Piractwo

Tomasz Majewski to już nie tylko złoty medalista z Londynu, od niedawna jest on także wrogiem numer jeden koncernów fonograficznych. Swoim wywiadem dla Gazety, w którym przyznał, że kradnie muzykę z sieci, ale nie czuje się złodziejem, wywołał oburzenie w branży muzycznej. Hirek Wrona - znany zatwardziały obrońca praw wytwórni muzycznych - próbował tłumaczyć mistrza olimpijskiego. Tylko, czy Majewski nie powiedział prawdy o większości z nas?

Kilka dni temu, The Pirate Bay, jeden z najpopularniejszych serwisów torrentowych, zastąpił swoje logo filmem promującym witrynę Political-Prostitution.com, której głównym celem jest naświetlenie kuriozalnej sytuacji związanej z ochroną praw autorskich w USA. Na początku klipu, widzimy fragment konferencji Motion Picture Association of America (MPAA), stowarzyszenia dbającego o interesy amerykaśnych studiów filmowych, na której senator Chris Dodd zostaje wyznaczony na nowego przewodniczącego organizacji. Druga część spotu pokazuje działania londyńskiej policji - grupa komandosów w kominiarkach i z naładowaną amunicją wdziera się do jednego z mieszkań, powala mieszkańców i obezwładnia słuchającego muzyki nastolatka, który zostaje później przetransportowany w kajdankach i z workiem na głowie na teren Stanów Zjednoczonych pod zarzutem medialnego piractwa.

W poprzednim moim artykule (https://spidersweb.pl/2012/07/czy-gogle-musi-cenzurowac-wyniki-wyszukiwania.html) opisałem perypetie Google, pośrednio związane z niezgodną z prawem dystrybucją materiałów audio-video przez sieci torrent czy serwisy takie jak MegaUpload i RapidShare. Dyskusja w komentarzach, ale również moje codzienne obserwacje wypowiedzi internautów wykazują, że nadal niewiele osób zdaje sobie sprawę (w sposób świadomy), kiedy pobranie lub udostępnienie programu komputerowego, filmu...

Chciałem dziś z wami porozmawiać o moralności, bo szczerze powiedziawszy nie wierzę, by ktokolwiek z was czytał kiedyś licencję instalowanej właśnie gry. Problemu i wątpliwości nie rozwiązują też przepisy, polskie prawo autorskie bliższe jest regulowaniu konfliktów dinozaurów, niż nowoczesnych technologii. 

Chyba nigdy nie znudzi mi się absurdalność niektórych ruchów mających przeciwdziałać piractwu internetowemu i zwiększać świadomość społeczną. Bo przecież nie ma lepszych sposobów na osiągnięcie tych celów, niż dołączanie przez filmami na Blu-ray informacji, że piractwo nie jest zbrodnią bez ofiar! Edukacja przede wszystkim. Amerykańskim organom władzy i ścigania gratulujemy świetnej kampanii edukacyjnej polegającej na umieszczaniu na każdym legalnie zakupionym filmie dwóch monitów, których nie da się pominąć. Nie, to na pewno nie będzie powodować frustracji osób, które zapłaciły za przyjemność oglądania filmu...

Ostatnio regularnie odwiedzam The Pirate Bay z jednego, prostego powodu - The Promo Bay, czyli projektowi promującemu artystów, szczególnie muzyków, którzy postanowili udostępnić swoją twórczość za darmo w nadziei na zdobycie popularności. Wiem jednak, że niewiele jest takich osób jak ja i prawdopodobnie 99% (jak nie więcej) użytkowników The Pirate Bay korzysta z niego w jednym celu: znalezienia torrentów, ripów filmów, muzyki i tym podobne. Mieszkańcy Wielkiej Brytanii nie będą mieli jednak już tak łatwo. Sąd Najwyższy Wielkiej Brytanii nakazał dostawcom internetu blokowanie The Pirate Bay.

O tym, jak dziwne i niezrozumiałe jest dla mnie prawo autorskie i patentowe, a także podejście jego posiadaczy do swoich klientów, pisałem już tu i w wielu innych miejscach nieraz. Dlatego też jak zacząłem czytać o pewnym 92-letnim piracie, weteranie z Drugiej Wojny Światowej, zanim doczytałem całość, pomyślałem sobie „biedny staruszek, będzie ciągany po sądach”. Tymczasem stało się coś zupełnie innego. Czyżby pierwsze zmiany u wytwórni filmowych?

Piractwo jest złe. Piractwo polega na ściąganiu bez opłat treści, za które autor chce zapłaty. Nie jest to do końca okradanie, bo kradzież zakłada pozbawienie właściciela czegoś - przedmiotu, pliku - tak, że ten nie może go użyć. Piractwo to kopiowanie i rozpowszechnianie z pominięciem woli autora. Autora trzeba szanować. W zasadzie to jest proste. Autora można jednak przestać szanować w kilku przypadkach - na przykład gdy pokazuje, że zależy mu wyłącznie na pieniądzach, kosztem zasad fair-play i, co najważniejsze, wygody i dobra odbiorców. Gracze mogą od dziś przestać szanować twórców Crysisa 2, studio Crytek, a przynajmniej jego dyrektora artystycznego rozwoju.

Z jednej strony mamy coraz szerszy dostęp do legalnych treści - co rusz pojawiają się nowe serwisy z materiałami video, możliwy jest dostęp do muzyki zarówno na własność jak i w abonamencie, a na YouTube znajdziemy też oficjalne kanały wytwórni czy wykonawców. Wszystko w miarę wygodnej formie, często za darmo lub w miarę rozsądnych cenach - niższych lub porównywalnych do tych z zagranicy. Z drugiej strony, wciąż wiele rzeczy jest niedopracowanych. Nasuwa się więc pytanie - po co te wszystkie legalne treści, skoro internet miał to wszystko już wcześniej, a forma dostępności wcale nie była jakaś uciążliwa.

Jeśli nie era Post-PC, to na pewno era Post-CD. Żyjemy w świecie bez fizycznych nośników. Fizyczne nośniki stały się gadżetami dla kolekcjonerów, zarówno tych cieszących się specjalnymi wydaniami limitowanymi hitowych produkcji, jak i tradycyjnymi pudełkowymi wersjami. We wszystkich tych wydaniach ważniejsza jest dziś chęć posiadania fizycznego przedmiotu niż samych treści. Według najnowszych przewidywań rok 2012 w pełni to przypieczętuje.