Resident Evil

Resident Evil 2 jest niezwykle trudną produkcją do modyfikowania. Mimo tego w zaledwie kilkanaście dni od premiery horroru fani stworzyli najbardziej pożądaną, a jednocześnie najbardziej niedorzeczną modyfikację do gry.

Hej Capcom, my to się jednak rozumiemy. W recenzji gry Resident Evil 2 narzekałem, że największą bolączką świetnego horroru jest mało szczegółowa historia. Twórcy survivalu naprawią ten błąd, poszerzając uniwersum o scenariusze trzech zupełnie nowych bohaterów.

Jestem posiadaczem Resident Evil 2 w cyfrowej wersji Deluxe. W pakiecie z grą otrzymałem garść skórek dla bohaterów, a także motyw dla konsoli PS4 oraz dodatkową broń. To jednak mało istotne fanty, które nie mają większego znaczenia. Co innego ostatni z dodatków – ustawienie Original Ver. Soundtrack Swap. Bez niego nowy horror jest odczuwalnie gorszy. Nie przesadzam.

Nowe elementy rozgrywki w Resident Evil 2 to coś więcej niż tylko trójwymiarowe środowisko i kamera umiejscowiona nad ramieniem bohatera. Capcom wprowadził do swojego survival horroru zadziwiająco wiele nowych mechanizmów, które odróżniają remake od kultowego hitu z 1998 r. Oto najciekawsze z nich:

Komendant Irons to kawał skurczybyka. Szef policji Raccoon City ma w kartotekach przemoc domową, dwa gwałty oraz napaść seksualną. Najprawdopodobniej odpowiada również za smierć przynajmniej ośmiu kobiet, które zaginęły do momentu wybuchu epidemii. Niestety, gracz chwytający za remake Resident Evil 2 się tego nie dowie. Twórcy postanowili znacznie wygładzić, odchudzić i uprościć historię arcyzłożonego uniwersum, co uważam za największą wadę nowej gry.

Półgodzinne demo Resident Evil 2 trafiło do sklepu Microsoft oraz PS Store. Wersję demonstracyjną przeszedłem zatem dwukrotnie. Najpierw na Xboksie One X, a zaraz potem na PlayStation 4 Pro. Po podwójnej eksploracji posterunku policji w Raccoon City jestem absolutnie zachwycony i zakochany w grze. Co nie zmienia faktu, że kilka elementów nie zagrało tak, jak bym sobie tego życzył. Oto moje największe za oraz przeciw:

Już 11 stycznia na PS4, XONE oraz PC pojawi się wersja demonstracyjna długo oczekiwanego horroru Resident Evil 2. Nie liczcie jednak na klasyczne demo, które pozwoli wam dokładnie zapoznać się z nadchodzącą produkcją.

Gorky 17 od Metropolis Software było jak esencja najlepszych gier z mojego dzieciństwa. Heroes of Might and Magic, Jagged Alliance, Resident Evil i Commandos – polski horror brał garściami ze światowych hitów. Pękałem z dumy, że taka mistrzowska produkcja powstała w Polsce.

Resident Evil VII za 80,60 zł, Little Nightmares za 25,69 zł… Wśród nowych promocji każdy znajdzie coś dla siebie. Szczególnie fan horrorów.

Klasyczny remake bądź remaster? Rekompilacja na procesory nowych konsol, podbicie rozdzielczości, ewentualnie nowe tekstury i kasujemy forsę od graczy. Capcom po raz kolejny zawstydzi całą branżę.

Właśnie zakończono ostatnią konferencję podczas E3 2018 w Los Angeles. Gracze z całego świata mogli zobaczyć najlepsze, najważniejsze i największe gry wideo, jakie pojawią się na rynku w przeciągu następnych miesięcy i lat. Nie byłbym sobą, gdybym nie wykorzystał tej okazji i zapytał redakcji: a co wy na to? Na szczęście nie każdy bloger wykrzykiwał bez rozmysłu „Cyberpunk 2077!”. 

Moje marzenie gracza stało się faktem. Capcom pokazał całemu światu Resident Evil 2 – tworzoną od zera grę wideo na podstawie hitu z 1998 roku. Japończycy kompletnie przemodelowali styl walki, sposób rozgrywki, a nawet wygląd głównych bohaterów.

