Planety

Już na przyszły rok (2022) zaplanowany jest start sondy Psyche, której celem miałaby być planetoida o tej samej nazwie. Sonda miałaby dolecieć do planetoidy 16 Psyche cztery lata po starcie. Problem w tym, że naukowcy zaczęli się zastanawiać, czy planetoida jest tym, czym dotąd myśleliśmy.

Spójrzcie na zdjęcie ilustrujące ten artykuł: kamień jak kamień, prawda? Nic z tego, ten konkretny kamień, a właściwie meteoryt jest bardzo wyjątkowy.

Poszukiwanie planet pozasłonecznych od samego początku podszyte jest jeszcze jednym podtekstem – poszukiwaniem planet podobnych do Ziemi oraz poszukiwaniem życia na ich powierzchni. Jak dotąd naukowcy jednak nie wiedzieli, jak wiele takich planet może istnieć we wszechświecie. Najnowsze informacje są mocno obiecujące. 

To się może w głowie nie mieścić, ale wydaje się, że astronomowie odkryli właśnie w atmosferach czterech białych karłów szczątki planet skalistych, które kiedyś wokół nich krążyły. 

Astronomowie analizujący dane z kosmicznego teleskopu TESS odkryli kolejną egzoplanetę. Jest to planeta skalista, krążąca bardzo blisko swojej gwiazdy, przez to bardzo gorąca, zdecydowanie za gorąca, aby na jej powierzchni istniało życie. Można by zatem powiedzieć, że to nic ciekawego. Jest dokładnie odwrotnie.

Wiele znaków na niebie i ziemi (Ziemi) wskazuje, że w Układzie Słonecznym może istnieć jeszcze jedna planeta, której dotychczas nikomu nie udało się odkryć. Kosmiczny Teleskop Hubble'a odkrył planetę, która przypomina tę potencjalną Planetę 9.

Tysiąc czterysta dziesięć lat świetlnych od Ziemi wokół gwiazdy nieco większej od Słońca krąży sobie ciemna planeta. Naukowcy od dawna wiedzieli, że jej przyszłość wygląda nieciekawie. Najnowsze badania wskazują, że planeta wkrótce obróci się w pył. Albo właściwie gaz.

Już za miesiąc będziemy mieli okazję zobaczyć na niebie coś, czego nie widzieli ani nasi rodzice, ani dziadkowie, ani ich dziadkowie, ani ich dziadkowie. Chyba warto.

Najnowsze symulacje komputerowe ewolucji Układu Słonecznego wskazują, że kilka miliardów lat temu z Układu Słonecznego uciekła planeta. Według badaczy był to lodowy olbrzym podobny do Urana i Neptuna.

Już za kilka dni, 20 października sonda OSIRIS-REx, która od końca 2018 r. krąży wokół planetoidy Bennu zbliży się do niej, i pobierze z powierzchni od 60 do 2000 g materii, które w 2021 r. zostaną wysłane w kierunku Ziemi, gdzie wylądują 24 września 2023 r. Ostatnio jednak naukowcy odkryli na planetoidzie coś wyjątkowego.

Kosmiczny Teleskop TESS, którego głównym celem jest poszukiwanie planet pozasłonecznych w naszej Galaktyce, po raz kolejny załapał się na wyjątkowe odkrycie. Choć dotychczas astronomowie znaleźli ponad 4000 egzoplanet, widocznie wciąż można znaleźć planety, których nikt się nie spodziewał, w miejscach, w których nikt planet nawet nie szukał.

Zespół astronomów odkrył pierwsze bezpośrednie dowody na to, że grupa gwiazd może rozerwać swój własny dysk protoplanetarny, wykrzywić go i pozostawić z nachylonymi pod różnym kątem pierścieniami.

Jednymi z najciekawszych i najbardziej osobliwych spośród ponad 4000 znanych egzoplanet są tak zwane gorące superziemie – skaliste, niesamowicie gorące planety krążące tak blisko swoich gwiazd macierzystych, że część ich powierzchni najprawdopodobniej uległa stopieniu i pokryta jest morzem gorącej lawy.

Środowisko w jakim zazwyczaj powstają nowe planety może być dużo bardziej złożone i chaotyczne niż nam się dotychczas wydawało. Najlepiej tego dowodzi nowe zdjęcie gwiazdy RU Lup, wykonane za pomocą radioteleskopu ALMA.

Astronomowie z Uniwersytetu w Warwick odkryli na orbicie wokół odległej gwiazdy jądro gazowego olbrzyma pozbawione całej gazowej otoczki. To wyjątkowa okazja do tego, aby zajrzeć do wnętrza takiej planety.

Planety powstają w dyskach protoplanetarnych otaczających młode gwiazdy dużo szybciej, niż naukowcy się spodziewali. Najnowsze badania wskazują, że pierwsze planety widoczne są już mniej niż pół miliona lat po powstaniu gwiazdy.

Międzynarodowy zespół naukowców potwierdził właśnie, że w pobliżu Proximy Centauri, najbliższej nam gwiazdy (poza Słońcem), krąży planeta o rozmiarach Ziemi. Wyniki swoich badań naukowcy opublikowali w periodyku naukowym Astronomy & Astrophysics.

Przez ostatnie trzy lata astronomowie pracujący za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a badali procesy powstawania planet w pobliskiej, masywnej i młodej gromadzie gwiazd Westerlund 2. Okazało się, że w centrum gromady planety nie powstają, bo nie mają z czego.

Obserwacje wykonane za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) pozwoliły naukowcom dostrzec pierwsze oznaki narodzin odległego układu planetarnego. 

Coś, co dla wielu astronomów było jedną z planet poza Układem Słonecznym, teraz zniknęło. Badacze podejrzewają, że owa planeta w ogóle nie istniała. Kosmiczny Teleskop Hubble'a zaobserwował natomiast powiększający się obłok bardzo drobnego pyłu, pochodzący najprawdopodobniej z gigantycznej kolizji dwóch lodowych planetoid krążących wokół jasnej gwiazdy Fomalhaut, oddalonej od nas o 25 lat świetlnych.