglądałaliczba aktywowanych Androidów s Stanach Zjednoczonych. Mogłoby się okazać, że faktycznie 1-% użytkowników tego systemu, która ma możliwość korzystania z Google Music faktycznie go używa.

Wielu czytelników wciąż pyta mnie, co z Deezerem. Deezer jest już dostępny w Polsce. Francuski serwis streamingowy nie podał jeszcze oficjalnej informacji, jednak internauci z Polski mogą wejść na Deezer.com, bez problemu założyć konto i korzystać z darmowego radia lub wypróbować przez 15 dni oferty Premium i Premium+. Po upływie tego czasu mogą zakupić abonament za 7 euro - i tu warto dodać, że zarówno Premium, jak i Premium+ dostępne są w tej samej cenie. Czy warto? Moim zdaniem tak, bo chociaż Deezer ma spore opóźnienie (miał być uruchomiony do końca 2011 roku), to po ponad miesiącu z nim muszę przyznać, że nie wyobrażam sobie bez niego życia. Za cenę jednego albumu z iTunes Deezer daje dostęp do około 13 milionów utworów. Legalnie, bez konieczności kombinowania z IP (pozdrawiamy Spotify) czy VPN.

Od jakiegoś czasu dochodzą mnie słuchy, że drugą globalną usługą muzyczną - po iTunesie - która zadebiutuje w naszym kraju będzie hitowy serwis streamingu muzyki, czyli Spotify. Do tej pory traktowałem to trochę z przymrużeniem oka, bo już kilkakrotnie wcześniej przy okazji innych usług słyszałem podobne rzeczy, które okazywały się potem "mało prawdziwe". Tym razem ze Spotify jest jednak nieco inaczej. 

Już za kilka, maksymalnie kilkanaście dni do Polski oficjalnie wkroczy Deezer - poinformujemy o tym w momencie uruchomienia serwisu. Podobno jedna jaskółka wiosny nie czyni, jednak w przypadku Deezera stare przysłowie nie musi się sprawdzać. Deezer to pierwsza, pełnoprawna muzyczna chmura, która legalnie, bezproblemowo i oficjalnie będzie dostępna w Polsce. Serwis, który ma już doświadczenie i od kilku lat święci tryumfy we Francji i muszę przyznać, że działa całkiem sprawnie. Aż chce się powiedzić “przyjdzie Deezer i pozamiata”, i tak rzeczywiście mogłoby być, gdyby nie to, że w Polsce nie lubi się płacić. Jednak dla tych, którzy nie chcą płacić za usługę muzyczną Deezer niemal wybawieniem.

Nie ma pieniędzy. Nie ma pięniędzy dla muzyków, a wytwórnie skarżą się, że przez serwisy streamingujące nie ma pieniędzy także dla nich. A muzyki ludzie słuchają! Jasne, nie chodzi o artystów, bo kto by się przejmował czy dostają pieniądze, czy nie - najważniejsze są wytwórnie przecież. Dlatego coraz częściej trzeba pozywać, pozywać kogo tylko się da i za co tylko się da - tym razem pada na Grooveshark. Nie dość, że serwis od dawna jest na cenzurowanym i jest atakowany non-stop, to teraz dostaje mu się za... anonimowy wpis na blogu. Pozew opiera na 17 miliardów dolarów. Wszystko w imię muzycznej sprawiedliwości!

Coldplay - jedna z największych super-grup muzycznych na świecie, której każdy album rozchodzi się w milionowych nakładach na całym świecie, zrobił psikusa serwisowi Spotify (i innym serwisom streamującym muzykę w sieci) i odmówił udostępnienia swojego najnowszego albumu "Mylo Xyloto" dla klientów tego serwisu. Nie on jeden w ostatnim czasie i wychodzi na to, że ten nowy obiecujący format sprzedaży muzyki napotka problemy, które kiedyś doświadczał iTunes. 