Jest czarna. Jest solidna. Posiada nadrukowane logo służb mundurowych na ramionach. Ma miejsce na odznakę oraz naprawdę pokaźne kieszenie. Najważniejsza jest jednak metka, ledwo widoczna od wewnętrznej strony. Naszyty na nią wyraz – BIOHAZARD – sprawił, że od wczoraj jestem jak nafaszerowany amfetaminą.

Mam dwie wiadomości. Dobra jest taka: Resident Evil 7 zmierza na Switcha. Zła: Capcom wyda grę w najgorszej możliwej formie, podważając największą zaletę przenośnej konsoli Nintendo.

To był kapitalny rok dla miłośników gier wideo. Najlepszy w przeciągu kilku ostatnich lat. Hit za hitem, sklepowe półki zapełniały się wspaniałymi produkcjami, od których nie dało się oderwać. Dlatego wybór 14 najlepszych pozycji całego roku był niezwykle trudnym wyzwaniem.

Rozejrzałem się dookoła, obserwując miasteczko z dachu jednopiętrowego marketu. Po skrzyżowaniu szwęda się grupa mutantów. Przy banku to samo. Obok kościoła zawodzi banshee. Daleko przy stacji paliw… jest! Jedyny cel godny ostatniego naboju w karabinie snajperskim. Przykładam broń do policzka, celuję i *BANG*… pocisk świsnął obok głowy upiornego, złożonego z dziesiątek ludzkich ciał monstrum. Cholera! Potwór zawył przeraźliwie, wołając do pomocy okoliczne mutanty. Czas się zwijać!

Organizatorzy szczytnej inicjatywy Humble Bundle razem z Capcomem przygotowali naprawdę niesamowitą ofertę. Raptem za jednego dolara nabędziecie gry Strider, Umbrella Corps oraz DmC. Opłaca się jednak wydać znacznie, znacznie więcej.

Posiadacze Resident Evil 7 otrzymają na wiosnę bezpłatny fabularny dodatek. Do tego czasu można nabyć DLC składające się na serię arcyciekawych mini-gier. Sam bym tego lepiej nie wymyślił.

Dawno nie czułem się tak bardzo pochłonięty miejscem i jego historią, co w Resident Evil 7. Zobacz, jak wygląda gra na PlayStation VR.

Czym różni się „normal” od „hard” w zakładce poziomu trudności gry wideo? Najczęściej wytrzymałością przeciwników. Resident Evil 7 to wspaniały wyjątek od tej reguły. Grając w horror na szalonym poziomie trudności dostajemy niemal inną grę.

Ekranizacje gier z reguły są koszmarnie złe, ale część z nich wybija się znacznie ponad inne. Oto top 5 ekranizacji gier, przy których nie stracisz czasu.

Gdy uciekałem przed szalonym mężczyzną z łopatą, pozbawiony broni oraz apteczek, gra przypomniała mi czym jest „survival” w survival horrorze. Resident Evil 7 stanął na wysokości zadania. To najlepsza odsłona serii od 2005 roku.

Gra wychodzi na wszystkie liczące się platformy, ale jeśli planujesz kupić ją na PC, zrób to w sklepie Microsoftu. Otrzymasz nie tylko wersję na komputery, ale gra będzie działać również na Xbox One, dzięki funkcji Play Anywhere.

Jak odtworzyć grę wideo w prawdziwym świecie? Można to robić na wielką skalę, jak Nintendo, budujące parki rozrywki. Mnie o wiele bardziej podoba się jednak pomysł Capcomu. Ich Resident Evil 7 The Experience to coś niesamowitego!

Fanatyzm nigdy nie jest pozytywnym zjawiskiem. Na szerszą skalę może niszczyć porządek społeczny, na węższą – porządek w budżecie. Jestem fanatycznym fanem serii Resident Evil, przez co Capcom strzyże mnie jak głupią owcę.

Pierwszy Kinect dla Xboksa 360 okazał się gigantycznym sukcesem. Dzięki sensorowi ruchu gry przeszły do mainstreamu, będąc stałym punktem parapetówek i imprez. Jestem przekonany, że PlayStation VR może zostać takim „Kinectem 2.0”. To najlepsza zabawka, jaką dostawiłem do konsoli.

