Kosmos

65 milionów lat temu w Ziemię uderzyła planetoida o średnicy dziesięciu kilometrów. Po milionach lat rozwoju zupełnie nowych form życia Ziemia już za miesiąc weźmie odwet na kosmosie.

To już szesnaście lat odkąd 24 sierpnia 2006 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna w głosowaniu podjęła decyzję o wyrzuceniu Plutona ze spisu planet Układu Słonecznego i włączeniu go do nowo powstałej kategorii planet karłowatych. Nic zatem dziwnego, że od tego czasu co roku, 24 sierpnia obchodzi się Dzień Degradacji Plutona.

Planetoid rozmiarów wszelakich w Układzie Słonecznym znajdziemy całe miliardy. Mimo to zaledwie dwa lata temu naukowcy odkryli nietypową kategorię planetoid, która jak na razie ma tylko jedną przedstawicielkę. To się nazywa unikat. Jak na unikat przystało, obiekt ten nawet nazwę ma unikalną: Ayló’chaxnim.

Głównym zadaniem Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba ma być zajrzenie tam, gdzie jeszcze nikt nigdy nie zaglądał, tj. w najodleglejsze rejony wszechświata. Jednak gdy patrzy na planety, które ma pod nosem, też potrafi zachwycić.

Przedstawiciele amerykańskiej agencji kosmicznej poinformowali na specjalnej telekonferencji zorganizowanej w piątek wieczorem, gdzie wyląduje pierwsza załoga, która po ponad pięćdziesięciu latach w 2025 roku wyląduje na Księżycu. Mówiąc najprościej będzie to zupełnie inny Księżyc niż ten oglądany przez uczestników misji Apollo na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku.

Niemal dwa lata temu w atmosferę Ziemi wpadł niewielki metalowy zasobnik zawierający z pozoru wyglądające na normalne drobiny pyłu. Został zrzucony na Ziemię przez japońską sondę Hayabusa 2, która w 2019 r. odwiedziła planetoidę Ryugu. W zasobniku natomiast znajdowały się drobiny pyłu pobranego z planetoidy. Naukowcy właśnie poinformowali o czymś zaskakującym.

Sondy kosmiczne rozwijają niewiarygodne prędkości, jeżeli spójrzmy na nie przez pryzmat obiektów stworzonych przez człowieka i poruszających się na Ziemi lub kilka kilometrów nad nią. W porównaniu z najważniejszą prędkością osiągalną w kosmosie, prędkością światła, to zaledwie powolne żółwie. Jesteśmy jednak ludźmi, którzy mają własny punkt odniesienia, dlatego przyjrzyjmy się najszybszym sondom kosmicznym w historii ludzkości.

Wyobraź sobie, że prywatna firma chce zbudować potężną szklarnię na orbicie okołoziemskiej, ponad granicami państw. Co można byłoby w niej hodować? Jeżeli odpowiedziałeś konopie, to oczywiście masz rację.

Od zawsze w internecie można było „nazwać gwiazdę lub planetę” i otrzymać pamiątkowy certyfikat. Problem jednak w tym, że poza osobą, która za to zapłaciła nikt o tej nazwie nie wiedział. Teraz jednak pojawia się okazja na nadanie prawdziwej nazwy prawdziwej planecie pozasłonecznej. Aż szkoda nie skorzystać.

Już za osiem lat człowiek wyląduje na powierzchni Czerwonej Planety - tak niedawno mówiła jeszcze Gwynne Shotwell, prezes SpaceX. Naukowcy jednak nie podzielają jej optymizmu i nie chodzi im bynajmniej o przedział czasowy. Najnowsze badania wskazują, że wycieczka na Marsa może być po prostu zabójcza.

Rosyjska agencja kosmiczna zaprezentowała dziś dziennikarzom model rosyjskiej stacji, która ma być w niedalekiej przyszłości zbudowana na orbicie. Przedsięwzięcie, co na dziś już nikogo nie powinno dziwić, jest firmowane jako operacja wojskowa.

Już pod koniec sierpnia tuż przed wschodem Słońca nad wschodnim horyzontem będzie unosił się gwiazdozbiór Oriona, który już kilka miesięcy później będzie dominował zimowe niebo. Tak się akurat składa, że zupełnie niedawno w kierunku Oriona spoglądał Kosmiczny Teleskop Hubble’a.

Międzynarodowy zespół astronomów ogłosił właśnie odkrycie bardzo nietypowej planety. Wróć, planeta może jest i typowa, ale zdecydowanie tak młodej planety jeszcze nie widzieliśmy.

Ziemia nie była spokojnym miejscem. W naszą planetę regularnie uderzały planetoidy. Bombardowania miały potężne skutki.

Dane obserwacyjne zebrane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a oraz kilku innych obserwatoriów naziemnych i kosmicznych wskazują, że w 2019 roku, kiedy to obserwowaliśmy gwałtowny spadek jasności gwiazdy, gwiazda wyemitowała potężny powierzchniowy wyrzut masy. Nigdy wcześniej tego nie obserwowano.

Tego naprawdę można było się spodziewać. Po tym jak Rosja przeprowadziła w listopadzie 2021 r. test broni antysatelitarnej, w którym zamieniła swojego nieaktywnego satelitę w chmurę odłamków, operatorzy satelitów znajdujących się na orbicie bezustannie muszą wykonywać manewry pozwalające uniknąć zderzenia z nimi.

Zaledwie kilka tygodni temu mogliśmy obserwować start rakiety Długi Marsz 5B, która na orbitę wyniosła Wentian, drugi moduł chińskiej stacji kosmicznej Tiangong. Dzięki niemu stacja w ciągu kilku dni podwoiła swoją objętość. Teraz na scenę wkracza Mengtian.

Pierwszego sierpnia z rosyjskiego kosmodromu w Plesiecku wystartowała rakieta Sojuz, na pokładzie której znajdował się satelita wojskowy Kosmos 2558. Ruch ten wyjątkowo zdenerwował specjalistów z Pentagonu. Dlaczego?

Codziennie w atmosferę Ziemi wchodzi kilka ton kosmicznych kamieni. Czasami są to większe głazy, a czasami jest to jedynie kosmiczny pył. Większość tych obiektów ulega spaleniu w ziemskiej atmosferze i nigdy nie dociera do powierzchni planety. Nieliczne są na tyle duże, że choć tracą sporą część swojej masy, to ich fragmenty przeżywają lot i uderzają w Ziemię. Teraz naukowcy chcą znaleźć i wyłowić jedną taką skałę. Dlaczego?

2015 FF to oznaczenie, pod którym mogłoby się skrywać zaprojektowane przez Pininfarinę rodzinne Ferrari FF z 2015 roku umieszczone gdzieś na portalu z ogłoszeniami motoryzacyjnymi. Dzisiaj jednak jest to oznaczenie planetoidy, która właśnie dzisiaj przemknie w pobliżu naszej planety.