O 5.00 dzwoni budzik w smartfonie. Sekundę po tym, jak go wyłączam, jestem już w aplikacji Gmail i sczytuję e-maile, które przyszły w nocy. Zazwyczaj jest to kilkadziesiąt powiadomień z mediów społecznościowych: a to ktoś dodał mnie do obserwowanych na Twitterze (Twitter.com), a to ktoś wspomniał na Facebooku (Facebook.com), a to ktoś zacytował na Google+ (Plus.google.com). Z tych trzech najbardziej lubię ten trzeci. Google zrobił świetną robotę, a w Polsce Google+ szybko polubiła śmietanka najciekawszych ludzi polskiej sieci, z którymi uwielbiam prowadzić aktywne dyskusje właśnie tam.*

Streaming muzyki z chmury w tym roku zaczął stawać się jednym z najatrakcyniejszych tematów i wszystko, co z nim związane budzi emocje - Amazon Cloud Player, iTunes Match, Spotify, Google Music... Wszyscy giganci chcą mieć takie usługi. Do tego muzyka z chmury wkracza coraz mocniej w sferę społecznościową. Jednak z punktu widzenia osoby mieszkającej w Polsce nie kibicuję specjalnie żadnemu z tych rozwiązań - niech będą sobie dostępne za granicą, w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii i odmieniają tamtejsze rynki. Chcę czegoś, co działa u nas bez konieczności kombinowania, ukrywania mojej lokalizacji i polskiej karty płatniczej. I mam nadzieję, że już niedługo zapewni mi to Deezer.

Gdy Google zapowiedział uruchomienie usługi muzycznej wiadomo było, że nie będzie to sklep z muzyką. Trochę wcześniej Google nie doszedł do porozumienia z wytwórniami muzycznymi, więc nie mógł zaproponować sklepu lub streamingu utworów z chmury. Zaproponował więc tymczasowe rozwiązanie wrzucania własnej biblioteki w chmurę z opcją odsłuchiwania jej z różnych urządzeń. To jednak mało, zwłaszcza w perspektywnie szybko zbliżającego się iTunes Match. Google jednak nie odpuszcza i podobno wznowił rozmowy w wytwórniami.

Nasz ulubiony serwis muzyczny - Spotify (no…, na pewno co najmniej mój ulubiony) - jak wody potrzebuje sukcesu w Stanach Zjednoczonych, który pozwoliłby firmom fonograficznym uwierzyć w biznesowy model streamingu muzyki z sieci, co z kolei uwiarygodniłoby zasadność dalszej globalnej ekspansji serwisu (choćby o polski rynek; skoro mamy już iTunesa, to czemu nie możemy mieć Spotify). Najnowsze dane finansowe szwedzkiej spółki wyraźnie pokazują, że sukces jest potrzebny Spotify bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.

Twórcy Spotify postawili wszystko na jedną kartę. Po udanym debiucie w Stanach Zjednoczonych i ogłoszeniu przekroczenia bariery 2 milionów płacących użytkowników Spotify zamyka się wyłącznie na Facebooka. Nie da się stworzyć nowego konta na Spotify - trzeba mieć konto na Facebooku. Jeśli nie ma się konta na Facebooku, to trzeba je stworzyć. Jeśli nie chce się konta na Facebooku, to ze Spotify również nie da się skorzystać. Mocne, prawda? Odciąganie użytkowników od trzymania danych w Google’u staje się coraz bardziej widocznie - przecież o to tu chodzi. Kto przyciągnie do siebie użytkowników, ten wygra.

Pamiętam jak dziś czasy ISDN, który pozwalał na maksymalną prędkość internetu 128kb/s i nie powodował zajęcia linii. Wtedy to była potęga, choć wciąż to był tzw. internet wdzwaniany. Nawet w pewnym okresie ówczesny monopolista Telekomunikacja Polska oferował pakiety na 30, 60 godzin internetu miesięcznie. Wtedy właśnie królowała Kazaa, która po zamknięciu Napstera robiła furorę wśród programów P2P aż do czasu pojawienia się znacznie ciekawszych Torrentów oraz również niezwykle popularnego osiołka Emule.