Piractwo

W poprzednim moim artykule (https://spidersweb.pl/2012/07/czy-gogle-musi-cenzurowac-wyniki-wyszukiwania.html) opisałem perypetie Google, pośrednio związane z niezgodną z prawem dystrybucją materiałów audio-video przez sieci torrent czy serwisy takie jak MegaUpload i RapidShare. Dyskusja w komentarzach, ale również moje codzienne obserwacje wypowiedzi internautów wykazują, że nadal niewiele osób zdaje sobie sprawę (w sposób świadomy), kiedy pobranie lub udostępnienie programu komputerowego, filmu...

Chciałem dziś z wami porozmawiać o moralności, bo szczerze powiedziawszy nie wierzę, by ktokolwiek z was czytał kiedyś licencję instalowanej właśnie gry. Problemu i wątpliwości nie rozwiązują też przepisy, polskie prawo autorskie bliższe jest regulowaniu konfliktów dinozaurów, niż nowoczesnych technologii. 

Chyba nigdy nie znudzi mi się absurdalność niektórych ruchów mających przeciwdziałać piractwu internetowemu i zwiększać świadomość społeczną. Bo przecież nie ma lepszych sposobów na osiągnięcie tych celów, niż dołączanie przez filmami na Blu-ray informacji, że piractwo nie jest zbrodnią bez ofiar! Edukacja przede wszystkim. Amerykańskim organom władzy i ścigania gratulujemy świetnej kampanii edukacyjnej polegającej na umieszczaniu na każdym legalnie zakupionym filmie dwóch monitów, których nie da się pominąć. Nie, to na pewno nie będzie powodować frustracji osób, które zapłaciły za przyjemność oglądania filmu...

Ostatnio regularnie odwiedzam The Pirate Bay z jednego, prostego powodu - The Promo Bay, czyli projektowi promującemu artystów, szczególnie muzyków, którzy postanowili udostępnić swoją twórczość za darmo w nadziei na zdobycie popularności. Wiem jednak, że niewiele jest takich osób jak ja i prawdopodobnie 99% (jak nie więcej) użytkowników The Pirate Bay korzysta z niego w jednym celu: znalezienia torrentów, ripów filmów, muzyki i tym podobne. Mieszkańcy Wielkiej Brytanii nie będą mieli jednak już tak łatwo. Sąd Najwyższy Wielkiej Brytanii nakazał dostawcom internetu blokowanie The Pirate Bay.

O tym, jak dziwne i niezrozumiałe jest dla mnie prawo autorskie i patentowe, a także podejście jego posiadaczy do swoich klientów, pisałem już tu i w wielu innych miejscach nieraz. Dlatego też jak zacząłem czytać o pewnym 92-letnim piracie, weteranie z Drugiej Wojny Światowej, zanim doczytałem całość, pomyślałem sobie „biedny staruszek, będzie ciągany po sądach”. Tymczasem stało się coś zupełnie innego. Czyżby pierwsze zmiany u wytwórni filmowych?

Piractwo jest złe. Piractwo polega na ściąganiu bez opłat treści, za które autor chce zapłaty. Nie jest to do końca okradanie, bo kradzież zakłada pozbawienie właściciela czegoś - przedmiotu, pliku - tak, że ten nie może go użyć. Piractwo to kopiowanie i rozpowszechnianie z pominięciem woli autora. Autora trzeba szanować. W zasadzie to jest proste. Autora można jednak przestać szanować w kilku przypadkach - na przykład gdy pokazuje, że zależy mu wyłącznie na pieniądzach, kosztem zasad fair-play i, co najważniejsze, wygody i dobra odbiorców. Gracze mogą od dziś przestać szanować twórców Crysisa 2, studio Crytek, a przynajmniej jego dyrektora artystycznego rozwoju.

Z jednej strony mamy coraz szerszy dostęp do legalnych treści - co rusz pojawiają się nowe serwisy z materiałami video, możliwy jest dostęp do muzyki zarówno na własność jak i w abonamencie, a na YouTube znajdziemy też oficjalne kanały wytwórni czy wykonawców. Wszystko w miarę wygodnej formie, często za darmo lub w miarę rozsądnych cenach - niższych lub porównywalnych do tych z zagranicy. Z drugiej strony, wciąż wiele rzeczy jest niedopracowanych. Nasuwa się więc pytanie - po co te wszystkie legalne treści, skoro internet miał to wszystko już wcześniej, a forma dostępności wcale nie była jakaś uciążliwa.

Jeśli nie era Post-PC, to na pewno era Post-CD. Żyjemy w świecie bez fizycznych nośników. Fizyczne nośniki stały się gadżetami dla kolekcjonerów, zarówno tych cieszących się specjalnymi wydaniami limitowanymi hitowych produkcji, jak i tradycyjnymi pudełkowymi wersjami. We wszystkich tych wydaniach ważniejsza jest dziś chęć posiadania fizycznego przedmiotu niż samych treści. Według najnowszych przewidywań rok 2012 w pełni to przypieczętuje.

Deezer to serwis, którego wielkim promotorem w Polsce - jeszcze przed pojawieniem się w naszym kraju - była Ewa Lalik. Po dwóch miesiącach korzystania z tego serwisu, zarówno w domu przy komputerze, jak i na urządzeniach mobilnych, sam mogę się pokusić o jego ocenę. Dwa lata temu głośno orędowałem za wejściem iTunes Music Store do Polski, a tymczasem w kilka miesięcy po jego debiucie w Polsce... zupełnie go porzuciłem.

Wiele osób wciąż obawia się chmury oraz cyfrowej dystrybucji plików. Serwis muzyczny Deezer jest dobrym przykładem tego fenomenu – za bardzo rozsądny miesięczny abonament otrzymujemy dostęp do bardzo dużych zasobów muzycznych, jednak niewielu jest zainteresowanych taką formą słuchania muzyki, ponieważ po miesiącach płacenia za możliwość odsłuchu w sieci pozostaje z niczym. Innym rozwiązaniem jest zakup multimediów przez sieć, jednak i tu problemem dla wielu jest brak namacalnego przedmiotu.