Planety

To się może w głowie nie mieścić, ale wydaje się, że astronomowie odkryli właśnie w atmosferach czterech białych karłów szczątki planet skalistych, które kiedyś wokół nich krążyły. 

Astronomowie analizujący dane z kosmicznego teleskopu TESS odkryli kolejną egzoplanetę. Jest to planeta skalista, krążąca bardzo blisko swojej gwiazdy, przez to bardzo gorąca, zdecydowanie za gorąca, aby na jej powierzchni istniało życie. Można by zatem powiedzieć, że to nic ciekawego. Jest dokładnie odwrotnie.

Wiele znaków na niebie i ziemi (Ziemi) wskazuje, że w Układzie Słonecznym może istnieć jeszcze jedna planeta, której dotychczas nikomu nie udało się odkryć. Kosmiczny Teleskop Hubble’a odkrył planetę, która przypomina tę potencjalną Planetę 9.

Tysiąc czterysta dziesięć lat świetlnych od Ziemi wokół gwiazdy nieco większej od Słońca krąży sobie ciemna planeta. Naukowcy od dawna wiedzieli, że jej przyszłość wygląda nieciekawie. Najnowsze badania wskazują, że planeta wkrótce obróci się w pył. Albo właściwie gaz.

Już za miesiąc będziemy mieli okazję zobaczyć na niebie coś, czego nie widzieli ani nasi rodzice, ani dziadkowie, ani ich dziadkowie, ani ich dziadkowie. Chyba warto.

Najnowsze symulacje komputerowe ewolucji Układu Słonecznego wskazują, że kilka miliardów lat temu z Układu Słonecznego uciekła planeta. Według badaczy był to lodowy olbrzym podobny do Urana i Neptuna.

Już za kilka dni, 20 października sonda OSIRIS-REx, która od końca 2018 r. krąży wokół planetoidy Bennu zbliży się do niej, i pobierze z powierzchni od 60 do 2000 g materii, które w 2021 r. zostaną wysłane w kierunku Ziemi, gdzie wylądują 24 września 2023 r. Ostatnio jednak naukowcy odkryli na planetoidzie coś wyjątkowego.

Kosmiczny Teleskop TESS, którego głównym celem jest poszukiwanie planet pozasłonecznych w naszej Galaktyce, po raz kolejny załapał się na wyjątkowe odkrycie. Choć dotychczas astronomowie znaleźli ponad 4000 egzoplanet, widocznie wciąż można znaleźć planety, których nikt się nie spodziewał, w miejscach, w których nikt planet nawet nie szukał.

Zespół astronomów odkrył pierwsze bezpośrednie dowody na to, że grupa gwiazd może rozerwać swój własny dysk protoplanetarny, wykrzywić go i pozostawić z nachylonymi pod różnym kątem pierścieniami.

Jednymi z najciekawszych i najbardziej osobliwych spośród ponad 4000 znanych egzoplanet są tak zwane gorące superziemie – skaliste, niesamowicie gorące planety krążące tak blisko swoich gwiazd macierzystych, że część ich powierzchni najprawdopodobniej uległa stopieniu i pokryta jest morzem gorącej lawy.

Środowisko w jakim zazwyczaj powstają nowe planety może być dużo bardziej złożone i chaotyczne niż nam się dotychczas wydawało. Najlepiej tego dowodzi nowe zdjęcie gwiazdy RU Lup, wykonane za pomocą radioteleskopu ALMA.

Astronomowie z Uniwersytetu w Warwick odkryli na orbicie wokół odległej gwiazdy jądro gazowego olbrzyma pozbawione całej gazowej otoczki. To wyjątkowa okazja do tego, aby zajrzeć do wnętrza takiej planety.

Planety powstają w dyskach protoplanetarnych otaczających młode gwiazdy dużo szybciej, niż naukowcy się spodziewali. Najnowsze badania wskazują, że pierwsze planety widoczne są już mniej niż pół miliona lat po powstaniu gwiazdy.

Międzynarodowy zespół naukowców potwierdził właśnie, że w pobliżu Proximy Centauri, najbliższej nam gwiazdy (poza Słońcem), krąży planeta o rozmiarach Ziemi. Wyniki swoich badań naukowcy opublikowali w periodyku naukowym Astronomy & Astrophysics.

Przez ostatnie trzy lata astronomowie pracujący za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a badali procesy powstawania planet w pobliskiej, masywnej i młodej gromadzie gwiazd Westerlund 2. Okazało się, że w centrum gromady planety nie powstają, bo nie mają z czego.

Obserwacje wykonane za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) pozwoliły naukowcom dostrzec pierwsze oznaki narodzin odległego układu planetarnego. 

Coś, co dla wielu astronomów było jedną z planet poza Układem Słonecznym, teraz zniknęło. Badacze podejrzewają, że owa planeta w ogóle nie istniała. Kosmiczny Teleskop Hubble’a zaobserwował natomiast powiększający się obłok bardzo drobnego pyłu, pochodzący najprawdopodobniej z gigantycznej kolizji dwóch lodowych planetoid krążących wokół jasnej gwiazdy Fomalhaut, oddalonej od nas o 25 lat świetlnych.

Naukowcy z Uniwersytetu Arizony przeanalizowali marsjańskie meteoryty Black Beauty oraz Allan Hills 84001 i na ich podstawie odtworzyli historię wody na Marsie jak i historię samej planety.

Od momentu odkrycia pierwszej planety pozasłonecznej, naukowcom udało się odkryć w Drodze Mlecznej ponad 4000 kolejnych. Jak dotąd wszystkie te planety miały jedną cechę wspólną: wszystkie znajdowały się w stosunkowo cienkim dysku tworzącym płaszczyznę galaktyki. Tak było aż do teraz.

Tajemnica brakującego azotu na kometach być może w końcu została rozwiązana. Pozornie komety mają 10 razy mniej azotu niż powinny mieć. Sonda Rosetta pokazuje, że wcale tak nie jest.