Kosmos

Dużych teleskopów ci u nas pod dostatkiem. Wróć. Dużych teleskopów jest pod dostatkiem na półkuli zachodniej. Z tego też powodu Chiny budują nowe obserwatorium u siebie. I bardzo dobrze.

W erze powstawania kolejnych megakonstelacji satelitów na orbicie okołoziemskiej, a tym samym lawinowego wzrostu liczby obiektów okrążających Ziemię o ryzyku związanym ze zderzeniami takich obiektów mówi się bezustannie. Dopóki jednak używamy słów „może dojść”, „grozi” czy „istnieje ryzyko” jakoś nikt nie bierze tego na poważnie.

Po 9 latach i 26 kilometrach jazdy po powierzchni Marsa, łazik Curiosity zmienia otoczenia. Dane satelitarne wskazują, że robot znajduje się na granicy między obszarem bogatym w minerały iłowe a tym zdominowanym przez siarczany. To duża zmiana.

Jeżeli myślałeś, że z rozstrzygnięciem protestów Blue Origin i Dynetics saga związana z wyborem wykonawcy lądownika księżycowego się zakończyła, to grubo się pomyliłeś. Ewidentnie Jeff Bezos nie zamierza odpuszczać - chce budować swój lądownik księżycowy i koniec.

Marsjański łazik Perseverance podjął w kraterze Jezero na Marsie pierwszą próbę pobrania próbki gruntu, która za jakiś czas może trafić na Ziemię. Próba zakończyła się jednak porażką.

Temat zakończenia programu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej pojawia się w mediach już od kilku dobrych lat. Jak dotąd jednak nie wiadomo, kiedy dojdzie do deorbitacji ISS i kto będzie musiał jako ostatni zgasić na niej światło.

Dopiero co z wielkim rozczarowaniem miłośnicy niezidentyfikowanych obiektów latających przyjęli przygotowany dla amerykańskiego Kongresu raport o wszystkich znanych przypadkach spotkania właśnie takich obiektów. Chyba w ramach pocieszenia właśnie pojawiły się dwa nowe doniesienia o spotkaniu UFO.

Misja ZhengHe według Chin jest naturalnym kolejnym krokiem po przywiezieniu na Ziemię w grudniu 2020 r. próbek skał z Księżyca. Jednocześnie jest to krok pośredni przed próbą przywiezienia próbek z Marsa w 2028 r.

Perseidy to najbardziej urokliwy i najintensywniejszy deszcz meteorów, który co roku rozświetla niebo w sierpniu. Kiedy i gdzie się wybrać, aby nasycić oczy fenomenalnym widokiem ziaren pyłu spadających w ziemską atmosferę z przestrzeni kosmicznej?

Uwaga, jeżeli oglądaliście wczoraj fantastyczne perseidy na niebie, szczególnie z ulic Warszawy, to być może te najfajniejsze, które zapadły wam w pamięć, wcale nie były Perseidami.

Po nocnym nieboskłonie bezustannie przewija się Słońce, Księżyc i planety. Wszystkie one poruszają się na tle pozornie niezmiennego tła gwiazd. Gwiazdy znajdują się zdecydowanie za daleko, aby gołym okiem dostrzec ich ruch względem siebie.

Jak na razie jedynie amerykańscy astronauci dotarli na powierzchnię Księżyca. Teraz, w ramach programu Artemis, chcą ponownie dokonać tego samego. Sytuacja jednak istotnie się zmieniła i konkurencja może ich wyprzedzić.

Naukowcy pracujący nad przygotowaniem misji Dragonfly, która w latach trzydziestych poleci do największego księżyca Saturna, Tytana, właśnie ogłosili główne cele naukowe swojej misji.

Program powrotu człowieka na Księżyc w ramach misji Artemis zaliczy opóźnienie. Tak wynika z raportu przedstawionego przez inspektora generalnego NASA. Co ciekawe, największym problemem wcale nie jest wybór lądownika księżycowego.

Firma Elona Muska we współpracy z kanadyjskim startupem chce umożliwić umieszczanie reklam na orbicie. To nie brzmi zbyt dobrze.

Inżynierowie z Boeinga przekonują, że ich załogowy statek kosmiczny CST-100 Starliner mimo problemów poleci na stację kosmiczną jeszcze w sierpniu. Odważna deklaracja.

Od lat spływające na Ziemię zdjęcia Marsa, wykonane przez łaziki, lądowniki i orbitery sprawiły, że pustynna, spękana i podziurawiona powierzchnia nie robi już na nas takiego wrażenia, jak powinna. To jednak zdjęcie naprawdę fascynujące.

Naukowcy zaczynają się zastanawiać czy krater Gale, po którego dnie jeździ łazik Curiosity, faktycznie był kiedyś jeziorem, czy też nie?

Trochę większa niż Ziemia, trochę mniejsza niż Uran. Takich planet we wszechświecie jest mnóstwo. Pytanie, dlaczego ani jednej nie ma w Układzie Słonecznym?

Od ponad pół wieku astronomowie zastanawiają się, dlaczego Jowisz jest tak ciepły, jak jest, a nie tak zimny, jak - mogłoby się wydawać - powinien być. Być może właśnie odkryto odpowiedź na to pytanie.