PlayStation Experience 2016 niespodziewanie wyrosło na najważniejszą konferencję Sony w tym roku. Jeżeli nie mieliście czasu oglądać prezentacji medialnej, mam dla was rozpiskę najciekawszych gier ze zwiastunami.

To było jak grom z jasnego nieba. Nikt nie spodziewał się, że producenci Resident Evil 7 dostosują swoją grę do gogli PlayStation VR. A jednak! Nowa odsłona kultowej serii to pierwszoosobowy horror. Taki format jak mało który pasuje do wirtualnej rzeczywistości.

Tak dobrego zestawu tytułów możliwych do pobrania bez dodatkowych opłat jeszcze nie było. Warto kupić abonament PlayStation Plus na październik, chociażby dla samych darmowych gier!

Resident Evil 7 radykalnie zrywa z ostatnimi, nastawionymi na akcję i wybuchy odsłonami. Jeżeli miałbym do czegoś porównać grę osadzoną na luizjańskich bagnach, byłaby to Teksańska Masakra Piłą Mechaniczną.

Silent Hill, Fatal Frame, Clock Tower czy Amnesia – całe nasze doświadczenia ze wspaniałymi seriami horrorów będzie można wyrzucić do kosza. Po nowym zwiastunie Resident Evil 7 jestem przekonany, że nadchodzi zupełnie nowa era straszenia. Era, którą nie każdy z nas będzie w stanie przeżyć.

To nie jest pełna recenzja. Tej na Spider’s Web być może nigdy nie będzie. Wolę wrócić do fenomenalnego dema Resident Evil 7, niż męczyć się z Umbrella Corps w aktualnej formie. To bardzo ciekawa produkcja, ale w dniu premiery zbyt wiele w niej nie działa.

Popadłem w obłęd. Dokładnie ten sam, o którym mówił Albert Einstein. Ten sam, który umieściłem w tytule. Od tygodnia katuję demo Resident Evil 7, starając się odkryć wielką tajemnicę tej produkcji. Nie potrafię dać za wygraną.

Cholernie trudny wybór. W poplamionym krwią plecaku zostało tylko jedno wolne miejsce. Albo biorę tusz dla maszyny do pisania, dzięki czemu mogę zapisać stan gry, albo dodatkową amunicję do strzelby. Gra nie ma dla mnie litości – zaledwie sześć miejsc w ekwipunku na WSZYSTKIE przedmioty to horror sam w sobie. Z kolei zaraz za drzwiami czeka na mnie olbrzymi, szybki, zmutowany insekt.

Nvidia GeForce Now to nowa usługa, która jest tym dla branży gier, czym Netflix jest dla rynku filmów i serialów, a Spotify dla rynku muzycznego. Umożliwia ona posiadaczom urządzeń z serii Shield granie w ciekawe tytuły klasy AAA bez kupowania ich. Wystarczy, że uiszczą oni specjalny abonament.

Nie spodziewałem się, że w cenie 25 złotych dostanę tak zróżnicowany, ciekawy i obfity w zawartość produkt. Pierwszy odcinek Resident Evil: Revelations 2 to coś znacznie więcej niż tytuł na jeden wieczór. Stosunek zawartości do ceny jasno wskazuje, że to obowiązkowa pozycja dla każdego fana survival-horroru.

Już dawno nie czytałem tak bezczelnej wypowiedzi producenta gier. Podupadające studio Team Ninja postanowiło wziąć za zakładnika posiadaczy komputerów, szantażując ich zaprzestaniem wydawania tytułów na PC. O co się rozchodzi? O Dead or Alive 5, amatorskie modyfikacje, szczyty hipokryzji i pieniądze oczywiście.

Postanowiłem wyjść z przerażająco cichej rezydencji. Przeszedłem po wypolerowanych na błysk deskach i stanąłem przed głównymi, solidnie obitymi drzwiami. Pchnąłem je do przodu, lecz w tym samym momencie rzucił się na mnie przerażający, na poły zgniły pies. Nie miałem wyciągniętej broni, toteż piekielny pomiot od razu wgryzł się w moją krtań. Napis „Game Over” był kolejnym policzkiem. Właśnie tak się grało w 1996 roku. Niesamowite uczucie.